عمل جراحی دیسک کمر

اگر بعد از سه ماه درمان منظم، شما همچنان درد در ساق پاداشتید ممکن است نیاز به عمل جراحی دیسک کمرداشته باشید. به یاد داشته باشید که جراحی دیسک کمر موجب درمان قطعی نمیشود و هدف از انجام آن فقط از بین بردن درد تیر کشنده اندام تحتانی است. این عمل جراحی تاثیری در روند مشکلاتی که در دیسک بین مهره ای یا مهره های کمری بوجود آمده ندارد و تاثیری هم در روند آینده دیسک و مهره ها ندارد.
عمل جراحی دیسک کمر تاثیر عمده ای بر روی درد کمر ندارد و بیشتر با هدف درمان درد تیر کشنده اندام تحتانی انجام میشود.

اگر بیمار بعد از جراحی مراقبت های لازم را انجام ندهد مشکلات وی میتواند مجددا عود کند.

 معمول ترین نوع جراحی که برای هرنی دیسک انجام میشود میکرودیسککتومی Microdiskectomy است. در حین جراحی قسمت ژلاتینی دیسک که جابجا شده و به روی عصب فشار میاورد خارج میشود. گاهی به علت هرنی دیسک کارکرد اعصابی دچار اختلال میشود که نتیجه آن از دست دادن کنترل ادرار و مدفوع و احساس بیحسی در ناحیه اطراف مقعد و دستگاه تناسلی است. در این حال بیمار باید سریعاً تحت عمل جراحی دیسک کمر قرار بگیرد. عمل جراحی دیسک کمر بیشتر برای کاهش درد اندام تحتانی انجام میشود و تاثیر زیادی بر درد کمر ندارد.

 

 بعد از جراحی دیسک کمر

بسیاری از تکنیک‌های تسکین درد کمر ساده هستند و بیمار می‌تواند به راحتی آنها را فرابگیرد و در خانه یا محل کار طی روز انجام دهد. اکثر بیماران شگفت‌زده می‌شوند هنگامی که درمی‌یابند تکنیک ساده‌ای مانند قرار دادن کمپرس یخ و یا تغییر در شیوه حرکت کردن، حفظ حالت اندامی مناسب و نرمش های مناسب تا چه اندازه در تخفیف کمر درد پس از جراحی کمر مؤثر است.

حدود 95 درصد بیمارانی که به علت هرنی دیسک تحت عمل جراحی قرار میگیرند بعد از جراحی دردشان بطور محسوسی کم میشود. بیماران معمولاً میتوانند بعد از 2-1 هفته به کار و فعالیت بدنی برگردند. بعد از جراحی باید تا حداقل یک ماه از رانندگی، نشستن به مدت طولانی، بلند کردن اجسام و خم شدن به جلو اجتناب کنید. انجام نرمش های مخصوص دیسک کمر برای تقویت عضلات کمر و شکم بعد از جراحی ضروری است وگرنه عارضه ممکن است عود کند. در پنج درصد موارد بعد از جراحی ممکن است علائم پارگی دیسک کمر و هرنی مجدداً عود کند.

 

 

                                 

 

 

درمان آرتروز و ساییدگی مفصلی با آلبالو

بر اساس یک تحقیق جدید آلبالو بیشترین مقدار آنتی اکسیدان را در بین میوه ها دارد و میتوان از آن در کنترل بسیاری از موارد آرتروز و ساییدگی مفصلی استفاده کرد. این مطالعه که در دانشکاه بهداشت و علوم اورگون Oregon Health and Science University صورت گرفته است 20 زن با سن بین 70-40 سال که مبتلا به آرتروز و ساییدگی مفصل بوده اند را مورد بررسی قرار داده است. مطالعه نشان میدهد که نوشیدن روزی دو لیوان آب آلبالو به مدت سه هفته میتواند بطور واضحی موجب کاهش التهاب شود.

