تشخیص درد دنبالچه

اصطلاح درد استخوان دنبالچه اشاره به وجود درد و سایر مشکلات مربوط به آن در ناحیه دنبالچه دارد. هر چند ایجاد این مشکل می تواند از سن افراد و با جنسیت های مختلف تاثیر پذیرد، اما معمولاً این مشکل در سنین 40 سالگی مشاهده می شود و امکان مشاهده آن در زنان 5 برابر بیشتر از مردان است.

 

دنبالچه آخرین بخش ستون فقرات است و درست زیر استخوان خاجی قرار دارد. دنبالچه از 3 تا 5 استخوان کوچک تشکیل شده که به جز اولین استخوان آن، معمولاً به یکدیگر جوش خورده اند. بخش جلوی دنبالچه کمی انحنا دارد و بخش عقب آن کمی کوژ یا محدب می باشد. عصب پنجم نیز می تواند در بخش دنبالچه وجود داشته باشد و این ناحیه می تواند ماهیچه سرینی بزرگ و عضلات دنبالچه و نیز عضلات مقعد را به یکدیگر متصل کند.

 

تشخیص

 

یکی از اهداف اولیه بررسی علت ایجاد درد دنبالچه، تشخیص ابتلای احتمالی فرد به بیماری هایی مثل سرطان است که می تواند باعث ناراحتی وی شده باشد. با وجود نادر بودن این شرایط، لازم است بطور دقیق این وضعیت بررسی شود. به این منظور می توان از عکس برداری رادیولوژی، اسکن CAT، اسکن MRI و کولونوسکوپی استفاده کرد.هنگام تصمیم گیری درباره روش درمان درد دنبالچه ، مهم است که درد ناحیه دنبالچه بطور دقیق از درد ناحیه کمر یا سایر مواردی که ممکن است ارتباطی به دنبالچه نداشته باشند، مجزا گردد.

 

در این حالت، همواره احتمال دارد سایر مشکلات باعث ایجاد ناراحتی برای فرد در زمان نشستن شده باشد، اما بر طرف کردن این مشکلات به روش های درمانی دیگر غیر از روش های مورد استفاده برای درمان درد دنبالچه نیاز دارد.در اکثر موارد آزمایش های عادی نمی توانند علت درد دنبالچه را مشخص کنند. به این منظور برای تشخیص علت درد باید از سایر آزمایش ها استفاده کرد. به این ترتیب برای تشخیص علت درد از تزریق به ناحیه دنبالچه بیمار استفاده می شود.

                                 

روش‌های درمان درد دنبالچه

درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.

 

راه‌ها و روش‌های درمان درد دنبالچه

 

روش های غیر جراحی موجود برای درد دنبالچه شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) شامل ایبوپروفن و سایر داروهای مسکن مانند آن، حداقل کردن زمان نشستن، نرم کردن مدفوع، استفاده از بالش دنبالچه و نیز ایجاد تغییر در وضعیت قرارگیری بدن، یخ درمانی در مراحل اولیه درمان و سپس استفاده از گرما درمانی مرطوب در روزهای بعد، درمان با استفاده از امواج مافوق صوت و نیز استفاده از روش های درمان دستی مثل ماساژ است.

 

دارو درمانی

 

تزریق مواد بی حسی به دنبالچه می تواند باعث کاهش درد دنبالچه برای چند هفته شود. در این حالت می تواند از بعضی داروهای ضد افسردگی و ضد صرع استفاده کرد.

 

فیزیوتراپی

 

متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما تکنیک های ریلکس کردن عضلات کف لگن را آموزش دهد که برای مثال از این روش ها می توان از نفس کشیدن عمیق و ریلکس کردن کامل عضلات کف لگن در هنگام ادرار و مدفوع نام برد.

 

امواج مافوق صوت

 

فیزیوتراپی با امواج مافوق صوت می تواند نقش مفید در کاهش درد دنبالچه داشته باشد.

