کوبیتوس والگوس چیست

در این نوع تغییر شکل یا دفرمیتی Deformity وقتی فرد در حالت ایستاده قرار گرفته و بازو را به تنه چسبانده و آرنج را در حالت باز و آویزان قرار میدهد بطوریکه کف دست رو به جلو باشد میبینیم مچ دست کاملا از تنه دور شده و با آن فاصله گرفته است.

 

شایعترین علت این تغییر شکل، جوش نخوردن در محل شکستگی کندیل خارجی استخوان بازو در ناحیه آرنج و در دوران کودکی است.

 

وقتی که شکستگی کندیل خارجی استخوان بازو جوش نمیخورد بتدریج و با گذشت زمان به سمت بالاتر تغییر مکان میدهد. نتیجه آن میشود که سر استخوان رادیوس هم که با آن مفصل است به سمت بالا رفته و در نتیجه کل ساعد به سمت خارج انحراف پیدا میکند.

 

در کوبیتوس والگوس برجستگی اپی کندیل داخلی در سمت داخلی آرنج بیش از معمول برجسته به نظر میرسد. این تغییر شکل آرنج معمولا برای بیمار فرد مشکلی ایجاد نمیکند مگر ایجاد فلج دیر رس عصب اولنا در ناحیه آرنج.

 

همانطور که میدانیم عصب اولنا از پشت زائده اپی کندیل داخلی آرنج عبور میکند. بدنبال تغییر شکل کوبیتوس والگوس، مسیر حرکت این عصب طولانی شده و درنتیجه تحت کشش قرار میگیرد و این کشش موجب بروز علائم فلجی در عصب اولنا میشود.

 

به این بیماری فلج دیررسی عصب اولنا Tardive ulnar nerve palsy یا سندروم تونل کوبیتال Cubital tunnel syndrome میگویند. در صورت بروز این عارضه بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته و محل عصب از پشت اپی کندیل داخلی به جلوی آن تغییر داده میشود تا کشش روی عصب کم شود.

 

بعضی بیماران برای درمان تغییر شکل کوبیتوس والگوس به ارتوپد مراجعه میکنند. در این موارد میتوان با انجام استئوتومی ( شکاندن کنترل شده استخوان و قرار دادن آن در وضعیت مطلوب) این تغییر شکل را برطرف کرد.

                                 

مفصل آرنج چرا و چگونه تغییر شکل پیدا میکند

بطور طبیعی ساعد در امتداد بازو نیست بلکه با آن زاویه میسازد. در حالت ایستاده وقتی بازوها در دو طرف تنه آویزان هستند اگر کف دست ها را به طرف جلو بگیریم بهتر متوجه این انحراف میشویم.

 

تصویر سمت راست کوبیتوس والگوس و تصویر سمت چپ کوبیتوس واروس را نشان میدهد

 

در این وضعیت میبینیم که فاصله مچ دست از خط وسط تنه بیشتر از فاصله آرنج است. زاویه بین بازو و آرنج را زاویه حمل یا Carrying angle میگویند. این زاویه در مردان ۱۰ درجه و در زنان ۱۵ درجه است.

 

افزایش این زاویه را کوبیتوس والگوس Cubitus valgus و کاهش آنرا Cubitus varus مینامند.

                                 

درمان آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چیست

درمان ساییدگی مفصل آرنج معمولا با استفاده از روش های غیر جراحی شروع میشود. درمان های جراحی تنها در مواردی مورد استفاده قرار میگیرند که مشکلات بیمار بعد ار درمان های غیر جراحی همچنان باقی مانده و بهبود نیابند.

 

مهمترین اقدامات غیر جراحی در مدیریت درد ناشی از آرتروز مفصل آرنج عبارتند از:

 

·         استراحت و کاهش حرکاتی از آرنج که موجب تشدید درد میشوند

 

·         تغییر در روش زندگی و روش استفاده از اندام فوقای در انجام فعالیت های روزانه

 

·         استفاده از گرمای موضعی

 

·         داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن

 

·         اسپلینت و ارتوز های مفصل آرنج برای کم کردن دامنه حرکتی مفصل

 

·         انجام نرمش های کششی و تقویتی آرنج

 

·         تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی تزریقی به توسط پزشک در داخل مفصل

 

 

 

همانطور که گفته شدن در صورتیکه انجام اقدامات ذکر شده بعد از چند ماه نتواند درد بیمار را کاهش دهد پزشک ارتوپد ممکن است تصمیم به استفاده از روش های جراحی بگیرد. انواع متفاوتی از اعمال جراحی برای آرتروز مفصل آرنج بکار برده میشود.

