گرفتگی عضلانی در ورزش

دلایل گرفتگی عضلات

استفاده بیش از حد از عضلات، کم‌آبی بدن، فشار عضلانی یا قرارگیری در وضعیتی خاص برای مدتی طولانی هر کدام می‌توانند سبب گرفتگی عضلات گردن و گرفتگی عضلات کمر و ... شوند. به همین دلیل ورزشکارانی که پس از ورزش و بخصوص در آب و هوای گرم خسته شده و دچار کم‌آبی بدن می‌شوند، معمولا چنین شرایطی را تجربه خواهند کرد.

یکی دیگر از انواع شایع گرفتگی عضلات نیز حالتی است که در طول شب رخ داده و بیشتر عضلات ساق پا و انگشتان را درگیر می‌کند.

البته در بیشتر شرایط علت اصلی گرفتگی عضله مشخص نیست. گرفتگی عضلات اغلب مشکل خاصی نداشته و خطری ایجاد نمی‌کند اما در برخی موارد نیز بیماری‌ها و شرایط خاصی می‌توانند سبب ایجاد این حالت باشند. گرفتگی عضلانی گاهی بخشی از بیماری‌های تیروئید، کلیه، اعصاب، اختلالات هورمونی، دیابت و کم‌خونی نیز می‌تواند باشد.

بهبود و پیشگیری

چنانچه شما هم با چنین مشکلی رو به رو هستید، با اقداماتی خاص می‌توانید آن را بهبود بخشیده و شرایط بهتری ایجاد کنید. در این شرایط عضله آسیب‌دیده را کشش داده و به آرامی آن را مالش دهید تا آرام شود. بنابراین کشش و ماساژ مناسب و آرام می‌تواند به شما در این شرایط کمک کند.

در این شرایط می‌توانید از گرما یا سرما نیز استفاده کنید. به عنوان مثال حوله‌ای گرم یا یک حمام آب گرم یا بسته‌ای یخ می‌تواند به آرام شدن عضله کمک کند.

برای این‌که از بروز این حالت پیشگیری کنید، بهتر است دقت داشته باشید تا بدنتان با کم‌آبی روبه‌رو نشود. به همین دلیل هر روز به مقدار کافی آب بنوشید و در زمان‌هایی که مشغول فعالیت هستید و این کار را در فواصل منظم تکرار کنید تا مشکلی ایجاد نشود.

حتما به خاطر داشته باشید که قبل و بعد از هر ورزشی، عضله خود را به‌آرامی کشش دهید. اگر شما هنگام خواب دچار این وضعیت می‌شوید، قبل از رفتن به رختخواب این کشش‌ها را انجام دهید. ورزش سبک قبل از خواب هم می‌تواند برای پیشگیری از این وضعیت مفید باشد.

گرفتگی عضلانی در هنگام شروع ورزش

این مشکل معمولاً مربوط به عدم تعادل مواد معدنی است مثلا:

کاهش یا افزایش کلسیم ، سدیم و یا پتاسیم مقادیر غیر طبیعی این مواد در خون منجر به انقباض عضله و جلوگیری از بازگشت آن به حالت اول است.

برای تشخیص مقادیر غیر طبیعی این مواد آزمایش خون انجام می گیرد. گرفتگی هایی که به هنگام شروع ورزش رخ می دهد ، می تواند به علت کم کاری تیروئید یا عدم توانایی عضله جهت تجزیه قند باشد. آزمایش آدرنالین خون برای بررسی عملکرد تیروئید انجام می شود. همچنین به منظور اطلاع از عملکرد عضله می توان از بیوپسی عضله استفاده نمود.

مقادیر غیر طبیعی مواد معدنی معمولاً نشانه نوعی بیماری در بدن است.مقدار کم پتاسیم می تواند به علت استفراغ ، مصرف مدرهای استروئید و شیرین بیان ، اسهال یا بیماریهایی که بر جذب و نگهداری پتاسیم موثرند ، باشد.در صورت تشخیص کمبود منیزیوم ، حتماً باید یک بررسی کامل درباره علت این نقصان انجام داد. مقدار کم یا زیاد کلسیم در خون هیچگاه نمی باشد.

در صورت وجود کلسیم غیر طبیعی در بدن باید به بیماریهای روده ، کلیه یا غدد پاراتیروئید شک کرد.همچنین با مصرف بیش از حد ویتامین D نیز مقادیر غیر طبیعی کلسیم مشاهده می شود.

مقدار کم نمک ( سدیم ) در خون از علل نادر گرفتگی عضلانی است.برنامه غذایی روزانه حاوی مقدار نمک کافی است و احتمال کمی وجود دارد که فرد دچار فقر سدیم شود.