 

حرکات کششی

 

کشیدن آرام رباط های متصل به دنبالچه می تواند برای کاهش درد دنبالچه مفید باشد. برای انجام این کار می توان از خدمات یک متخصص فیزیوتراپی یا متخصص درمان دستی یا سایر افراد متخصص در این زمینه استفاده کرد و نکات و دستورالعمل های مربوط به نحوه انجام صحیح این حرکت ها را فرا گرفت.

 

تزریق

 

تزریق به استخوان دنبالچه شامل وارد کردن یک داروی استروئیدی (داروی ضد التهاب قوی) با هدایت عکس رادیولوژی (فلوئورسکوپی) به استخوان برای کاهش التهاب ایجاد شده است. برای بیمارانی که نمی توانند از تزریق های استروئید استفاده کنند، تزریق پلاسمای غنی شده (PRP) می تواند مفید باشد یا می توان از روش های هدایت عصبی استفاده کرد. به هر حال تزریق به دنبالچه می تواند برای تشخیص علت مشکل نیز انجام شود. در این حالت اگر مقدار کمی از داروی بی حسی در دنبالچه با داروی استروئیدی تزریق شود و درد بیمار در نتیجه آن از بین برود، آنگاه می توان متوجه شد درد مربوط به اعصاب عقب دنبالچه است. به این ترتیب می توان با استفاده از روش های مناسب، کاهش درد بلند مدت تری را برای بیمار ایجاد کرد.

                                 

علائم درد پایین کمر

در ستون فقرات کمری شبکه پیچیده و به‌هم‌ پیوسته‌‌ای از عضلات، عصب‌ها، استخوان‌ها، دیسک‌ها و تاندون‌ها وجود دارد، که ایجاد اشکال در هر یک از این ساختارها باعث بروز درد پایین کمر می‌شود. منابع اصلی درد پایین کمر عبارتند از:

•    تحریک شدن ریشه‌های عصبی بزرگ موجود در پایین کمر که به پاها می‌روند.

•    تحریک شدن عصب‌های کوچکتری که حس و حرکت پایین کمر را تأمین می‌کنند.

•    کشیدگیِ جفت عضلات بزرگ پایین کمر  (عضلات راست کننده ستون فقرات)

•    آسیب‌دیدگی استخوان‌ها، رباط‌ها یا مفاصل

•    تخریب یک دیسک بین مهره‌ای

 

تحریک یا بروز اشکال در هر یک از این ساختارها می‌تواند باعث بروز درد پایین ستون فقرات و یا دردی شود که به سایر بخش‌های بدن منتشر شده یا در آن‌ها احساس می‌شود. بسیاری از مشکلات پایین کمر باعث اسپاسم عضلات کمر نیز می‌شوند که می‌تواند درد و ناتوانی شدیدی ایجاد کند. درد در پایین کمر عارضه بسیار شایعی بوده و از نظر علائم و شدت بسیار متنوع است. یک کشیدگی ساده عضلات پایین کمر می‌تواند آن‌قدر دردناک باشد که شخص را به اورژانس بکشاند، در حالی که ممکن است تخریب دیسک  تنها باعث یک ناراحتی مقطعی و ملایم شود. اولین گام برای کاهش مؤثر درد، شناسایی علائم و انجام یک تشخیص طبی است که بتواند دلایل زمینه‌ای درد را نیز دقیقاً مشخص کند.

 

علائم درد پایین کمر

 

درد پایین کمر یکی از دردهای شایع بین افراد بزرگسال است. علائم شدید و یا درد معمولا پس از فعالیت، حرکت ناگهانی و یا بلند کردن یک جسم سنگین شروع می شود. این علائم درد کمر شامل ترکیبی از موارد زیر است:

 

·         اختلال در حرکت که می تواند به اندازه ای شدید باشد که از راه رفتن یا ایستادن جلوگیری کند.

·         درد در اطراف کشاله ران، باسن و یا قسمت بالایی ران احساس می شود، اما به ندرت تا زیر زانو امتداد دارد.

·         درد پایین کمر معمولا به سمت دردهای تیر کشنده و خسته کننده تمایل دارد.

·         این درد قادر است به اسپاسم های عضلانی که می تواند شدید باشد، منجر شود.

·         درد با لمس شدید می شود.