 

انتخاب نوع جراحی بر حسب شدت خرابی مفصل، سطح فعالیت های بدنی بیمار و سن بیمار است. مهمترین این روش ها عبارتند از:

دبریدمان به روش آرتروسکوپی

 

دبریدمان Debridement به معنای تمیز کردن محل و برداشتن بافت های اضافه و مشکل زا است. در مراحل ابتدایی بیماری که هنوز پیشرفت زیادی ایجاد نشده است از این روش درمانی استفاده میشود.

 

با استفاده از آرتروسکوپ درون مفصل شسته شده و قطعات غضروفی آزاد در درون مفصل برداشته میشوند. ممکن است قسمتی از کپسول مفصلی برش داده شود تا محدودیت حرکتی کاهش یابد

آرتروپلاستی اینترپوزیشن Interposition arthroplasty

 

در این روش استخوان ها در سطح مفصلی تراشیده شده و در بین آنها بافتی مانند تاندون یا فاشیا قرار داده میشود (فاشیا بافتی مانند تاندون است ولی بیشتر به شکل پرده بوده و بین عضلات قرار میگیرد). تاندون یا فاشیا مانع ساییده شدن استخوانهای مفصل شده و موجب کاهش درد بیمار میشوند.

خشک کردن یا فیوژن مفصل

 

فیوژن Fusion مفصل آرنج که به آن آرترودز Arthrodesis هم میگویند به معنی متصل کردن استخوانهای مفصل است. در این روش جراحی باقیمانده غضروف خراب شده از سطوح مفصلی تراشیده شده و سپس استخوان های تشکیل دهنده مفصل با استفاده از پیچ و پلاک به یکدیگر متصل میشوند تا دیگر حرکتی نداشته باشند.

 

این روش جراحی درد بیمار را از بین میبرد ولی موجب از بین رفتن حرکات مفصل آرنج هم میشود. از این روش درمانی بیشتر در کسانی استفاده میشود که میخواهند اشیاء سنگین را با دست بلند کنند. افراد جوان و فعال از آرترودز مفصل آرنج بیش از آرتروپلاستی و تعویض مفصل آن سود میبرند.

تعویض مفصل آرنج

 

استفاده از مفصل مصنوعی در آرنج مانند استفاده از آن در مفاصل ران، زانو وشانه شایع نشده است. عوارض این عمل جراحی در مقایسه یا اعمال تعویض مفصل در ران و زانو بشتر است.

 

از این روش جراحی بیشتر در کسانی استفاده میشود که نیاز دارند مفصل آرنج حرکت داشته باشد ولی قدرت زیادی از این مفصل نمیخواهند.

 

بنابراین افراد مسن که اجسام سنگینی را با دست برنمیدارند ممکن است از این نوع جراحی سود ببرند. از تعویض مفصل آرنج در درمان تخریب مفصلی ناشی از روماتیسم مفصلی هم استفاده میشود

.

 

                                 

 

تشخیص آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چگونه است

پزشک ابتدا در مورد سابقه بیمار و علائم فعلی وی مانند درد و محدودیت حرکتی از او سوالاتی میکند. معاینه بیمار بیشتر معطوف به بررسی دامنه حرکتی مفصل و بررسی تغییر شکل آن و مشکلات عصبی احتمالی است.

 

رادیوگرافی ساده مفصل آرنج در فرد مبتلا به آرتروز میتواند علائمی را بصورت کاهش فضای مفصلی نشان دهد. استخوان های اضافه یا استئوفیت در لبه مفصل هم از علائم این بیماری است که در رادیوگرافی دیده میشود.