به عنوان مثال: در صورت ورزش شدید برای چندین ساعت در هوای گرم بدن به ۳۰۰۰ میلی گرم نمک احتیاج دارد. اگر فردی در هنگام مصرف غذا از اضافه کردن نمک خودداری کند و غذای او نیز بی نمک باشد. با این وجود میزان نمک دریافتی وی ۳۰۰۰ میلی گرم در روز می باشد.

گرفتگی های عضلانی در ابتدای فعالیت عضلانی

دلیل مهم در این حالت ناکافی بودن جریان خون در عضله می باشد.در هنگام استراحت ، قطر شریانها برای رساندن خون کافی به عضلات مناسب است.در جریان ورزش عضلات به مقدار بیشتری خون پراکسیژن نیاز دارند. اگر قطر شریانها برای رساندن این مقدار خون به حد کافی نباشد ، عضله به علت کمبود اکسیژن دچار گرفتگی می شود.

گرفتگی های عضلانی پس از فعالیت شدید ورزشی

از دست دادن آب بدن مهمترین عامل چنین گرفتگی هایی است.در فعالیت طولانی مدت ، در هوای گرم مقدار زیادی مایعات از بدن دفع می شود.در این حالت حجم خون کاهش یافته و مقدار کافی خون برای رساندن اکسیژن به کلیه عضلات در حال ورزش وجود ندارد.در نتیجه عضلات در حال فعالیت ، خون کافی دریافت کرده و به سمت اسپاسم پیش می روند.

با نوشیدن آب قبل از فعالیت و هر ۱۵ دقیقه یک بار در حین فعالیت می توان از بروز چنین گرفتگی هایی پیشگیری نمود.

گرفتگی های عضلانی در هنگام خواب

گرفتگی عضلانی در هنگام خواب ، معمولاً به علت فشردگی یک عصب یا رفلکس خاص عضلانی – تلزونی بوجود می آید.اگر در هنگام خواب فرد غلت بزند، ممکن است که عصبی تحت فشار قرار گیرد، در این هنگام یک پیام از محل فشردگی آغاز و به عضله مربوط به آن امتداد می یابد. در این هنگام عضله درست شبیه به هنگامی که پیام از مغز به سوی آن بیاید منقبض می شود.علت دوم این حالت ، تشدید یک رفلکس طبیعی در بدن است.در هنگام غلت زدن در خواب ، عضلات منقبض می شوند. این عمل باعث کشیدگی تاندونهای متصل به عضله می شود.در تاندونها ، گیرنده هایی وجود دارند که در هنگام کشیدگی ، پیام هایی به نخاع ارسال می نمایند.در این هنگام یک پیام به عضله رفته و باعث انقباض آن می شود.در این حالت فرد احساس گرفتگی دردناک می نماید. با کشش دادن به عضلاتی که معمولاً دچار گرفتگی می شوند، پیش از خواب ، می توان از بروز این حالت جلوگیری کرد.

بطور خلاصه: علل گرفتگی عضلانی

• سیگنالهای غیر طبیعی در اعصاب
• غلظت غیر طبیعی مواد معدنی در داخل یا خارج سلولها
• عرضه ناکافی اکسیژن
• منبع ناکافی اکسیژن
• صدمه به سلولهای عضلانی
• مقادیر غیر طبیعی هورمونها یا آنزیم هایی که در انقباض عضله دخالت دارند

 

                                 

 

 

علل آب آوردن زانو

مهمترین علل آب آوردن زانو بیماری های روماتیسمی، آرتروز یا ساییدگی زانو ضربات وارد شده به آن است. البته عفونت ها، بیماری های متابولیک مانند نقرس کاذب و تومروها هم میتوانند موجب آب آوردن زانو شوند.

وقتی برای اولین بار ضربه شدیدی به زانو وارد میشود این ضربه میتواند موجب پارگی منیسک یا رباط صلیبی شود. پارگی این بافت ها معمولا همراه با خونریزی است. این خون درون مفصل زانو جمع شده و در این حال مفصل ورم کرده و بسیار دردناک است. بتدریج و حتی بدون درمان خون جذب شده و درد بیمار بعد از چند هفته تا چند ماه از بین میرود ولی زانو ناپایدار میشود.

وقتی زانو ناپایدار است و به اصطلاح لق است بدنیال یک حرکت نابجا پیچ میخورد. این پیچ خوردن میتواند با درد شدیدی همراه باشد و بعد از چند ساعت تا چند روز زانو ورم میکند و آب میاورد. این آب آوردن به علت تحریک بافت سینوویال ایجاد شده است. کشیدگی شدید بافت سینوویال در حین پیچ خوردن زانو موجب تحریک آن به ترشح مقادیر زیادی مایع مفصلی میشود. معمولا این آب بعد از چند هفته خودبخود جذب شده و ورم زانو میخوابد.

در ساییدگی و آرتروز زانو ممکن است ورم و آب آوردن زانو دائمی باشد چون بافت سینوویال مکررا تحریک میشود و مایع ترشح میکند. در بیماری های روماتیسمی مانند روماتیسم مفصلی هم در هنگام عود و حمله بیماری، مایع زیادی درون زانو ترشح شده و زانو آب میاورد.