                                 

درد پایین کمر و علت آن

اکثریت قریب به اتفاق درد پایین کمر ناشی از علل مکانیکی است. در بسیاری از موارد درد پایین کمر با اسپوندیلوز (آرتروز ستون فقرات) در ارتباط است؛ اسپوندیلوز اصطلاحی است که به انحطاط کلی ستون فقرات اشاره دارد. انحطاط ستون فقرات به معنی سائیدگی و استهلاک است که در مفاصل، دیسک‎‌ها و استخوان‌های ستون فقرات افراد مسن رخ می‌دهد. برخی از نمونه‌های علل مکانیکی درد در پایین کمر عبارتند از:

 

رگ به رگ شدن و ضربه دیدن: علت حادترین موارد کمر درد، رگ به رگ شدن و ضربه دیدن آن است. رگ به رگ شدن به دلیل کشیده شدن بیش از حد یا پاره شدن رباط‌ها رخ می‌دهد. ضربه دیدن نیز باعث پارگی تاندون‌ها یا عضلات می‌شود.

 

فتق یا گسستگی دیسک‌ها(دیسک کمر): این عارضه زمانی رخ می‌دهد که دیسک‌های بین مهره‌ای تحت فشار قرار می‌گیرند و در نتیجه بیرون می‌زنند و یا گسیخته می‌شوند؛ این فتق یا گسستگی باعث درد پایین کمر می‌شود.

 

سیاتیک: سیاتیک نوعی رادیکولوپاتی است که به دلیل تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک رخ می‌دهد. سیاتیک عصب بزرگی است که از باسن شروع می‌شود و تا پایین ساق پا کشیده شده است. این فشار باعث دردی مانند وارد آمدن یک شوک و یا سوزش قسمت پایین کمر می‌شود که با درد باسن و ساق پا نیز همراه است و گاهی اوقات پا را نیز درگیر می‌کند.

 

اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره‌ها: وضعیتی است که در آن یکی از مهره‌های پایین ستون فقرات از جای خود می‌لغزد و به عصب‌هایی که در خارج از ستون فقرات قرار دارند فشار وارد می‌کند.

 

وارد آمدن یک ضربه:‌ ضربه می‌تواند ناشی از ورزش کردن، تصادف با اتومبیل و یا افتادن روی زمین باشد؛ ضربه به تاندون‌ها، رباط‌ها و یا عضلات آسیب وارد می‌کند و منجر به درد پایین کمر می‌شود.

 

تنگی کانال نخاعی: عارضه‌ای است که در آن ستون فقرات باریک است؛ این باریک بودن به نخاع و عصب‌ها فشار وارد می‌کند که می‌تواند در هنگام راه رفتن باعث درد یا بی‌حسی کمر، و در درازمدت منجر به ضعف ساق پا و اختلال حس شود.

 

اختلالات اسکلتی: ازجمله این اختلالات عبارتند از: اسکولیوز (یک نوع کجی ستون فقرات است که معمولاً تا زمان میان‌سالی باعث کمر درد نمی‌شود)؛ گودی کمر (یک قوس غیرطبیعی برجسته در پشت کمر)؛ و سایر ناهنجاری‌های مادرزادی ستون فقرات.

 

دیگر علل اساسی که افراد را مستعد درد پایین کمر می‌کند عبارتند از:

 

بیماری‌های التهابی مفاصل: بیماری‌هایی مانند آرتریت شامل آرتروز، آرتریت روماتوئید و همچنین اسپوندیلیت (التهاب مهره‌های ستون فقرات) نیز می‌توانند علت درد پایین کمر باشند. به اسپوندیلیت، اسپوندیلوآرتریت یا آرتروز ستون فقرات (اسپوندیلوآرتروپاتی) نیز گفته می‌شود.

 

پوکی استخوان: پوکی استخوان یک بیماری متابولیک استخوان است که با یک کاهش پیش‌رونده در تراکم و قدرت استخوان شناخته می‌شود و می‌تواند منجر به شکستگی‌های دردناک مهره‌های ستون فقرات شود.

 

اندومتریوز: بیماری است که باعث ایجاد بافت رحمی در خارج از محیط رحم می‌شود.