 

در مواردی ممکن است پزشک معالج از سی تی اسکن برای بررسی دقیق تر شکل مفصل و استخوان های اضافه احتمالی که بر روی عصب اولنار فشار وارد میکنند بهره ببرد

 

                                 

 

 

آرتروز یا ساییدگی مفصل آرنج چگونه ایجاد شده و چه علائم و درمانی دارد

علت اولیه ایجاد آرتروز یا ساییدگی مفصل، خراب شدن یا دژنرسانس Degeneration غضروف است. این خراب شدن غضروف معمولا بتدریج و در طول چند سال ایجاد شده و پیشرفت میکند.

 

در غالب اوقات شروع خراب شدن غضروف ضربه ایست که به مفصل آرنج وارد میشود. یک شکستگی داخل مفصلی آرنج، یک دررفتگی مفصلی، آسیب شدید رباط های اطراف مفصل بدنبال پیچ خوردگی و یا ضربه شدیدی که موجب له شدن غضروف مفصل میشود همگی میتوانند موجب شروع روند خراب شدن غضروف مفصل آرنج شوند.

 

البته گاهی اوقات غضروف مفصل آرنج بدون وجود هیچ کدام از عوامل ذکر شده شروع به خراب شدن میکند که به آن آرتروز ایدیوپاتیک Idiopathic osteoarthritis یا آرتروز با علت ناشناخته میگویند.

 

هر گونه شکستگی داخل مفصل آرنج موجب آسیب غضروف میشود. بعد از شکستگی، استخوان جوش میخورد ولی غضروف توانایی ترمیم ندارد.

 

بجای غضروف آسیب دیده بافت جدیدی جایگزین میشود که خواص آن را نداشته و نمیتواند در مقابل نیروهای وارده به مفصل مقاومت کند پس بتدریج خراب میشود.

 

در صورتیکه شکستگی داخل مفصلی با حتی اندکی انحراف و کجی جوش بخورد روند تخریب غضروف شدت گرفته و بعد از مدت کوتاهی سطح غضروفی مفصل خراب میشود.

 

در دررفتگی یا کشیدگی های شدید آرنج رباط های اطراف مفصل آسیب میبینند. این آسیب ممکن است به حدی باشد که موجب حرکات ناهماهنگ مفصل شده و بیومکانیک مفصل را به هم بزند. بعد از مدتی بر اثر تغییر در نیروهای وارده به مفصل غضروف تحت فشارهای زیادی قرار گرفته و خراب میشود.

 

روند ساییدگی مفصل آرنج ممکن است با ساییدگی در مفاصل ران و زانو قدری متفاوت باشد. در ساییدگی مفصل آرنج فضای مفصل ممکن است تغییر زیادی نکند.

 

بجای آن استخوان های اضافه به نام استئوفیت Osteophyte در لبه مفصل بوجود میاید و همچنین کپسول مفصل آرنج کوچک و جمع و سفت میشود.

 

به این کوچک و جمع شدن کپسول مفصلی آرنج که موجب خشکی و محدودیت حرکتی آن میشود کنتراکچر مفصلی Joint contracture میگویند

 

 

علائم آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چیست

 

مهمترین علائم ساییدگی مفصل آرنج درد و خشکی حرکتی در مفصل است. در ابتدا درد فقط در حین فعالیت و حرکت مفصل است ولی بعد از مدتی در حین استراحت هم درد وجود دارد و این درد ممکن است به قدری شدید باشد که در حین خوابیدن هم حس شده و مانع خواب بیمار شود.

 

در مواردی که ساییدگی در مراحل ابتدایی است ممکن است درد بیمار با شروع فعالیت بدنی و با گرم شدن بیمار کاهش یافته یا موقتا از بین برود و بعد از متوقف شدن فعالیت بدنی و سرد شدن بیمار مجددا شروع گردد.

 

تورم مفصلی از دیگر علائم آرتروز است. این تورم میتواند به علت تجمع مایع در داخل مفصل ایجاد شود. به تدریج و با افزایش شدت ساییدگی حرکات مفصل همراه با صدا میشود که به آن کریپتاسیون Crepitation میگویند.

 

محدودیت حرکتی مفصل از علائم مهم آرتروز و ساییدگی است. این محدودیت در ابتدا به صورت عدم توانایی در راست و مستقیم کردن کامل مفصل است ولی بعد ار مدتی بیمار نمیتواند مفصل را بطور کامل خم کند. بتدریج و با کاهش حرکات آرنج عضلات اطراف آن هم ضعیف و لاغر میشوند.