 

                                 

درمان دارویی آرتروز و آرتریت روماتوید

دارویی که معمولا برای بیماران مبتلا به آرتریت روماتوید پیشرفته تجویز می شود، ممکن است بتواند هزاران بیمار مبتلا به مراحل اولیه آرتروز را از معلولیت نجات دهد.

آزمایش ها نشان داده است که داروی “ریتوکسیماب”، که با نام تجاری “مبترا” (MabThera)،توزیع می شود، می تواند تقریبا به طور کامل از پیشرفت این بیماری در غضروف افرادی که به تازگی به این بیماری مبتلا شده اند، جلوگیری کند.

به تنهایی در بریتانیا هر ساله نزدیک به هجده هزار مورد جدید ابتلا به آرتریت روماتوید شناسایی می شوند.

کارشناسان می گویند این یافته جدید، که در کنفرانس ای یو لار (EULAR)، مطرح شده، ممکن است به تحولی در درمان های کنونی برای آرتروز منجر شود.

“موسسه ملی بهداشت و برتری در درمان های بالینی” می گوید در حال حاضر ریتوکسیماب فقط زمانی تجویز می شود که سایر داروهای ویژه آرتروز موسوم به “تی ان اف”، کارساز نبوده است.

اما تازه ترین مطالعه ای که با مشارکت ۷۵۵ بیمار صورت گرفته است، نشان داده که اگر این دارو در ابتدای تظاهرش در بدن انسان، همراه با درمان با طلا (از طلا برای درمان برخی آرتروزها استفاده می شود)، برای بیمار به مدت یک سال تجویز شود، نه تنها علائم بیماری کاهش می یابد بلکه آسیب به مفاصل او را تقریبا به طور کامل متوقف می کند.

در تحقیق اخیر، داروی ریتوکسیماب را برای افرادی تجویز کردند که شش ماه یا کمتر، از ابتلای آنها به بیماری آرتروز نگذشته بود. محققان متوجه شدند که از میان آنها حدود هفتاد درصد تا یک سال از آغاز درمان، با آسیب به مفاصلشان مواجه نشدند. همچنین آسیب به مفاصل این گروه بعد از شش ماه مصرف دارو، تقریبا کاملا متوقف شد.

داروی ریتوکسیماب دستگاه ایمنی بدن را هدف قرار می دهد چون از جمله دلایل اصلی تخریب مفاصل در بیماری آرتریت روماتوید، حمله دستگاه ایمنی به مفاصل و غضروف بدن انسان است.

در بریتانیا تخمین زده شده است که هزینه مستقیم و غیر مستقیم ابتلا به آرتریت روماتوید برای دولت هر ساله بین چهار تا پنج میلیارد پوند است که بخش عمده آن به خاطر پرداخت بیمه بیکاری به بیمارانی است که قادر نبوده اند به اشتغال خود ادامه دهند.

 

                                 

.

تمرینات آسیبهای کمر

یکی از مزایای عمده ی کشش این است که انعطاف پذیری شما را افزایش می دهد.تمرینات کششی میتوانند همراه با وزنه باشند و یا به صورت آزاد بدون وزنه انجام شود.
این نوع تمرینات میتواند کشش مطلوب و شیرینی در بدن شما فراهم آورد آسیب های احتمالی که در اثر دیگر تمرینات به بدن وارد می آید را به حداقل برساند.در میان این آسیبها کمر درد به دلیل اینکه خیلی از افراد را مبتلا کرده بسیار پر اهمیت تر به نظر میرسد.
کمردرد میتواند از یک ناراحتی مختصر در فعالیت های روزانه شروع  شده و تا جایی پیش برود که حتی نتوانید حرکت کنید.
هدف از انجام این حرکات جلوگیری از همین آسیبهای احتمالی است . در این بخش یاد میگیریم که چطور این حرکت را انجام دهیم:

مرحله 1: بر روی یک زیر انداز نرم بر روی شکم دراز کشیده و آرنج ها خود را همانطور که در عکس میبینید کنار بدنتان قرار دهید.

 

مرحله 2: با فشار تنه خود را تا آرنج بالا بیاورید اما از باسن به پائین خود را روی زمین نگه دارید .

 

مرحله 3: سعی کنید که به گردنتان فشار نیاورید و در همین حالت تا 15 ثانیه بمانید.