آرتروز و ساییدگی مفصلی از بیماری های شایعی است که در سنین بالا موجب درد مفصلی بخصوص در مفاصل زانو شده و ناتوانایی های زیادی را برای فرد ایجاد میکند. در واقع آرتروز شایعترین نوع آرتریت یا التهاب مفصلی است. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری تمایلی برای استفاده از داروهای ضد درد نداشته و از آثار احتمالی زیانبار این داروها نگران هستند. این خبر خوبی برای این دسته از افراد است تا با استفاده از یک ماده کاملا طبیعی بتوانند سلامت کلی خود را ارتقا داده و از التهاب مفصلی و دردهای ناشی از آن کم کنند.

دردهای مفصلی از مشکلات شایع در بسیاری از ورزشکاران است. آنها با فشارهای زیادی که به اندام و مفاصل خود وارد میکنند در معرض آسیب های غضروفی در مفاصل خود هستند. محققان ذکر میکنند مصرف آلبالو و بخصوص آب آن در حین ورزش میتواند تا حد زیادی خستگی و دردهای احتمالی ناشی از یک ورزش طولانی و خسته کننده را کم کند.

آنتی اکسیدان اصلی موجود در آلبالو که anthocyanins نام دارد میتواند در حد بسیاری از داروهای ضد التهابی درد بسیاری از بیماران را کاهش دهد. مطالعه این محققان نشان میدهد که مصرف مداوم آب آلبالو میتواند دردهای آرتروز را در بسیاری از بیماران تا 20 درصد کاهش دهد. آنتی اکسیدان موجود در این میوه میتواند دردهای عضلانی را هم کاهش دهد.

 

                                 

درمان کمردرد مزمن با یوگا

محققانی که بر روی کمردرد مطالعه میکنند به این نتیجه رسیده اند که کسانی که یوگا میکنند بهتر میتوانند بر درد و دیگر علائم ناشی از مشکلات کمردرد غلبه کنند. 

 در مقایسه با کسانی که برای درمان کمردرد خود از درمان های استاندارد استفاده میکنند در کسانی که یوگا میکنند خلق و خو بهتر شده، کمردرد کمتر شده و کارآیی کلی بدن میشود.

در این مطالعه تعداد 90 نفر که دچار ناتوانی های خفیف تا متوسط در اثر کمردرد مزمن بودند انتخاب شده و بطور تصادفی به تعدادی از آنها حرکات یوگا آموزش داده شد و انجام گردید و در تعدادی دیگر از درمان های استاندارد کمردرد استفاده شد. در گروهی که حرکات یوگا را انجام میدادند این حرکات دو بار در هفته و هر بار به مدت 90 دقیقه و به مدت 24 هفته آموزش داده شده و انجام گردید. شرکت کنندگان در مطالعه بمدت شش ماه بعد از پایان دوره های یوگا و یا درمان های استاندارد پیگیری شدند.

مطالعه نشان داد که

• در پایان هفته 24 شدت درد و ناتوانی های حرکتی در گروهی که یوگا کار کرده بودند به طرز محسوسی کمتر از گروه دیگر بود

• در هفته 12 تعداد بیشتری از بیماران در گروه یوگا اظهار بهبودی میکردند

• در گروهی که یوگا میکردند نشانه های افسردگی بطرز محسوسی کاهش پیدا کرد

• در گروه استفاده کننرده از یوگا در پایان ماه ششم شدت درد، ناتوانی های جسمی و میزان افسردگی بسیار بیش از گروه دیگر کاهش نشان میداد

• در گروهی که از یوگا برای درمان کمردرد خود استفاده میکردند تمایل به کاهش میزان مصرف داروی ضد درد بیش از گروه دیگر بود

در این مطالعه از نوع خاصی از یوگا به نام Iyengar Yoga استفاده شد. در این نوع از یوگا که هر کسی با هر درجه ای از توانایی جسمی و ذهنی میتواند انجام دهد تاکید بر روی تنفس درست و درست نشستن و درست ایستادن است.

 

                                 

 

درمان اسکولیوز با بریس

دانشمندان میگویند استفاده از بریس و کمربندهای طبی میتواند مانع از پیشرفتاسکولیوز شود و در بسیاری موارد میتواند نیاز به عمل جراحی اسکولیوز احتمالی را مرتفع کند.

