درمان آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست چیست

درمان این بیماری در ابتدا غیر جراحی است. مهمترین اقدامات درمانی در این بیماری عبارتند از:

 

 *   کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی

 

 *   تغییر روش انجام دادن فعالیت ها بصورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود

 

 *   انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست

 

 *   استفاده از بریس

 *   داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن و یا سلکوکسیب یا ناپروکسن

 

 *   گرم کردن موضع درد

 

 *   تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل به توسط پزشک معالج

 

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد میتواند درد بیمار را کاهش دهد. در صورتیکه چند ماه درمان غیر جراحی تاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد

.

آرترودز مچ دست با استفاده از پلاک که استخوان رادیوس ساعد را به استخوانچه های مچ دست و متاکارپ متصل میکند

معمول ترین این اعمال جراحی خشک کردن مفصل مچ دست یا آرتردز Arthrodesis است. در این نوع جراحی بزشک ارتوپد غضروف آسیب دیده را از سطح استخوان های مفصل خارج کرده و آن استوان ها را به یکدیگر متصل کرده و جوش میدهد.

 

این اتصال استخوان های ممکن است در بین تعداد معدودی از استخوانچه های مچ دست باشد و یا ممکن است تمام آنها به یکدیگر و به استخوان های ساعد متصل شده و جوش داده شوند. این عمل جراحی درد بیمار را از بین میبرد ولی در ازا موجب از بین رفتن حرکات مچ دست هم میگردد.

در روماتیسم مفصلی که هر دو مچ دست بیمار ممکن است دچار آرتریت و تخریب شوند پزشک معالج معمولا یک مچ دست را خشک کرده و برای مچ دست دیگر از مفصل مصنوعی استفاده میکند.

 

در این موارد بیمار با مچ دستی که خشک شده است حرکات قدرتی و کارهایی را که نیاز به نیروی زیاد و پایداری زیاد مچ دارند انجام میدهد و با مچ دست دیگر حرکاتی را انجام میدهد که نیازمند دامنه حرکتی بیشتر است

 

                                 

.

 

تشخیص ساییدگی مچ دست

پزشک در ابتدا با بیمار صحبت کرده و در مورد مشکلات وی از او سوالاتی میکند. معاینه بیمار معمولا بصورت دیدن مچ و حرکاتی که انجام میدهد صورت میگیرد.

پزشک معالج از بررسی های پاراکلینیکی بخصوص رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست کمک میگیرد. در ردیوگرافی این بیماران دیده میشود که فضای مفصلی کاهش پیدا کرده، استخوان ها متراکم تر شده ( که معمولا خود را بصورت سفیدتر شدن استخوان نشان میدهد) و ممکن است استخوان های اضافه ای به نام استئوفیت در لبه های استخوان های تشکیل دهنده مفصل ایجاد شوند

 

                                 

.

علائم آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست چیست

مهمترین علامت ساییدگی مفصل مچ دست درد آن است. این در در ابتدا فقط در موقع انجام فعالیت های سنگین بدنی مانند بلند کردن اشیاء سنگین ایجاد میشود. با شدت یافتن بیماری، درد حتی در حین انجام فعالیت های سبک هم ایجاد میشود.

 

این درد معمولا در شروع انجام فعالیت بدنی است و بعد از گذشت چند دقیقه کاهش یافته یا کاملا از بین میرود. با اتمام فعالیت بدنی و سرد شدن بدن درد دوباره شروع میشود. در حالات شدیدتر بیماری درد حتی در حالت استراحت هم احساس میشود.

 از دیگر علائم ساییدگی مفصل مچ دست تورم آن است. خشک شدن و محدودیت حرکتی در مچ دست و صدا دادن آن در حین حرکت هم در موارد شدیدتر شدن بیماری ایجاد میشود

 

                                 

.

 

 

آرتروز یا ساییدگی مچ دست چیست و چگونه درمان میشود

علت آرتروز مچ دست چیست

 

شایعترین علت آرتروز و ساییدگی مفصل مچ است ضرباتی است که به آن وارد میشود.

 

آسیب های وارده به مچ دست بدنبال ضربه ممکن است بصورت شکستگی باشد. گرچه اکثر این شکستگی ها بدون مشکل خاصی جوش میخورند گاهی اوقات این جوش خوردگی با مشکلاتی همراه میشود.

 

شکستگی ممکن است بصورت کامل جوش نخورد و یا کج جوش بخورد. هر کدام از این عوامل موجب ناهمواری در سطح مفصل میشوند و این ناهمواری به مرور زمان موجب ساییده شدن سطوح ناهموار مفصلی به هم و خراشیده شدن و ساییده شدن غضروف مفصلی میشود.