 

فیبرومیالژیا: یک سندروم درد مزمن است که شامل درد گسترده عضلات و خستگی است.

                                 

درمان درد پایین کمر

 

 

درد در قسمت پایینی کمر عبارت است درد در قسمت پایینی کمر معمولاً ناشی از گرفتگی عضلانی . این درد اغلب با سیاتیک (دردی که از کمر به باسن و از آنجا به پا تیر می کشد) همراه است . شروع درد ممکن است بلافاصله پس از یک فعالیت سنگین یا وارد شدن ضربه باشد، یا اینکه چند ساعت بعد باشد. علایم به صورت یک چرخه یکدیگر را تشدید می کنند. اول اسپاسم عضلانی رخ می دهد که ایجاد درد می کند، و درد نیز باعث بیشتر شدن اسپاسم عضلانی می شود.

 

درمان درد پایین کمر

 

استراحت

 

برای مقابله با درد کمر، استراحت کنید. بسته به شدت علائم درد، ممکن است صرفاً کاهش سطح فعالیت به مدت چند روز کافی باشد. برای درمان کمر درد، استراحت در رختخواب به جز برای مدت زمان کوتاهی توصیه نمی‌شود.

 

گرما یا سرمادرمانی

 

با استفاده از پد گرماساز و یک بسته یخ می‌توانید تحرک کمر خود را افزایش داده و درد کمر خود را کاهش دهید. برای کاهش التهاب می‌توانید یک کیسه یخ را بر روی مناطق حساس کمر خود قرار دهید. پس از چند روز سرمادرمانی، گرمادرمانی را با پد گرماساز و یا حمام آب گرم شروع کنید. گرما موجب شل شدن عضلات سفتی می‌شود که علت درد پایین کمر شما می باشند.

 

دارودرمانی

 

تعدادی از داروها، التهاب را که غالباً علت درد پایین کمر است، کاهش می‌دهند. در حالی که سایر داروها از انتقال سیگنال‌های درد به مغز جلوگیری می‌کنند.

 

تزریق کورتیکواستروئیدها

 

کورتیکواستروئیدها و داروهای بی‌حسی برای کاهش التهاب تزریق می‌شوند. بیمار ممکن است به صورت تزریق داخل عضلانی، به صورت خوراکی یا تزریق فلوروسکوپی (تزریق اپیدورال آستروئید -ESI)، داروهای کورتیکواستروئید را دریافت کند.

 

کشش دستی

 

در روش کشش دستی، برای همتراز کردن مهره‌های ستون فقرات و جا انداختن دیسک در محل اصلی خود، از یک سیستم وزنی استفاده می‌شود.

 

اولتراسوند تراپی

 

اولتراسوند تراپی شامل ماساژ بافت‌های نرم اطراف محل آسیب‌دیدگی کمر با استفاده از امواج صوتی است که با گرما بخشی به عضلات، باعث آرامش و التیام سریع‌تر آنها می‌شود.

 

تحریک الکتریکی عصب (TENS)

 

روش TENS تحریک الکتریکی اعصاب از طریق الکترودهایی است که بر روی پوست شما قرار داده می‌شود. الکتریسته باعث مسدود شدن سیگنال‌های دردی می‌شود که از طریق مسیرهای عصبی به مغز منتقل می‌شوند.

 

درمان کایروپراکتیک

 

روش کایروپراکتیک یک درمان دستی برای همترازی مجدد ستون فقرات و سایر مناطق ضعیف و یا آسیب دیده سیستم اسکلتی عضلانی می‌باشد. در این روش، یک بار تزریق گاز مخلوط با ذرات هوا برای تسکین درد کمر انجام می‌شود.

 

روش پی آر پی (PRP)

 

روش پی آر پی (در صورت وجود مقاله، پی آر پی) زمانی برای بیماران مبتلا به درد مزمن کمر توصیه می‌شود که گزینه‌های درمان محافظه ‌کارانه مانند کاهش فعالیت، مصرف دارو، درمان فیزیکی، درمان کایروپراکتیک و تزریق آستروئید، با شکست مواجه شده باشد و یا تنها گزینه باقی‌مانده، انجام عمل جراحی باشد.