اسکولیوز بیماری است که در آن ستون مهره به چپ یا راست نحرف میشود و بیشتر در بچه ها و نوجوانان دیده میشود. علت اسکولیوز در غالب موارد ناشناحته است و در صورتیکه شدید شود موجب درد و ناتوانی بخصوص در بچه های در حال رشد میگردد. وقتی زاویه انحراف ستون مهره مبتلا به اسکولیوز بین 40-25 درجه است معمولا ازبریس استفاده میشود. وظیفه بریس ممانعت از بیشتر شدن انحراف است چون اگر انحراف از حد مشخصی بیشتر شود نیاز به عمل جراحی اسکولیوز خواهد بود.

با این که سال ها است از بریس در درمان اسکولیوز استفاده میشود ولی تاکنون شواهد قاطعی دال بر اثربخشی آن وجود نداشته است. در مطالعه جدیدی که نتایج آن در مجله The New England Journal of Medicine به چاپ رسیده است تاثیر بریس در پیشگیری از پیشرفت اسکولیوز مورد بررسی قرار گرفته است.

در این بررسی محققان تعداد 242 بیمار با سن بین 15-10 سال را بین سال های 2011-2007 مورد مطالعه قرار دادند. اینها بیمارانی بودند که با در نظر گرفتن نوع انحراف ستون مهره، سن و شدت انحراف، احتمال بالایی برای پیشرفت و بدتر شدن کجی ستون مهره را داشتند. آنها را به دو گروه تقسیم کردند. برای تعدادی از بریس استفاده کردند و در تعدادی دیگر بریس استفاده نشد. بریس معمولا برای بیماران روزی 18 ساعت استفاده شد. تمامی بیماران تا سن بلوغ پیگیری شدند. ذکر این نکته ضروری است که پیشرفت انحرافاسکولیوز غالبا تا سن بلوغ است و بعد از آن شدت انحراف بیشتر نمیشود.

در این مطالعه در صورتی که تا سن بلوغ انحراف ستون مهره حداکثر به 50 درجه میرسید درمان موفق محسوب میشد و اگر شدت انحراف از 50 درجه بیشتر میشد درمان ناموفق بود. 50 درجه زاویه است که اگر شدت انحراف ستون مهره از آن بیشتر شود بیمار نیاز به عمل جراحی پیدا میکند.

در پایان مدت مطالعه مشخص شد که در بیمارانی که از بریس استفاده کرده بودند درمان بطور متوسط در 72 درصد موفقیت آمیز بود و در آنهایی که بریس را برای ساعات بیشتری در طول روز پوشیده بودند احتمال موفقیت بیشتر بود. در آنهایی که بریس را به مدت بیش از 13 ساعت در روز پوشیده بودند احتمال موفقیت درمان 93-90 درصد بود. در گروه دیگر یعنی آنها که از بریس استفاده نکرده بودند پیشرفت انحراف ستون مهره تنها در 41 درصد به حد کمتر از 50 درجه رسیده بود.

این مطالعه نشان داد که استفاده مناسب از بریس در بیمار مبتلا به اسکولیوز یقینا میتواند احتمال نیاز وی به عمل جراحی اسکولیوزدر آینده را کاهش دهد.

 

                                 

درمان آرتروز زانو با کفش طبی

آرتروز زانو یا استئوآرتریت یا ساییدگی زانو بیماری شایعی است که مهمترین علامت آن دردوخشکی زانو است.

گرچه درمان زانو درد و کاهش درد شدید آرتروز زانو تنها با انجام تعویض مفصل امکانپذیر است برای درمان آرتروز زانو  موارد خفیف تر از روش های مختلفی استفاده میشود. یکی از این درمان آرتروز زانو استفاده از کفش های مخصوص طبی و فیزیوتراپی  است.

فیزیوتراپی نقشی حیاتی در درمان آرتروز زانو بدون انجام جراحی دارد. فیزیوتراپی برای تسکین زانو درد و بهبود دامنه حرکتی، همانند آرتروز گردن استحکام و بهبود عملکرد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شروع علائم آرتروز زانو و ساییدگی مفصل آن معمولا از طرف داخلی آن است یعنی طرفی از زانو که به زانوی دیگر نزدیک تر است. از راه هایی که برای کاهش علائم آرتروز زانو در این مرحله پیشنهاد شده است کم کردن فشاری است که از جانب وزن بدن به این قسمت از زانو وارد میشود و راه حل پیشنهادی استفاده از کفش طبی است.