 

گاهی اوقات بدنبال ضربات وارده به مچ دست رباط های آن دچاره پارگی میشوند. اگر این پارگی ها به درستی ترمیم نیابند مفصل دچار ناپایداری شده و در یک مفصل ناپایدار توزیع نیروها متعادل نخواهد بود. نتیجه اینست که به قسمت های خاصی از مفصل یروهای بیشتری وارد میشود که موجب آسیب غضروف و ساییدگی مفصلی میگردد.

 

گاهی اوقات بدنبال ضربات وارده به مفصل غضروف دچار آسیب میشود. سطح آن خراشیده شده و یا ریش ریش میشود. لهیده شده و یا حتی تکه ای از آن کنده شده و به درون فضای مفصلی میفتد. این آسیب ها در صورت عدم درمان مناسب میتوانند در دراز مدت موجب خراب شدن بیشتر غضروف و بروز ساییدگی مفصلی شوند.

علت درد مچ دست چیست

درد مچ دست میتواند در انجام بسیاری از فعالیت های روزانه مشکل ایجاد کند. بسیاری از بافت های مچ دست میتوانند منشا درد باشند. دردهای مچ دست میتوانند همراه یا بدون تورم ایجاد شوند.

 

ساییدگی یا آرتروز در مفصل مچ دست میتواند موجب درد و محدودیت حرکتی آن شود. شکستگی های بدجوش خورده مچ دست و یا آسیب های ماندگار در غضروف ها و یا ناپایداری در مفاصل مچ دست میتوانند در دراز مدت موجب بروز آرتروز یا استئوآرتریت در آن گردد.

 

سندروم کانال کارپ یا سندورم تونل مچ دستی به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان در ناحیه مچ دست ایجاد میشود. این بیماری میتواند موجب درد مچ دست شود. با این حال علامت اصلی سندورم کانال کارپ معمولا احساس گزگز یا بیحسی در انگشتان دست است.

 

گانگلیون میتواند موجب درد مچ دست شود. گانگلیون یک کیست خوش خیم بافت نرم است که معمولا در پشت مچ دست خانم ها ایجاد میشود. درون این کیست مایع غلیظی جمع میگرد. گانگلیون بصورت یک برجستگی سفت دید میشود که اندازه آن ممکن است در طول زمان کم و زیاد شود.

 

در بیماری دکرون که موجب احساس درد در سمت خارجی مچ دست میشود مشکل اصلی تورم غلاف تاندون هایی است که از این ناحیه عبور میکنند. این بیماری بیشتر در خانم ها بخصوص آنهایی که کارهای مکرری را با مچ دست انجام میدهند دیده میشود.

 

سندروم تقاطع میتواند موجب احساس درد در سطح بیرونی مچ دست گردد. این بیماری به علت ساییده شدن تاندون هایی که از مچ دست عبور میکنند بر روی هم ایجاد میشود.

 

بیماری کین باخ به علت کاهش خونرسانی به استخوان لونیت ایجاد میشود. بیمار مبتلا به کین باخ دچار درد و محدودیت حرکتی در مچ دست است.

 

عفونت های مفصل یا استخوان های مچ دست یا عفونت بافت های اطراف آن، شکستگی ها و دررفتگی ها و آسیب تاندون های مچ دست، تومورهای این ناحیه و یا انواع روماتیسم ها هم میتوانند موجب درد مچ دست شوند

 

                                 

.

آسیب مزمن لیگامانی مچ دست چیست

بعضی از ضربات وارده به مچ دست موجب پاره شدن رباط ها یا لیگامان های اطراف آن میشوند. در صورتیکه این پارگی ها شدید باشند مفصل مچ دست دچار دررفتگی میشود ولی وقتی شدت پارگی کم است دررفتگی وجود ندارد و علائم آسیب خود را بصورت درد و تورم مچ دست نشان میدهند.

 

اگر آسیب های لیگامان های مچ دست دیر تشخیص داده شوند موجب ناپایداری مفصل شده که آن هم به نوبه خود موجب آسیب غضروف مفصل و متعاقب آن سائیدگی مفصل میشود. سائیدگی مفصل هم موجب درد و خشکی حرکت و تورم میشود.

 

بطور مثال موقعی که لیگامان بین استخوان های اسکافوئید و لونیت پاره میشود ( این پارگی یکی از شایعترین آسیب های لیگامانی مچ دست است) استخوان اسکافویید که دیگر به لونیت متصل نیست آزادانه در داخل مچ دست حرکات بدجور انجام میدهد.