 

                                 

 

گردن دردهای خطرناک

ستون فقرات هم مثل هر ساختمان دیگر به طور طبیعی در معرض تغییرات ناشی از افزایش سن است اما برخی مسایل مثل حرکات بیش از حد یا ناصحیح، استفاده نادرست، سوانح رانندگی که باعث خمیدگی ناگهانی سر به جلو و سپس عقب می شوند (Wiplash)، کارهای سنگین، حمل وسایل و اشیا روی سر (که در جامعه روستایی ما شایع است)، اختلالات مادرزادی و... سرعت و شدت پیدایش این تغییرات را بیشتر می کنند. از جمله این تغییرات می توان به تغییر ساختمان دیسک بین مهره ای، برجسته شدن آن به داخل کانال نخاعی یا سوراخ های بین مهره ای، پیدایش خارهای استخوانی در لبه مهره ها (اوستئوفیت) و حتی تغییر شکل و به هم خوردن انحنای طبیعی آنها اشاره کرد. هر کدام از این تغییرات، بسته به محل، می توانند باعث فشار بر ریشه های عصبی یا حتی نخاع شوکی شوند و بیمار را علامت دار کنند.

 

 

● علایم اسپوندیلوز گردنی
اغلب بیماران با درد و محدودیت حرکتی ناحیه گردن مراجعه می کنند. بسته به محل فشار، ممکن است علایم محدود به اندام فوقانی باشند. علایم شایع عبارتند از: بی حسی، درد تیرکشنده به شانه یا دست و خصوصا پشت سر و کاهش قدرت عضلانی، یا اینکه اندام تحتانی را درگیر کنند و علایمی مثل سفتی و اختلال در قدرت عضلانی پاها، اختلالات حسی، بی اختیاری یا احتباس ادرار و مدفوع و بعضا علایم در هر چهار اندام مشاهده می شوند. برخی از سر دردها خصوصا  سردرد تیر کشنده در پشت سر که با حرکات یا برخی وضعیت های خاص پدید می آیند، درد بین دو کتف و درد شانه ها نیز از جمله علایمی هستند که می توانند در اثر اسپوندیلوز مشاهده شوند و متاسفانه پاسخ کمتری به درمان می دهند. برای بررسی و تایید تشخیص اسپوندیلوز گردن می توان از عکس رادیوگرافی ساده در چهار جهت، سی. تی. اسکن و ام.آر.آی استفاده کرد که هر یک ارزش خاص خود را دارند.

 

● اصول درمانی
بستن یقه های طبی مخصوص و محدود کردن حرکات گردن برای مدت کوتاه می تواند از شدت درد بکاهد، حرکات درمانی با احتیاط و فیزیوتراپی نیز در بسیاری از موارد مشکلات بیمار را کاهش می دهند اما در برخی موارد خصوصا در صورت وجود علایم عصبی یا شواهدی به نفع فشار بر نخاع، انجام عمل جراحی، کمک زیادی به بیمار خواهد کرد و علاوه بر کاهش درد از پیدایش علایم عصبی شدیدتر جلوگیری خواهد کرد. انجام یک سری حرکات کششی و تقویتی می تواند از پیدایش درد های گردن و شانه جلوگیری کرده و درصد زیادی از موارد را بهبود بخشد.

 

                                 

بهترین روش برای مراقبت از مفاصل

همه ما می دانیم که منظور از مفاصل محل اتصال دو استخوان است و ساختار ویژه آن به ما این امکان را می دهد که زانو، مچ دست و...را خم و راست کنیم.برای اطرفیان خود دست تکان دهیم، سر خود را به اطراف حرکت دهیم . این عملکردهای قابل توجه محصول فعالیت این بخش حساس بدن است و سلامت آن مسلما حائز اهمیت می باشد.
بافت نرم مفاصل از جمله غضروف و مایع مخصوص سینویوم در این محل تشکیل لایه ای را می دهند که از سائیده شدن سر استخوان ها در این محل ممانعت به عمل آید. به مرور افزایش سن آسیب پذیری مفاصل بیشتر می شوند و حتی بد نشستن و یا برداشتن بار بیش از اندازه باعث آسیب آن می شود و به این ترتیب التهاب و سایر مشکلات مفاصل بروز می کند.

 

بهترین روش برای مراقبت از مفاصل حفظ قدرت و سلامت ماهیچه ها، استخوان و رباط ها می باشد و بهترین روش برای رسیدن به این هدف عبارتند از:

1- مراقبت از وزن مناسب:
وزن خود را کنترل کنید . این بهترین کمک برای حفظ سلامت مفاصل شماست. از جمله مهمترین مفاصلی که وزن شما را تحمل می کنند عبارتند از:زانوها، استخوان لگن و کمر. شاید به همین خاطر است که اغلب مشکلات مفصلی نیز در همین نواحی بروز می کند. به موازات افزایش وزن و به مرور زمان فرسودگی مفاصل دو چندان می شود. در حالی که کاهش وزن ، فشار وارد به این نواحی را در حد قابل توجهی کاهش می دهد.

 

2- تحرک و ورزش را فراموش نکنید:
ورزش موجب کاهش وزن می شود. تحقیقات نشان می دهد که تمرینات ایروبیک باعث کاهش التهاب مفاصل می شود. از طرفی عدم تحرک ، اعتیاد به کامپیوتر و تلویزیون باعث بروز درد مفاصل می شود. عدم تحرک به معنای سفت و سختی مفاصل است. پس تحرک را فراموش نکنید.