کفش طبی که از آن استفاده میشود تفاوتی با یک کفش معمولی ندارد بجز اینکه در زیر آن یک کفی گوه مانند گذاشته شده به نحوی که طرف کلفت تر گوه در سمت خارجی کف پا قرار میگیرد. این کار با این هدف انجام میشود که با تغییر در امتداد ساق، فشار به قسمت داخلی زانو کاهش یافته و در نتیجه درد آرتروز زانو ناشی از ساییدگی زانوکم شود.

در مطالعه ای که اخیر در دانشگاه منچستر انگلستان صورت گرفته است ارتباط بین استفاده از این وج Wedge یا گوه در زیر کفش های طبی و تاثیر آن در کاهش درد زانو ناشی از آرتروز زانو مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه بررسی هایی را که دیگر محققین تا زمان حال در این مورد انجام داده اند گردآوری شده است. مجموعه این تحقیق ها بر روی 885 بیمار صورت گرفته که در 502 نفر از آنها از کفش طبی استفاده شده است.

نتیجه بررسی و مقایسه بیمارانی که از کفش طبی استفاده کرده بودند با کسانی که کفش های معمولی پوشیده اند نشان داد که استفاده از کفش های طبی تاثیری در میزان کاهش زانو درد ناشی از آرتروز زانو نداشته است.

 

                                 

 

درمان و تشخیص آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست

آرتروز مچ دست یا استئوآرتریت مچ دست بیماری است که در آن غضروفی که روی استخوان های تشکیل دهنده مفصل را پوشانیده بتدریج خراب و ساییده میشود. این تخریب معمولا بدنبال آسیب هایی که بدنبال ضربه به مچ دست ایجاد میشود شروع میگردد.

 

تشخیص ساییدگی مچ دست

پزشک در ابتدا با بیمار صحبت کرده و در مورد مشکلات وی از او سوالاتی میکند. معاینه بیمار معمولا بصورت دیدن مچ و حرکاتی که انجام میدهد صورت میگیرد. پزشک معالج از بررسی های پاراکلینیکی بخصوص رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست کمک میگیرد. در رادیوگرافی این بیماران دیده میشود که فضای مفصلی کاهش پیدا کرده، استخوان ها متراکم تر شده ( که معمولا خود را بصورت سفیدتر شدن استخوان نشان میدهد) و ممکن است استخوان های اضافه ای به نام استئوفیت در لبه های استخوان های تشکیل دهنده مفصل ایجاد شوند.

درمان آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست :

 

درمان غیر جراحی آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست :

کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی

• تغییر روش انجام دادن فعالیت ها بصورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود

• انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست

• استفاده از بریس

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن و یا سلکوکسیب یا ناپروکسن

• گرم کردن موضع درد

• تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل به توسط پزشک معالج

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد میتواند دردمچ دست بیمار را کاهش دهد. در صورتیکه چند ماه درمان غیر جراحی مچ دستتاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحیمچ دست بگیرد.

معمول ترین این اعمال جراحی خشک کردن مفصل مچ دست یا آرتردز Arthrodesis است. در این نوع جراحی بزشک ارتوپد غضروف آسیب دیده را از سطح استخوان های مفصل خارج کرده و آن استوان ها را به یکدیگر متصل کرده و جوش میدهد. این اتصال استخوان های ممکن است در بین تعداد معدودی از استخوانچه های مچ دست باشد و یا ممکن است تمام آنها به یکدیگر و به استخوان های ساعد متصل شده و جوش داده شوند. این عمل جراحی مچ دست درد را از بین میبرد ولی در ازا موجب از بین رفتن حرکات مچ دست هم میگردد.