این حرکات موجب میشوند که تماس مفصلی بین استخوان اسکافوئید و سطح مفصلی استخوان رادیوس ( زند اعلی) تغییر کند و قسمت های نامناسبی از اسکافویید با رادیوس مفصل شود.

 

همین امر موجب ایجاد فشارهای نامناسب بین این دو استخوان در سطح مفصلی شده که در نهایت منجر به سائیدگی مفصل مچ دست میشود. این نوع سائیدگی را scapho-lunate advanced collapse یا SLAC مینامند.

 

برای ساده شدن فهم مطلب مثالی میزنیم. وقتی دو قاشق را روی هم در کمد آشپزخانه گذاشته ایم کمچه قاشق ها کاملا روی یکدیگر قرار گرفته است و در تمام قسمت ها بطور کامل با یکدیگر در تماس قرار میگیرند و حال اگر دسته یکی از این دو قاشق را کمی بچرخانیم سطح تماس کمچه این دو قاشق از هم جدا شده و فقط لبه آنها با یکدیگر در تماس باقی میماند.

 

سطح مفصلی دو استخوان اسکافوئید و رادیوس در مفصل مچ دست هم درست مثل همین مثال عمل میکند و تماس لبه به لبه استخوان ها موجب افزایش فشار ایندو به هم و درنتیجه استئوآرتریت میشود.

در آسیب های مزمن وقتی مچ به این حالت میرسد اگر درد بیمار کم باشد درمان با استفاده از اسپلینت و محدود کردن فعالیت های مچ دست بیمار و استفاده از دارو های ضد درد است.

اگر درد بیمار شدید باشد و به این روش درمانی پاسخ ندهد دکتر ارتوپد ممکن است از روش های جراحی برای درمان استفاده کند. یکی از این روش ها برداشتن چند عدد از استخوانچه های مچ دست که در آنها آرتروز ایجاد شده است ( استخوان اسکافویید و چند استخوان دیگر) میباشد.

روش دیگر برداشتن اسکافوئید و سپس جوش دادن چهار عدد از استخوانچه های دیگر مچ دست است. اگر بیماری از این هم بیشتر پیشرفت کرده باشد ممکن است لازم شود کل مفصل مچ دست خشک شود و یا عمل جراحی تعویض مفصل مچ دست برای بیمار انجام شود

                                 

.

آسیب های لیگامان های مچ دست چگونه تشخیص داده میشوند

پزشک ارتوپد بعد از اینکه با بیمار در مورد مشکلاتش و اینکه آسیب چگونه ایجاد شده است صحبت کرده و اطلاعات لازم را جمع آوری کرد مچ دست وی را معاینه میکند. معمول ترین علائم بیمار درد و خشکی حرکات و کاهش قدرت مچ دست است.

 

پزشک معالج سعی میکند با معاینه محل درد را دقیقا مشخص کرده و هرگونه ناپایداری در مفصل را متوجه شود. رادیوگرافی ساده میتواند هرگونه شکستگی استخوان ها را که ممکن است همراه با آسیب لیگامان ایجاد شده باشند نشان بدهد. همچنین ممکن است بتواند ناپایداری مفصل را هم مشخص کند.

 

رادیوگرافی یا عکس برداری ساده نمیتواند لیگامان را نشان بدهد پس جراح ارتوپد برای دیدن لیگامان ها ممکن است نیاز به استفاده از دیگر روش های تصویربرداری مانند ام آر آی یا آرتروگرافی با ام آر آی پیدا کند.

 

در آرتروگرافی با ام آر آی ماده ای به داخل مفصل مچ دست تزریق میشود و سپس ام آر آی انجام میشود. به این ترتیب داخل مفصل مچ دست بهتر دیده میشود. یکی از بهترین روش برای تشخیص آسیب های لیگامان های مچ دست آرتروسکوپی است.

 

در این روش با ورود لوله هایی که حامل دوربین هستند میتوان داخل مفصل مچ دست را دید. البته این روش تقریبا یک نوع جراحی کوچک است و در اطاق عمل انجام میشود و باید منافع و مضار آنرا قبل از انجام آن در نظر داشت

                                 

.

درمان آسیب لیگامان های مچ دست چگونه است

هدف از درمان این آسیب ها از بین بردن درد، کم کردن خشکی مفصل احتمالی، بدست آوردن پایداری در مفصل مچ دست و ممانعت از ایجاد عوارض بلند مدتی مانند آرتروز یا استئوآرتریت است.

 

 نوع درمان این آسیب ها بستگی به شدت آسیب دارد. وقتی آسیب فقط بصورت کشیدگی لیگامان مچ دست باشد درمان آن ممانعت از ادامه فعالیت ورزشی، استفاده از آتل یا اسپلینت و سرد کردن و بالا نگه داشتن مچ دست برای کاهش تورم است.