علت اولیه ایجاد آرتروز یا ساییدگی مفصل، خراب شدن یا دژنرسانس Degeneration غضروف است. این خراب شدن غضروف معمولا بتدریج و در طول چند سال ایجاد شده و پیشرفت میکند.

 

در غالب اوقات شروع خراب شدن غضروف ضربه ایست که به مفصل آرنج وارد میشود. یک شکستگی داخل مفصلی آرنج، یک دررفتگی مفصلی، آسیب شدید رباط های اطراف مفصل بدنبال پیچ خوردگی و یا ضربه شدیدی که موجب له شدن غضروف مفصل میشود همگی میتوانند موجب شروع روند خراب شدن غضروف مفصل آرنج شوند.

 

البته گاهی اوقات غضروف مفصل آرنج بدون وجود هیچ کدام از عوامل ذکر شده شروع به خراب شدن میکند که به آن آرتروز ایدیوپاتیک Idiopathic osteoarthritis یا آرتروز با علت ناشناخته میگویند.

 

هر گونه شکستگی داخل مفصل آرنج موجب آسیب غضروف میشود. بعد از شکستگی، استخوان جوش میخورد ولی غضروف توانایی ترمیم ندارد.

 

بجای غضروف آسیب دیده بافت جدیدی جایگزین میشود که خواص آن را نداشته و نمیتواند در مقابل نیروهای وارده به مفصل مقاومت کند پس بتدریج خراب میشود.

 

در صورتیکه شکستگی داخل مفصلی با حتی اندکی انحراف و کجی جوش بخورد روند تخریب غضروف شدت گرفته و بعد از مدت کوتاهی سطح غضروفی مفصل خراب میشود.

 

در دررفتگی یا کشیدگی های شدید آرنج رباط های اطراف مفصل آسیب میبینند. این آسیب ممکن است به حدی باشد که موجب حرکات ناهماهنگ مفصل شده و بیومکانیک مفصل را به هم بزند. بعد از مدتی بر اثر تغییر در نیروهای وارده به مفصل غضروف تحت فشارهای زیادی قرار گرفته و خراب میشود.

 

روند ساییدگی مفصل آرنج ممکن است با ساییدگی در مفاصل ران و زانو قدری متفاوت باشد. در ساییدگی مفصل آرنج فضای مفصل ممکن است تغییر زیادی نکند.

 

بجای آن استخوان های اضافه به نام استئوفیت Osteophyte در لبه مفصل بوجود میاید و همچنین کپسول مفصل آرنج کوچک و جمع و سفت میشود.

 

به این کوچک و جمع شدن کپسول مفصلی آرنج که موجب خشکی و محدودیت حرکتی آن میشود کنتراکچر مفصلی Joint contracture میگویند

 

 

علائم آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چیست

 

مهمترین علائم ساییدگی مفصل آرنج درد و خشکی حرکتی در مفصل است. در ابتدا درد فقط در حین فعالیت و حرکت مفصل است ولی بعد از مدتی در حین استراحت هم درد وجود دارد و این درد ممکن است به قدری شدید باشد که در حین خوابیدن هم حس شده و مانع خواب بیمار شود.

 

در مواردی که ساییدگی در مراحل ابتدایی است ممکن است درد بیمار با شروع فعالیت بدنی و با گرم شدن بیمار کاهش یافته یا موقتا از بین برود و بعد از متوقف شدن فعالیت بدنی و سرد شدن بیمار مجددا شروع گردد.

 

تورم مفصلی از دیگر علائم آرتروز است. این تورم میتواند به علت تجمع مایع در داخل مفصل ایجاد شود. به تدریج و با افزایش شدت ساییدگی حرکات مفصل همراه با صدا میشود که به آن کریپتاسیون Crepitation میگویند.

 

محدودیت حرکتی مفصل از علائم مهم آرتروز و ساییدگی است. این محدودیت در ابتدا به صورت عدم توانایی در راست و مستقیم کردن کامل مفصل است ولی بعد ار مدتی بیمار نمیتواند مفصل را بطور کامل خم کند. بتدریج و با کاهش حرکات آرنج عضلات اطراف آن هم ضعیف و لاغر میشوند.