در روماتیسم مفصلی که هر دو مچ دست بیمار ممکن است دچار آرتریت و تخریب شوند پزشک معالج معمولا یک مچ دست را خشک کرده و برای مچ دست دیگر از مفصل مصنوعی استفاده میکند. در این موارد بیمار با مچ دستی که خشک شده است حرکات قدرتی و کارهایی را که نیاز به نیروی زیاد و پایداری زیاد مچ دارند انجام میدهد و با مچ دست دیگر حرکاتی را انجام میدهد که نیازمند دامنه حرکتی بیشتر است.

 

                                 

درمان سل ستون فقرات

سل ستون مهره شایعترین سل استخوان و مفاصل بدن است بطوریکه نیمی از موارد ابتلاء سیستم اسکلتی بدن انسان به سل بصورت بروز این عفونت در ستون فقرات است.

 

سل چگونه ستون مهره را گرفتار میکند

در ستون فقرات شایعترین محل ابتلا به سل مهره های سینه ای و بعد از آن مهره های کمری است. عفونت سلی در ستون مهره معمولا بصورت درگیری چند مهره است. مهره های گرفتار معمولا در مجاورت هم قرار دارند ولی میتوانند با هم فاصله هم داشته و در بین آنها مهره سالم وجود داشته باشد. در مواردی ابتلا به سل ستون مهره همراه با عفونت سلی در مفاصل دیگر بدن است.

در سل ستون مهره معمولا دیسک بین مهره ای کمتر آسیب میبیند ولی گرفتاری اصلی در جسم مهره است. باسیل سل علاقه خاصی به تخریب یک سوم جلویی جسم مهره دارد. عفونت از پشت لیگامان طولی قدامی به بالا و پایین گسترش یافته و مهره های مجاور را هم درگیر میکند. با تخریب ثلث جلویی چند مهره مجاور و کاهش ارتفاع مهره های مبتلا در قسمت جلو، ستون مهره در قسمت مبتلا شده به سمت جلو تقعر پیدا کرده که موجب کیفوز میشود.

 

علائم سل ستون مهره

شروع علائم سل ستون مهره تدریجی است. معمولا علائم عمومی بصورت تب (که بیشتر در عصر است) و تعریق شبانه وجود دارد. بی اشتهایی، کاهش وزن، احساس ضعف و خستگی از دیگر علائم عمومی بیماری هستند.

مهمترین علائم موضعی ابتلا ستون مهره به سل عبارتند از

• احساس درد بر روی مهره های گرفتار که با حرکت ستون مهره بیشتر شده و همراه با محدودیت حرکتی است. شدت درد در شب بیشتر میشود و ممکن است بیمار را از خواب بیدار کند. در بر روی مهره های گرفتار با فشار به آن ناحیه بیشتر میشود.

• کیفوز و قوز که در مواردی همراه با انحراف جانبی ستون مهره بصورت اسکولیوز است

• ترشح چرکی در اطراف ستون مهره

• در مراحل پیشرفته بیماری تحت فشار قرار گرفتن نخاع با مهره تغییر شکل داده یا به توسط آبسه سلی در اطراف نخاع و بدنبال آن فلج اندام های تحتانی ( پاراپلژی) که ممکن است با اختلال در دفع ادرار و مدفوع همراه باشد.

 

تشخیص سل ستون مهره

در آزمایشات خون معمولا بیمار کم خونی و گاهی بالا رفتن ESR را نشان میدهد.
ممکن است تست پوستی سل (تست مانتو) مثبت باشد.

در رادیوگرافی ستون مهره در ابتدا کم شدن تراکم استخوان، کم شدن ارتفاع مهره های گرفتار در قسمت جلو، کم شدن ارتفاع دیسک بین مهره ای دیده میشود و در مراحل پیشرفته بیماری مهره ها به هم جوش میخورند.
تشخیص قطعی سل ستون مهره با کشف باسیل سل در بافت های آلوده است.

 

درمان سل ستون فقرات

اساس درمان سل ستون مهره درمان دارویی با آنتی بیوتیک های ضد باسیل سل همراه با عمل جراحی است. در عمل جراحی بافت های مرده خارج شده و مهره های گرفتار به هم جوش داده میشوند. عمل جراحی بخصوص در بیمارانی که دچار علائم عصبی شده اند و یا در کسانی که به علت تخریب چند مهره مجاور دچار کیفوز شدید شده اند انجام میشود.