3- تقویت ساختمان ماهیچه ای:
ماهیچه های قوی محافظ مفاصل هستند،اگر ماهیچه کافی ندارید و به اندازه کافی قوی نیستند ، به مفاصل ضربه و فشار وارد می کنید ، به خصوص زانوها که باید تمام وزن بدن را تحمل کنند. ورزش های ویژه قدرتی به ساختمان سازی ماهیچه ای کمک به سزایی می کند.

 

4- ماهیچه های شکمی و بخش مرکزی بدن را تقویت کنید:
اختصاص ورزش های ویژه برای تقویت این بخش لازم است . تقویت ماهیچه های شکمی نیز باعث حفظ تعادل می شود و از آسیب به مفاصل جلوگیری می کند.

5- محدودیت ها و ناتوانی های خود را بشناسید:
بعضی از فعالیت ها و ورزش ها برای بعضی از مفاصل سخت و آسیب رسان است و بنابر این ممکن است بعد از آنجام آن احساس درد کنید. به طور کلی گفته می شود که چنانچه بعد از انجام تمرینات بیش از 45 دقیقه درد در نواحی فعال احساس کردید باید در دفعات بعدی به طور سبک تر و ملایم تر اجرا کنید.این دردها به این معنا است که مفاصل شما بیش از اندازه در هنگام ورزش تحت فشار بوده است و این هدف ما نیست.

 

6- مراقب وضع و یا فرم بدن خود باشید.
خمیدگی و عدم استواری برای مفاصل خوب نیست. سعی کنید چه در حالت نشسته و چه در حالت ایستاده ، استواری و راست قامتی خود را حفظ کنید.این حالت استوار موجب حفاظت از مفاصل گردن تا زانو می شود. حتی در هنگام حمل اشیا نیز استواری خود را حفظ کنید. مثلا اگر کوله پشتی به دوش دارید روی دو شانه خود وزن آن را توزیع کنید.

7- از یخ استفاده کنید:
یخ نقش به سزایی در کاهش درد مفاصل دارد.از تورم و درد مفاصل می کاهد . اگر در بخش مفاصل دچار زخم و جراحت شدید، از کیسه یخ به مدت کمتر از 20 دقیقه استفاده کنید.البته توجه داشته باشید پارچه یا کیسه قرار داده و روی مفاصل بگذلرید.

 

8- تغذیه مناسب:
تغذیه مناسب و سالم به حفظ سلامت استخوان ها کمک می کند. در رژیم غذایی روزانه خود به قدر کافی از غذای کلیسم دار تناول کنید. به عنوان مثال ماست، کلم بروکلی و ساده و انجیر سرشار از کلیسم است. بعلاوه ویتامین c در کاهش احتمال پوکی ا ستخوان نقش موثری دارد ، پس از خوردن پرتقال غافل نشوید.

 

                                 

ورزش آرتروز زانو

1)محکم کردن زانو:
بنشینینید و پاها را مقابل خود دراز کنید ,زانوی خود را هر چه محکم تر راست کنید ,آن را به زمین فشار دهید و هم زمان پا را از مچ به سمت خود بکشید .زانو را تا پنج شماره راست نگه دارید,سپس آن را کاملا شل کنید (سه بار در روز هر بار 10مرتبه)

2)محکم کردن زانو در حالت ایستاده یا نشسته:
باید این تمرین را در فعالیت های روزمره خود بگنجانید .برای مثال هنگامی که برای مدت طولانی نشسته اید به دفعات زانوی خود را راست کنید

 

3)محکم کردن زانو با حمایت پاشنه:
بنشینید و پاهای خود را دراز کنید .جسمی (مانند حوله ای? تا شده یا یک تکه چوب به ارتفاع پنج سانتی متر )را زیر پاشنه خود قرار دهید ,عضلات ران را سفت کنید و انگشتان را از مچ پا به سمت خود بکشید .تا ده بشمارید ,سپس عضلات را شل کنید و این تمرین را حداقل دو بار در روز و هر بار ده مرتبه انجام دهید .
4)بالا بردن پا در وضعیت کشیده :
بنشینید و پاها را راست کنید .درحالیکه زانو را در وضعیت کشیده قفل کرده اید ,پای آسیب دیده را بالا ببرید ,سپس تا نزدیکی زمین پایین بیاورید .این تمرین را به صورت متوالی و سریع ده بار انجام دهید و سعی کنید به سی برسانید.

5)بالا بردن پا با وزنه :
بنشینید و پاهای خود را راست کنید .وزنه ای روی مچ پا قراردهید ,پاها را در همان حالت راست بودن بالا ببرید سپس به آرامی پایین بیاورید.برای شروع,وزنه نباید از یک کیلوگرم بیشتر باشد وزنه را به تدریج سنگین تر کنید. مراقب باشید که زانو در وضعیت کشیده باشد.تمرین را با 5بار شروع کنیدو به تدریج به 5سری ده تایی برسانید.