 

تمرینات ورزشی مفید برای درد کمر

 

فعالیت بدنی یک راه مؤثر برای بهبود سریع‌تر درد و درد کمر است. تمرینات عضلات پایین کمر مانند حرکات چرخشی لگن و حرکت پل، عضلات شکم و کمر را که از ستون فقرات حمایت می‌کنند، تقویت می‌کند. هر چه این عضلات قوی‌تر باشند، احتمال کمتری وجود دارد که مبتلا به درد پایین کمر شوید.

 

عمل جراحی

 

تعداد نسبتاً کمی از افراد برای درمان درد مزمن و شدید کمر نیاز به عمل جراحی دارند. با این حال، در صورت عدم موفقیت سایر روش‌ها، عمل جراحی گزینه نهایی خواهد بود.

                                 

علل درد مچ دست

درد مچ دست نوعی سندرم است که در آن بیمار به دلیل ناراحتی مچ دست نمی‌تواند از دستش استفاده کند؛ گاهی اوقات هم درد مچ دست خیلی شدید بوده و هنگام اعمال نیرو با دست، درد آن به‌تدریج افزایش می‌یابد. گاهی از عوارض در رفتگی، نیمه در رفتگی و شکستگی می باشد. اما معمولاً این درد بعد از وارد آمدن فشار بیش از حد به دست بروز می‌کند مثل مواردی که برای وزنه‌بردارها و کلاً ورزشکاران، یا حتی تعمیرکاران، اتفاق می‌افتد و یا امکان دارد با پیچ خوردن مچ دست رو به رو شوند. هم چنین یکی از بیماری های شایع مچ دست سندروم تونل کارپل می باشد.

 

علل شایع بروز درد در مچ دست

 

درد مچ دست؛ درد و عارضه‌ای بسیار شایع است که ممکن است به دلایل متعددی به وجود بیاید. شناسایی دقیق علت ایجاد درد در مچ دست برای انجام اقدامات درمانی برای رفع این علل از اهمیت زیادی برخوردار است. برخی از علت‌های ابتلا به درد مچ دست عبارتند از:

 

التهاب تاندون مچ دست

 

التهاب تاندون یکی از عارضه‌های شایع در این ناحیه بوده که باعث ایجاد درد و تورم در مچ دست می‌شود. التهاب تاندون به دلیل تورم غلاف تاندون به وجود می‌آید. برای درمان درد مچ دست که به دلیل التهاب تاندون به وجود آمده باشد نیازی به انجام عمل جراحی نیست.

 

رگ به رگ شدن مچ دست

 

رگ به رگ شدن مچ دست آسیب شایعی در رباط‌های اطراف مفصل مچ دست است. رگ به رگ شدن باعث محدودیت در انجام حرکات دست و ایجاد درد در این ناحیه می‌شود.

 

سندرم تونل کارپال

 

سندرم تونل کارپال به دلیل اختلال در عملکرد یکی از عصب‌های مچ دست به وجود می‌آید. در سندرم تونل کارپال، عصب میانی که از مفصل مچ دست عبور می‌کند تحت فشار قرار می‌گیرد.

 

آرتروز

 

آرتروز مچ دست یکی از دلایل ایجاد کننده درد در مچ دست بوده که باعث اختلال در انجام امور روزمره فرد می‌شود. ابتلا به آرتروز دلایل متعددی دارد که خوشبختانه درمان‌های زیادی هم برای کنترل آرتروز مچ دست وجود دارد.

 

کیست گانگلیون

 

کیست گانگلیون به صورت تورم معمولاً در پشت دست یا در مچ دست اتفاق می‌افتد. این کیست‌ها در واقع کپسول‌های خوش‌خیم پر از مایع هستند. کیست‌های گانگلیون سرطان نیستند و در بدن گسترش نمی‌یابند. این کیست‌ها ممکن است بزرگ شوند ولی به قسمت‌های دیگر بدن نشر پیدا نمی‌کنند.