 

                                 

 

علت کمر درد و چسبندگی مهره های کمری

بسیاری از کسانی که کمر درد دارند در مراجعه پزشکی با این جمله مواجه میشوند که " علت کمر درد شما چسبندگی مهره های کمر است"
ولی چسبندگی مهره چیست و تا چه حد در ایجاد کمر درد دخیل است.
چسبندگی مهره های کمری لفظی است که معمولا برای توصیف اتصال مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی استفاده میشود. عبارت تخصصی آن ساکرالیزاسیون Sacralization است.

ستون مهره از استخوان های استوانه ای شکل جدا از همی به نام مهره تشکیل شده که پشت سر هم و هر کدام روی دیگری قرار کرفته اند. بین تمام مهره ها دیسک بین مهره ای قرار دارد که وظیفه اصلی آن اینست که اجازه دهد مهره ها روی یکدیگر حرکت کنند و همچنین به عنوان یک بالشتک جذب کننده شوک و ضربه هم عمل میکند.

در ساکرالیزاسیون، مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی از کنار به یکدیگر میچسبند. این چسبندگی میتواند از یک طرف یا دو طرف مهره ها باشد. گاهی ممکن است دیسک بین این دو مهره هم وجود نداشته باشد. نتیجه آن اینست که این دو مهره به یکدیگر چسبیده اند و حرکتی نسبت به هم ندارند. این وضعیت در بسیاری از افراد جامعه وجود دارد و معمولا مادرزادی است به این معنی که از بدو تولد وجود دارد.

کمر درد عارضه بسیار شایعی است به طوریکه به نظر میرسد 85 درصد مردم در طول زندگی حداقل یک بار دچار کمر درد میشوند. سالها پیش این تصور وجود داشت که ممکن است این تغییر شکل ستون مهره ارتباطی با کمر درد داشته باشد ولی بررسی های بیشتر نشان داد که نمیتوان ارتباطی بین این دو برقرار کرد. در بسیاری از افرادی که در اطراف شما زندگی میکنند و شکایتی از کمر درد ندارند اگر رادیوگرافی ار ستون مهره به عمل آید میتوان این وضعیت را مشاهده کرد.

در واقع این تغییر شکل ستون مهره را میتوان مانند تفاوتی دانست که مردم در اندازه قد، شکل بینی، رنگ چشم یا مو با یکدیگر دارند. همانطور که رنگ چشم قهوه ای و آبی هر دو طبیعی است و نمیتوان ضعف بینایی کسی را به رنگ چشم او مرتبط دانست، چسبیده بودن مهره پنجم کمری و اول خاجی و چسبیده نبودن این دو مهره هر دو طبیعی بوده و ارتباطی به کمر درد ندارند.

اگر فردی کمر درد داشته و در رادیوگرافی که پزشک از ستون مهره او به عمل میاورد این تغییر مشاهده شود، باید به دنبال علت دیگری برای کمر درد بود.

 

                                 

علت و درمان درد ساق پا

در غالب اوقات علت درد ساق پا نامشخص است. یک تئوری در این زمینه اینست که کرامپ موقعی ایجاد میشود که یک عضله در کوتاه ترین طول خود قرار گرفته و تحریک میشود تا باز با انقباض خود کوتاه تر شود. در این حال عضله دچار اسپاسم دردناک میشود.

در مواردی هم علت درد ساق پا مشخص است. مهمترین علل درد ساق پا عبارتند از

• مصرف بعضی داروها مانند دیورتیک ها ( داروهای ادرار آور)، نیفدیپین، سایمتیدین، سالبوتامول، استاتین، تربوتالین، کلوفیبرات، پنی سیلامین، فنوتیازین و نیکوتینامیک اسید

• خستگی مفرط عضله

• کم آبی

• عدم تعادل در میزان سدیم و پتاسیم خون

• دیالیز کلیوی

• ماه های آخر بارداری

• کم کاری غده تیروئید

• باریک شدن عروق ساق

• مصرف زیاد الکل

• بعضی بیماری های عصبی

• سیروز کبدی، مسمومیت با سرب و یا سارکوئیدوز

 

درمان درد ساق پا:

در زمان حمله کرامپ، درد در ساق پا معمولا با کشش و ماساژ مرتفع میشود. درد ساق پا و حساسیت 24 ساعته بعد از کرامپ را میتوان با مصرف استامینوفن کاهش داد.