 

بعد از مدتی که بهبودی ایجاد شد فرد میتواند کم کم به فعالیت ورزشی برگردد. در این موارد که شدت آسیب ها کم است معمولا بهبودی لیگامان به نحو مطلوبی صورت میگیرد. البته احتمال قدری خشکی مفصل بصورت کاهش دامنه حرکتی وجود دارد که در صورت وقوع، معمولا با استفاده از روش هایی مانند نرمش های کششی بهبود میابد.

 

وقتی شدت آسیب بیشتر است و لیگامان پاره شده است تصمیم به اینکه بیمار نیاز به عمل جراحی دارد یا خیر با در نظر گرفتن متغیرهایی مانند اینکه چه لیگامانی آسیب دیده یا بیمار نیاز به چه حدی از توانایی بدنی دارد فرق میکند.

 

ممکن است درمان بصورت برداشتن کناره های پاره شده و متورم لیگامان بوسیله آرتروسکوپ باشد و یا ممکن است جراح ارتوپد تصمیم بگیرد جراحی باز انجام دهد و لیگامان های پاره شده را ترمیم کند.

 

در بسیاری موارد پارگی بصورتی است که بافت قابل ملاحظه ای از لیگامان برای ترمیم باقی نمانده است و درمان بصورت بازسازی انجام میشود یعنی پزشک جراح ارتوپد، بافت دیگری که شبیه لیگامان است ( مانند کپسول مفصل یا پیوند های لیگامانی) را در محل قبلی لیگامان جاگذاری میکند. این وضعیت بخصوص موقعی که در انجام درمان تاخیر ایجاد شده است دیده میشود

                                 

.

رگ به رگ شدن یا کشیدگی رباط مچ دست. علائم و درمان

کشیدگی یا رگ به رگ شدن مچ دست از آسیب های مهم سیستم اسکلتی انسان بوده و تشخیص و درمان آن به عهده جراح ارتوپد است.

آسیب لیگامان های مچ دست چگونه ایجاد میشود

 

لیگامان ها یا رباط ها بافت هایی به شکل نوار های محکم هستند که دو استخوان دو طرف یک مفصل را به یکدیگر متصل کرده و موجب پایداری مفصل میشوند.

آسیب لیگامان های مچ دست به سه صورت امکان پذیر است:

  *  لیگامان تحت کشش قرار گرفته و پارگی های میکروسکوپی در آن ایجاد میشود

 

  *  پارگی ناقص لیگامان ایجاد میشود

 

 *  پارگی لیگامان کامل است.

 

 

 

 آسیب لیگامان های مچ دست موقعی ایجاد میشود که نیروهای بزرگی از این مفصل عبور میکنند و معمول ترین مکانیم آن زمین خوردن با کف دست است.

گاهی اوقات پیچش شدید دست موجب این آسیب میشود.  اکثر آسیب های لیگامان های مچ دست در حین فعالیت های ورزشی ایجاد میشوند بخصوص ورزش هایی مانند دوچرخه سواری و اسکی

                                 

.

عوارض دررفتگی لونیت در مچ دست چیست

شایعترین و مهمترین عوارض دررفتگی لونیت عبارتند از

 

    نکروز آوازکولر استخوان لونیت : به علت آسیب شدید به لیگامان های اطراف لونیت که محل ورود عروق تغذیه کننده استخوان هستند، ممکن است بدنبال دررفتگی، خونرسانی استخوان دچار اختلال شده و موجب نکروز آوازکولر یا سیاه شدن استخوان شود.

 

    استئوآرتریت یا آرتروز : آرتروز معمولا به علت نکروز آوازولر استخوان و یا جانیفتادن دررفتگی ایجاد میشود. درمان آن استفاده از بریس مچ دست و محدود کردن فعالیت های مچ است و در موارد شدید نیاز به عمل جراحی و فیوژن یا خشک کردن مفاصل بین لونیت و استخوان های اطراف وجود دارد.

 

    فشار به عصب مدیان : در هنگام دررفتگی لونیت عصب مدیان ممکن است بر اثر فشار این استخوان جابجا شده فلج شود. در این صورت دررفتگی باید بسرعت جااندازی شود. اگر مدت زیادی از دررفتگی گذشته و قابل جااندازی نباشد باید استخوان لونیت از مچ دست خارج شده و فلکسور رتیناکولوم ( نوار بافتی محکمی که روی عصب مدیان را پوشانده است) با عمل جراحی باز و آزاد شود تا فشار از روی عصب برداشته شود

 

                                 

.