 

شکستگی مچ دست

 

شکستگی مچ دست یک آسیب شایع ارتوپدیک است. معمولاً مچ دست که بشکند آن را گچ می‌گیرند یا برای درمان شکستگی از عمل جراحی کمک می‌گیرند

.

                                 

درد مچ دست وعلائم آن

مچ دست مفصلی پیچیده و مهمی است که به ما امکان حرکت دست و انگشتان را می‌دهد تا بتوانیم کارهای روزمره خود از باز کردن درب یک شیشه گرفته تا شانه کردن مو را انجام دهیم. معمولاً ما ارزش عملکردی مچ دستمان را به خوبی درک نمی‌کنیم. درد مچ دست درد بسیار شایعی است که به دلایل مختلف به وجود می‌آید. مچ دست نقش مهمی در حرکات اصلی از نوشتن پیامک تا نویسندگی دارد. وقتی که این مفصل دچار درد می‌شود می‌تواند در انجام کارهای روزمره اختلال ایجاد کند و در موارد خاص بر کیفیت زندگی تأثیر منفی خواهد داشت.

 

علائم و نشانه ها

 

درد مچ دست باعث بروز یک یا چند مورد از علائم ریز می‌شود، چنانکه این عارضه می‌تواند غضروف، تاندون‌ها، عضلات و استخوان‌های موجود در ناحیه مچ دست را درگیر کند. علائم مچ درد عبارتند از:

•        درد استخوان مچ دست

•        احساس ضعف در عضلات

•        التهاب همراه با قرمزی

•        احساس داغی در منطقه ملتهب

•        کاهش توانایی حرکت دادن مچ دست

•        دردهایی که به انگشتان، شانه یا بازو کشیده می‌شوند

•        تغییر شکل مچ دست که به وضوح قابل رؤیت است

•        بی‌حسی یا مورمور شدن مچ

•        تغییر رنگ ناحیه متورم مچ

•        ایجاد یک حس غیرمعمول در دست

•        تب بالا (بیش از ۵/۴۰ درجه) به همراه درد مچ

                                 

تشخیص درد مچ دست

درد مچ دست یکی از مشکلاتی است که بسیاری از افراد از آن شکایت می کنند. این درد معمولاً در نتیجه رگ به رگ شدن، نیمه در رفتگی و ترک خوردن استخوان در نتیجه آسیب های وارد شده ایجاد می شود. با این وجود درد مچ دست می تواند در نتیجه مشکلات بلند مدت همچون فشار مداوم، آرتروز، و سندروم تونل کارپال نیز ایجاد شود. به خاطر اینکه بسیاری از فاکتورها می توانند بر درد مچ دست تاثیر داشته باشند، تشخیص دقیق علت اصلی مشکل گاهی اوقات می‌تواند دشوار و سخت باشد. به هر حال، تشخیص دقیق علت درد مچ دست برای درمان مناسب این مشکل از اهمیت خاص برخوردار است.

 

راه های تشخیص علت درد مچ دست

 

- معیانه بالینی توسط پزشک

 

- عکسبرداری

 

- سی تی اسکن

 

- ام آر آی

 

- آرتروسکوپی : در این روش، برش کوچکی در پوست مچ ایجاد می کنند و ابزاری همانند یک مداد که حاوی چراغ و دوربین کوچکی است را وارد آن قسمت برش زده می کنند. تصاویر حاصله، بر روی مانیتور تلویزیون پخش می شود.

 

- الکترومیوگرام : هنگامی که عضله در حال استراحت قرار دارد، یک سوزن الکتریکی کوچک را در عضله قرار می دهند و فعالیت الکتریکی آن را ثبت می کنند.

 

چه زمانی باید به نزد پزشک رفت؟

 

تمام مچ دردها نیاز به پزشک ندارند.

 

رگ به رگ شدن کم معمولا با سرد کردن، استراحت و دروهای ضد درد تسکین می یابد.

 

اما اگر درد و التهاب بیشتر از چند روز طول بکشد و بدتر شود، بهتر است نزد پزشک بروید.

 

تاخیر در درمان می تواند باعث کاهش دامنه حرکت و ناتوانی طولانی مدت مچ گردد.