 

                                 

درد آرنج چه علتی دارد

منشا درد آرنج میتواند خود مفصل و یا بافت های اطراف آن باشد. در این مقاله علل مهم درد آرنج به اختصار ذکر شده است. با کلیک بر روی هر بیمار میتوانید توضیح کامل آن را در مقاله جداگانه ای مطالعه کنید.

 

ساییدگی و آرتروز آرنج میتواند از علل دردهای مزمن آن باشد. این سائیدگی میتواند دلایل متفاوتی داشته باشد. بدجوش خوردن شکستگی های آرنج و یا آسیب مزمن بافت های آن بدنبال ضربات وارده میتواند در دراز مدت موجب ساییدگی و آرتروز آرنج شود و این سائیدگی هم موجب احساس درد در آرنج میشود.

 

آرنج منشا بسیاری از عضلات ساعد است. تاندون اکثر عضلات ساعد به سمت داخلی و یا خارجی آرنج میچسبند. عضلات اکستانسور یا بازکننده ساعد به قسمت خارجی و عضلات خم کننده یا فلکسور ساعد به سطح داخلی آرنج اتصال میابند.

 

گاهی اوقات تاندون این عضلات در محل اتصال به استخوان های آرنج کشیده و در نتیجه دردناک میشود. درد آرنج در محل اتصال عضلات اکستانسور یا بازکننده که در سطح خارجی آرنج احساس میشود را تنیس البو Tennis elbow یا آرنج تنیس بازان میگویند

 

همچنین درد آرنج در محل اتصال عضلات خم کننده یا فلکسور آرنج که در سطح داخلی آرنج احساس میشود را گلف البو Golf elbow یا آرنج گلف بازان میگویند.

 

در پشت استخوان آرنج و بین آن و پوست، کیسه بافتی ظریفی وجود دارد که به آن بورس اوله کرانون میگویند. التهاب و تورم این بورس میتواند موجب بورسیت اولکرانون و بروز درد آرنج در پشت آن شود.

 

سندورم تونل کوبیتال بیماری است که به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب اولنار در حین عبور از آرنج ایجاد میشود. این بیماری میتواند موجب درد آرنج در قسمت داخلی آن و احساس گزگز و بیحسی در انگشت کوچک دست شود.

 

در سندروم تونل رادیال عصب رادیال در حین عبور از آرنج در بین عضلات آن تحت فشار قرار میگیرد. این بیماری میتواند موجب درد  آرنج در سطح خارجی آن و ضعف عضلانی ساعد شود.

 

گاهی اوقات بیماری هایی که منشا آنها در ناحیه گردن است (مانند آرتروز مهره های گردن و یا هرنی دیسک بین مهره ای) میتواند موجب درد آرنج شود.

 

عفونت های مفصل آرنج و یا بافت های اطراف آن، تومورهای آرنج و بعضی از بیماری های روماتیسمی میتوانند موجب درد آرنج شوند.

 

                                 

 

از دیگر علل درد آرنج میتوان از شکستگی های آرنج، دررفتگی های آرنج و پارگی عضله دوسر بازویی در آرنج هم نام برد.

عوارض شکستگی های اپی کندیل داخلی آرنج چیست

مهمترین عارضه این شکستگی فلج عصب اولنا است. عصب اولنا در پشت اپی کندیل داخلی و در مجاورت بسیار نزدیک آن قرار گرفته و در موقع شکستگی این استخوان ممکن است عصب تحت فشار یا کشش قرار گرفته و فلج شود. خوشبختانه اکثر این آسیب های عصبی موقتی بوده و بعد از چند هفته تا چند ماه بطور خود بخودی بهبود میابند.

 

در صورت عدم بهبود نیاز به عمل جراحی وجود دارد. گاهی اوقات به علت بد جوش خوردن شکستگی، استخوان مجاور عصب ناهماهنگ شده و عصب آزرده میشود.

 

در این حالات هم علائم تحریک عصب اولنا بیمار را آزار میدهد. این بیماران معمولا نیاز به عمل جراحی دارند. در حین جراحی محل عصب اولنا که از پشت اپی کندیل داخلی عبور میکند به جلوی آن منتقل میشود.

 

                                 

درمان شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج

اگر شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج بدون جابجایی باشد و یا حتی با جابجایی مختصری باشد درمان آن بیحرکت کردن آرنج با استفاده از یک آتل بلند دست است.