 

6)چرخش مفصل ران:
بنشینید و مفصل های پاهای خود را راست کنید.در حالی که زانو را در همان وضعیت کشیده قفل کرده اید پا را بالا ببرید و دایره هایی را با پای خود در فضا رسم کنید و آن را به سری های ده تایی برسانید این تمرین را با افزودن وزنه به مچ پا انجام دهید.

7)حرکت الفبا:
بنشینید و پاهای خود را راست کنید ,در حالی که زانو را صاف نگه داشته اید پا را بالا ببرید و بدون توقف حروف الفبا را در فضا بنویسید.وقتی این تمرین برایتان آسان شد,آن را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید.

8)بالا بردن پا در وضعیت نشسته :
بنشینید و پاها را راست کنید .در حالی که زانو را در وضعیت کشیده قفل کرده اید پا را بالا ببرید به صورت عرضی آن را به یک سو ببرید و به آرامی به سمت مرکز برگردانید و آن گاه به نرمی پایین بیاورید.این حرکت را با هر پا 5 بار تکرار کنید و به تدریج به سه سری ده تایی برسانید,سپس این تمرین را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید.
9)دور کردن مفصل ران :
به پهلو بخوابید ,به نحوی که پای آسیب دیده بالا قرار گیرد .زانو را راست نگه دارید و پا را از زانو بالا ببرید,تا سه بشمارید و سپس به آرامی پایین بیاورید.با 5 بار شروع کنید ,به تدریج تعداد تمرین را به سه سری ده تایی برسانید و سپس با افزودن وزنه به مچ پا آن را ادامه دهید.
10)بالا بردن پا در وضعیت دمر:
روی شکم بخوابید.زانو را راست نگه دارید و پا را از عقب کمی بالا ببرید. این وضعیت را تا سه شماره حفظ کنید ,سپس به تدریج پا را پایین بیاورید .این تمرین را باهرپا 5 بار انجام دهید,به تدریج آن را به سه سری ده تایی برسانید و سپس با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید  .

 

                                 

ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن

ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن  Kegel exercise))
ورزش کگل یک سری ها نورهای ورزشی هستند که با هدف تقویت عضلات حمایت کننده مقعد و واژن در کف لگن عمل می کنند. این ورزش ها در کنترل بی اختیاری مدفوع و ادرار و تقویت عضلات اطراف واژن و جلوگیری از پرولاپس یا افتادگی رحم هم موثرند. مهمترین عضله ای که در این وزش ها تقویت می شود عضله به نام پوبوکوکسیژئوسpc)) است که این عضله  u شکل است و از پشت قسمت قدامی لگن شروع شده و به سمت عقب لگن می رود و به استخوان دنبالچه ای در عقب لگن اتصال می یابد و در طول مسیر خود واژن در خانم ها و مقعد را در هر دو جنس حمایت می کند.

 

مزایای تقویت عضلات کف لگن
• جلوگیری از افتادگی رحم بخصوص به دنبال زایمان و نیز در زنان یائسه
• تسهیل امر زایمان و کاهش درد زایمان در زنان حامله
• کمک به رفع اختلالات جنسی در آقایان مثل انزال زودرس و کمر درد بعد انزال
• کمک به کاهش مواردی مثل بی اختیاری ادرار و مدفوع بخصوص پس از جراحی پروستات , زایمان و در دوران یائسگی یا شکستگی لگن
عضله پوبوکوکسیژئوس کجاست
برای یافتن این عضله کافی است در هنگام ادرار کردن سعی کنید جریان ادرار را متوقف کنید برای این امر لازم است که این عضله در کف لگن انقباض یابد و شما می توانید با لمس کف لگن آنرا و انقباض آنرا حس کنید.

 

ورزش های کگل
• ورزش های سیکل بلند :
1) عضله پوبوکوکسیژئوس pc)) را منقبض کنید و این انقباض را 10 ثانیه حفظ کنید.
2) عضله را از حالت انقباض خارج و به مدت 10 ثانیه شل کنید.
3) این سیکل را 15 مرتبه تکرار کنید . پس از پایان این امر 1 دقیقه عضلات را شل کنید و ورزش های سیکل کوتاه را انجام دهید.

 

• ورزش های سیکل کوتاه :
1) عضله pc)) را به مدت یک ثانیه منقبض و سریعا به مدت یک ثانیه شل کنید.
2) این سیکل های یک دقیقه ای انقباض و انبساط را 10 مرتبه تکرار کنید.
• در انجام ورزش های فوق به صورت عادی تنفس کنید و از انقباض عضلات شکم بپرهیزید . توجه به شل کردن مناسب عضلات کف لگن در کنار انقباض مناسب آنها اهمیت دارد ولازم است سیکل های منظم انقباض –  انبساط صورت گیرد.