                                 

درمان بدون جراحی درد مچ دست

درد مچ دست به دلایل گوناگونی رخ می‌دهد. مچ درد می‌تواند به علت آسیب ناگهانی ایجاد شود که منجر به رگ به رگ شدن و یا شکستگی مچ دست می گردد. اما فشارهای تکراری بر مچ، آرتروز و سندرم تونل کارپال نیز می تواند موجب مچ درد گردد.

 

درمان بدون جراحی درد مچ دست

 

در صورتی که مشکل به موقع تشخیص داده شود، روش های غیر جراحی می توانند به بهبود علائم ناشی از سندرم تونل کارپ کمک موثر نمایند. این روش های درمانی به شرح زیر هستند:

 

• مصرف دارو: در موارد خاص، مصرف داروهای مختلف می تواند باعث کاهش درد و التهاب ایجاد شده به واسطه سندروم تونل کارپال شود. در واقع، داروهای ضد التهاب غیر استروئید مثل آسپیرین، ایبو پروفن، و سایر داروهای مسکن مانند آن می توانند باعث کاهش علائم ایجاد شده در کوتاه مدت در نتیجه انجام فعالیت های شدید شوند. مصرف داروهای خوراکی دیورتیک (مثل قرص های ضد عفونی و تصفیه کننده آب) نیز می تواند باعث کاهش ورم بیمار شود.

 

• داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs): مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید مثل ایبو پروفن (آدویل، مورتین، و موارد مانند آن) می تواند به کاهش و درمان درد مچ دست ناشی از سندروم تونل کارپال در کوتاه مدت کمک کند. به هر حال، درباره تاثیرگذاری این داروها بر بهبود سندروم تونل کارپال شواهد دقیقی در دست نیست.

 

• تزریق کورتیکو استروئیدها: پزشک ممکن است از تزریق به تونل کارپال با یک داروی کورتیکو استروئید همچون کورتیزون به منظور کاهش درد استفاده کند. در واقع کورتیکو استروئیدها می توانند با کاهش فشار بر عصب میانی باعث کاهش التهاب و ورم ایجاد شده در مچ دست شوند. به هر حال توجه داشته باشید که داروهای خوراکی کورتیکو استروئید در مقایسه با تزریق کورتیکو استروئید برای درمان سندروم تونل کارپ اثربخشی کمتری دارند.

 

• اسپلینت مچ دست: استفاده از اسپلینت مچ دست در زمان خواب می تواند به کاهش علائم شبانه مربوط به سوزش و بی حسی مچ دست کمک کند. در حقیقت اسپلینت شبانه یک انتخاب مناسب در زمانی است که زنان باردار به مشکل سندروم تونل کارپال مبتلا شوند.

 

• فیزیوتراپی: متخصص فیزیوتراپی می تواند از روش های درمانی خاص و تمرین های حرکتی برای درمان آسیب دیدگی های مچ دست و مشکلات مربوط به آن استفاده کند. در صورتی که شما نیاز به عمل جراحی داشته باشید، متخصص فیزیوتراپی می تواند به توان بخشی شما پس از عمل جراحی کمک موثر کند. علاوه بر این شما می توانید از بررسی های ارگونومیک انجام شده توسط متخصص فیزیوتراپی در ارتباط با فاکتورهایی که ممکن است در محل کار باعث آسیب دیدگی مچ دست شده باشد، بهره مند شوید.

 

• تمرین های حرکتی: تمرین های کششی و تقویتی می توانند برای افرادی بطور خاص مفید باشند که علائم مشکل آنها کاهش پیدا کرده باشد. این تمرین های حرکتی می بایست زیر نظر متخصص فیزیوتراپی آموزش دیده برای درمان آسیب های فیزیکی انجام شود یا برای این کار باید از نظرات یک متخصص کار درمانی که دارای آموزش و تجربه لازم برای ارزیابی آسیب های فیزیکی و کمک به افراد در ارائه اطلاعات مورد نیاز جهت بهبود وضعیت سلامتی و نحوه درست انجام فعالیت های بدنی است، استفاده شود.