 

در این نوع شکستگی مختصری جابجایی در قطعه شکسته شده قابل قبول است و نیازی به جااندازی ندارد. معمولا آرنج بمدت سه هفته در آتل میماند.

 

پس از این سه هفته، مفصل آرنج دچار خشکی و محدودیت حرکتی خواهد شد و بیمار باید بمدت چندین هفته و یا حتی چندین ماه زیر نظر یک متخصص فیزیوتراپی حرکات و نرمش هایی را برای مفصل آرنج انجام هد تا دامنه حرکتی مفصل آرنج مجددا به حالت اولیه بازگردد.

 

در صورتیکه قطعه شکسته شده در درون مفصل گیر کرده باشد پزشک معالج سعی میکند با مانورهای مخصوصی بدون نیاز به عمل جراحی قطعه را از درون مفصل خارج کند.

 

در صورتیکه قطعه از مفصل خارج شده و نسبت به محلی که باید بصورت آناتومیک باشد جابجایی زیادی نداشته باشد درمان مانند قبل استفاده از آتل است.

 

در صورتیکه قطعه شکسته شده اپی کندیل داخلی با مانورهای بسته از درون مفصل خارج نشود بیمار باید تحت عمل جراحی قرار گرفته و قطعه از مفصل خارج شده و در محل اصلی خود با پین یا پیچ فیکس شود.

 

در صورتیکه شکستگی همراه با جابجایی زیاد باشد بیمار باید تحت عمل جراحی باز قرار گرفته و با پین یا پیچ فیکس شود. پین ها معمولا پس از سه هفته خارج میشوند.

 

                                 

علائم شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج

مهمترین علامت شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج درد بخصوص در سطح داخلی آرنج است. این درد با فشار به قسمت داخلی آرنج بیشتر میشود و حرکات ارنج در این بیماران بشدت دردناک است.

 

در رادیوگرافی ساده میتوان شکستگی را مشاهده کرد. اگر شکستگی همراه با دررفتگی باشد قطعه شکسته شده در درون مفصل دیده میشود.

 

                                 

شکستگی آرنج در اپی کندیل داخلی. علائم و درمان

تنه استخوان بازو تقریبا به شکل استوانه ای است. این استخوان همانطور که در قسمت بازو به شکل یک کره گرد درآمده و سر استخوان بازو را میسازد در قسمت پایین پهن شده و سه ساختمان به هم چسبیده را میسازد.

 

ساختمان خارجی تقریبا یه شکل یک کره بوده و به آن کندیل لترال یا لقمه خارجی میگویند. ساختمان داخلی به شکل یک مثلث بوده و به آن اپی کندیل داخلی میگویند و ساختمان بین آن دو به شکل یک قرقره است و به آن تروکلئا Trochlea میگویند.

 

اپی کندیل داخلی Medial epicondyle در بچه ها غضروفی است و تا زمانی که غضروفی است شکستگی آن بسیار نادر است.

 

در سنین حدود ۹ سالگی این قسمت شروع به استخوانی شدن میکند و تا سن حدود ۱۶ سالگی بطور کامل استخوانی شده و هسته استخوانی آن به تروکلئا متصل میشود. شایعترین سن شکستگی اپی کندیل داخلی همین سن بین ۱۶-۹ سالگی است.

 

شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج معمولا بدنبال زمین خوردن در حالتی که فرد دست خود را حائل قرار داده تا زمین نخورد ایجاد میشود.

 

در حین زمین خوردن عضلات خم کننده مچ دست که در قسمت داخلی ساعد قرار داشته و به اپی کندیل داخلی میچسبند بشدت منقبض میشوند.

 

شدت انقباض به حدی است که موجب کنده شدن اپی کندیل مدیال از تنه اصلی استخوان میشود و به این صورت شکستگی بوجود میایید.

 

گاهی اوقات هم در حین در رفتن مفصل آرنج این عضلات بشدت اپی کندیل را میکشند و موجب کنده شدن و شکستگی آن میشوند. در این روند ممکن است قطعه جدا شده اپی کندیل مدیال در درون مفصل آرنج و بین استخوان های در رفته گیر کند.