چه مقدار ورزش کنیم؟
لازم است روزانه هر دو نوع ورزش فوق انجام شود که زمان معادلی 10 دقیقه طول خواهد کشید.  اثرات این ورزش ها را طی یک ماه بعد از شروع آن حس خواهید نمود.

 

                                 

ورزش مناسب برای آرتروز زانو

اگر این مشکل شماست، بهتر است در مورد آن اطلاعاتی داشته و برای بهبود آن کاری انجام دهید. یکی از مشکلاتی که ممکن است برای زانوها پیش بیاید آرتروز زانو است.

 

آرتروز زانو یکی از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالای 40 سال محسوب می‌شود و شایع‌ترین بیماری تخریبی میان مفاصل بدن است. میزان ابتلا به این بیماری در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.

«یکی از مشکلات شغلی که در هر کار و فعالیتی احتمال بروز آن وجود دارد، آرتروز است. آرتروز به معنای تخریب غضروف مفاصل زودتر از موعد مقرر است.»

«با انجام ورزش‌های ملایم به مدت 30 دقیقه در روز می‌توانیم فشارهایی را که در طول روز به بدن وارد می‌شود، کاهش دهیم. در حقیقت با ورزش به نوعی بدن را در برابر این فشارها تقویت می‌کنیم؛ البته مهم است بدانیم رفت و آمدها چه از خانه به محل کار و بالعکس و چه در محیط کار و منزل، به هیچ وجه جای ورزش را نخواهند گرفت و حتی می‌تواند فشارهای وارد بر بدن را نیز افزایش دهد.»

 

«ورزش تعریف مشخص خود را دارد و به معنای همراه کردن جسم و روح با هم است. به همین دلیل فعالیت‌های روزمره نمی‌تواند جایگزین مناسبی برای ورزش باشد. زمانی که شرایط ورزش فراهم نباشد، آن حرکات، تنها فشاری بر بدن محسوب می‌شوند.»

 

علائم آرتروز

 «از اولین نشانه‌های آرتروز کاهش عملکرد زانوی فرد است. همچنین تورم، خشکی مفاصل در صبحگاه که کمتر از 30 دقیقه طول بکشد، بدشکلی و ناصافی سطوح مفصلی و وجود صداهای غیرمتعارف از جمله دیگر علائم آرتروز هستند.»

 

عوامل موثر در ایجاد آرتروز

  «عوامل ارثی، جنسیت، عوامل هورمونی، عوامل شغلی، چاقی و پوکی استخوان می‌توانند از جمله علل موثر در بروز آرتروز باشند. به علاوه ورزش‌های شدید، افزایش سن، استعمال دخانیات، یا حتی ضربه نیز می‌توانند باعث بروز این مشکل شوند.»

آرتروز زانو

یکی از شایع‌ترین انواع آرتروز که خیلی از افراد با آن درگیرند، آرتروز زانو است. باید بدانیم در هر شغلی (در میان افرادی که زیاد در حالت ایستاده به سر می‌برند یا افرادی که بیش از حد معمول می‌نشینند) احتمال بروز آرتروز وجود دارد. شاید بتوانیم بگوییم که آرتروز زانو در بیشتر اقشار جامعه دیده می‌شود.

 

«به علاوه این مشکل میان خانم‌ها بیشتر از آقایان دیده می‌شود. عوامل هورمونی و کم‌تحرکی خانم‌ها نیز می‌تواند از جمله دلایل این مساله باشد. در مورد افراد چاق نیز همین طور است؛ این مشکل میان این گروه بیشتر دیده می‌شود.»

 درمان و روش‌های کنترل آرتروز :«بهتر است بگوییم که می‌توانیم جلوی پیشرفت آرتروز را بگیریم یا روند آن را کند کنیم.»

 

توصیه‌هایی برای مبتلایان به آرتروز

عالمی به روش‌هایی برای کنترل پیشرفت بیماری اشاره کرده و می‌افزاید: «بهتر است افرادی که دچار آرتروز زانو هستند در منزل از صندلی‌های بلند استفاده کنند.

به این معنی که هنگام نشستن، کف پاها بالاتر از سطح زمین قرار گیرد. بعلاوه استفاده از سرویس‌های بهداشتی فرنگی نیز می‌تواند به این افراد کمک کند. کاهش مدت زمان راه‌رفتن و پوشیدن کفش‌هایی دارای کفی نرم نیز می‌تواند کمک موثری باشد. همچنین بهتر است این افراد از بالا و پایین رفتن از پله‌ها، دوزانو یا چهارزانو نشستن نیز اجتناب کنند. ورزش درمانی نیز از دیگر راه‌هایی است که به این بیماران توصیه می‌شود.»