 

• روش های درمانی جایگزین: طب سوزنی و درمان دستی نیز می تواند برای بعضی بیماران مفید باشد، اما اثربخشی این روش های درمانی هنوز به صورت علمی تایید نشده است. یک استثنا برای این روش های درمانی استفاده از یوگا است که نتایج بررسی ها نشان دهنده تاثیرگذاری این روش بر کاهش درد و بهبود وضعیت عضلات بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپال است.

 

اگر استخوان شما در محل مچ دست شکسته باشد، لازم است که تکه های استخوان در موقعیت مناسب قرار گیرند تا به این ترتیب امکان بهبود بیمار فراهم شود. استفاده از قالب و اسپلینت می تواند به نگه داشتن تکه های استخوان در کنار یکدیگر تا زمان بهبود کامل شکستگی کمک موثر نماید.

 

اگر مچ دست شما پیچ خورده یا دچار کشیدگی تاندون دست شده است، با استفاده از اسپلینت می توان از تاندون یا رباط آسیب دیده تا زمان بهبود آن حفاظت کرد. اپلینت ها می تواند بطور خاص در مواردی مفید باشند که آسیب دیدگی به خاطر انجام حرکت های تکراری ایجاد شده باشد.

 

اگر سندروم تونل کارپال به خاطر آرتروز التهابی همچون ابتلا به آرتریت روماتوئید ایجاد شده باشد، آنگاه درمان آرتروز می تواند باعث کاهش علائم سندروم تونل کارپال شود، اما این شرایط نیز دارای تاییدیه رسمی از مراجع حرفه ای نیست.

                                 

ورزش برای درمان درد مچ دست

همه‌ی افرادی که در کار یا حرفه‌ی خود زیاد از دستان خود استفاده می‌کنند، حتماً زمانی به درد مچ دست دچار شده‌اند. بسیاری از فعالیت‌های روزانه نیز می‌توانند موجب درد مچ دست شوند، از جمله برداشتن اشیاء به روش غیر صحیح، تایپ کردن و انجام حرکات سریع و ناگهانی. برخی از ورزش‌های خاص که در آن به مچ دست فشار وارد می‌شود نیز موجب آسیب‌های مچ دست می‌شوند، مانند پینگ‌پنگ و تنیس. اما ممکن است شما خیلی هم فعال نباشید اما با این حال دچار درد مچ دست شوید. قرار داشتن مچ دست در یک حالت نامناسب برای مدت زمان طولانی یکی از علل شایع درد مچ دست است و به همین خاطر امروزه صندلی‌ها و میزهای ارگونومیک (طراحی مناسب با حالت بدن) امروزه بسیار محبوب هستند. مهمترین مسئله در درمان درد مچ دست، تشخیص صحیح علت آن است. به همین دلیل است که لازم است که به دقت علت درد مچ دست را جویا شوید.

 

تمرین برای درد مچ دست

 

قبل از انجام هرگونه ورزش با متخصص فیزیوتراپی و ورزش درمانی مشورت کنید و بدون تجویز متخصص به انجام ورزش‌ها مبادرت نورزید.

 

خم کردن مچ دست برای کشش دادن آن

 

ساعد خود را روی یک میز یا نیمکت قرار دهید طوری که مچ دست و انگشتان روی لبه میز قرار داشته باشند. مچ دست خود را به سمت جلو و عقب خم کنید تا زمانی که احساس کنید مچ دستتان بدون احساس درد به مقدار کمی تا متوسط کشیده شده است . این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید.

 

چرخش ساعد

 

آرنج خود را در کنار بدن نگه دارید و آن را تا زاویه ۹۰ درجه خم کنید. تا جایی که می‌شود و دردی احساس نکنید، کف دست خود را به سمت بالا و پایین بچرخانید. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید.

 

خم کردن مچ دست به صورت جانبی

 

ساعد خود را روی یک میز یا نیمکت قرار دهید طوری که مچ دست و انگشتان روی لبه میز قرار داشته باشند. مچ دست خود را به اطراف، به سمت چپ و راست خم کنید تا زمانی که احساس کنید مچ دستتان بدون احساس درد به مقدار کمی تا متوسط کشیده شده است. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید

.