 

ورزش مناسب آرتروز زانو

ورزشی که بعد از انجام آن، درد مفاصل بیشتر از 2 ساعت ادامه پیدا کند، یک علامت هشداردهنده است. در این مواقع باید شدت ورزش را کاهش دهیم. ورزش همچنان که بر استحکام مکانیکی و تقویت عضلات موثر است می‌تواند روی تغذیه غضروف نیز اثر بگذارد. بعلاوه ورزش باعث افزایش جریان خون می‌شود و به انعطاف‌پذیری مفصل کمک می‌کند. یکی دیگر از فوایدی که ورزش برای این گروه از افراد در بر خواهد داشت، کاهش وزن است. زیرا یکی از نکات مهم در ارتباط با آرتروز زانو کاهش وزن است.

ورزش‌های انعطاف‌پذیری مانند کشش عضلات اطراف مفصل، ورزش‌های قدرتی و ورزش‌های هوازی مانند شنا، ورزش در آب و پیاده‌روی، ورزش‌هایی مناسب هستند؛ البته برای هر نوع از آرتروز و برای هر شخص باید ورزش خاص خود او و اغلب متفاوت با دیگران توصیه شود. بنابراین بهتر است که این کار را به متخصص بسپاریم.»

 

                                 

 

درمان دیسک گردن در کاربران رایانه

درد گردن، سوزش بین دو کتف و احساس کاهش قدرت دستها  از علائم دیسک گردن 

 کاربران کامپیوتر و افرادی با مشاغلی که سرشان در یک وضعیت قرار دارد با انجام ورزشهای ایزومتریک گردن از بروز دیسک گردن جلوگیری کنند.

دیسک گردن یک غضروف بین معضلی دو مهره مجاور گردن را شامل می‌شود.

در اثر فشارهای مکانیکی و حرکات ایجاد شده،‌ به تدریج دیسک‌های گردن دچار تغییراتی شده که از حالت نرمال خود خارج و در نهایت سبب بیرون زدگی دیسک می‌شود.

  علائم دیسکهای گردن : یک دسته از علائم شامل علائم ناشی از فشار بر روی ریشه‌های عصبی و دوم فشار بر روی نخاع می‌باشد.

 علائم فشار بر روی ریشه‌های عصبی گردن انتشار یابنده بوده و از گردن و شانه به سمت اندامهای فوقانی منتشر می‌شود.

 بیمار غیر از درد احساس بی‌حسی یا خواب رفتگی در دست دارد و برخی بیماران دچار احساس کاهش قدرت دستها می‌شوند و از سوی دیگر، بعضی بیمار در اولین بار متوجه اختلال در حرکات ظریف دستها هنگام نوشتن می‌شوند.

 آسیبی که با فشار بر روی نخاع بروز می‌کند، جدی بوده و این بیماران با کاهش قدرت اندام فوقانی مراجعه می‌کنند. همچنین ممکن است به تدریج اختلال در راه رفتن و حرکات پاها ایجاد شود.

 از آنجا که برخی بیماران به علائمی مثل فشار بر روی دست چپ مبتلا می‌شوند لذا تشخیص بیماری قلبی عروقی برای آنان داده می‌شود که باید مراقبت باشند.

درد ناحیه گردن، سپس سر، شانه‌ها و بین دو کتف را از دیگر علائم دیسک گردن نام برد و برای برخی بیماران حرکات گردن بخصوص خم شدن گردن و حرکت سر به عقب بسیار دردناک است و همچنین بعضی بیماران هنگام خم کردن سر به جلو احساس برق گرفتگی در تمام ستون فقرات می کنند.

‌ در بیمارانی که دچار علائم ناشی از فشار بر روی ریشه عصبی می‌شوند در مرحله اول درمانهای طبی شامل استفاده از گردن بند داروهای ضد التهابی و سرانجام ورزش‌های گردن توصیه می‌شود.

اکثر بیمارانی که دردهای ناشی از فشار عصبی دارند با این درمانها بهبود می‌یابند، ولی بیماران مقاوم به این درمانها نیازمند اعمال جراحی هستند و در مقابل بیماران دارای علائم فشار بر روی نخاع بدون قید و شرط نیازمند عمل جراحی هستند که عمل جراحی سبب تخلیه و کاهش فشار بر روی عصب می‌شود.

درمان دیسک گردن به دو تکنیک عمل جراحی از جلو پشت گردن صورت می گیرد که معمولا براساس وضعیت دیسک و تجربه و راحتی دست پزشک جراح انجام می‌شود.

کاربران کامپیوتر، حسابداران، خیاطان و آرایشگران و افرد که امور دفتری دارند را از افراد مستعد به دیسک های گردن است از آنجا که دیسکهای گردن در این افراد شایع‌تر است لذا این افراد باید ورزشهای گردن بویژه ورزشهای ایزومتریک به طور مرتب و روزانه انجام دهند تا عضلات گردن و شانه آنها تقویت شوند و از برند دیسک گردن جلوگیری شود.