در صورتی که کرامپ بصورت مکرر ادامه یافته و تکرار شود دوری از مشکلاتی که در بالا ذکر شد میتواند احتمال بروز آن را کاهش دهد. انجام مداوم نرمش های کششی عضلات پشت ساق سه بار در روز هم ممکن است بتواند از علت درد ساق پا و شدت و یا تعداد حملات بکاهد.

برای انجام کشش عضلات پشت ساق و کاهش درد استخوان ساق پا به فاصله 90-60 سانتیمتر دور از یک دیوار و به طرف آن بایستید. در حالی که کف پاها و پاشنه پاهای خود را بر روی زمین ثابت نگه داشته اید به طرف دیوار خم شوید بطوریکه در عضلات پشت ساق خود احساس کشش کنید. این حالت را تا وقتی میتوانید حفظ کرده و سپس مجدد به حالت ایستاده و قائم برگردید. این حرکت را روزی سه بار و هر بار چند مرتبه تکرار کنید. این نرمش ها برای اثر کردن نیاز به 4-2 هفته زمان دارند و در این مدت باید نرمش ها را بطور مداوم انجام داد.

در کسانی که درد ساق پادرشب دارند ممکن است استفاده از بریس مفید باشد. این بریس ها مچ پا را در وضعیتی نگه میدارند که کف پا عمود بر ساق قرار میگیرد.

اگر هیچکدام از روش های فوق موثر واقع نشدند استفاده از یک قرص کینین قبل از خواب ممکن است شدت و یا تکرر حملات درد ساق پادرشب را کاهش دهد. این دارو ممکن است عوارض خطرناکی داشته باشد و باید به توسط پزشک تجویز شود.

از داروهایی مانند دیلتیازم، وراپامیل، منیزیم، ویتامین ب، naftidrofuryl و orphenadrine هم در درمان کرامپ عضلانی ساق استفاده شده است.

 

                                 

بهبود و عوارض بعد از آرتروسکوپی زانو

آرتروسکوپی زانو یکی از روش های مهم تشخیصی و درمانی است که امروزه بطور رایجی در تمامی مفاصل بزرگ و متوسط بدن از آن استفاده میشود.

 

بازپروری بعد از انجام آرتروسکوپی زانو :

 بهبودی بعد از جراحی آرتروسکوپی زانو بسیار سریعتر و راحتتر از دیگر جراحی های متداول است با این حال باید مراقبت هایی را بعد از جراحی رعایت کرد.
باید زانو را تا چند روز بعد از جراحی بالاتر از سطح قلب قرار داد پس بیمار باید دراز کشیده و اندام تحتانی را بالا نگه دارد.
استفاده از یخ برای سرد کردن زانو میتواند مفید باشد.

اطراف زانو پانسمان شده است و پزشک زمان تعویض پانسمان و اینکه بیمار چه موقع میتواند دوش بگیرد را تعیین میکند. بعد از چند روز پزشک ارتوپد بیمار را مجدداً ویزیت کرده و زانو را معاینه میکند.

بیماران اغلب بعد از آرتروسکوپی زانو باید تا مدتی از عصای زیر بغل استفاده کنند. مدت و نحوه استفاده را پزشک معالج تعیین میکند.

زمان استفاده از اتومبیل و رانندگی را هم پزشک معالج با در نظر گرفتن متغییر هایی مثل نوع بیماری زانو، شدت درد بیمار، نوع داروهای استفاده شده به توسط بیمار، توانایی بیمار در کنترل زانو و اینکه اتومبیل از دنده اتوماتیک استفاده میکند یا خیر تعیین میکند. معمولا بیماران میتوانند بعد از یک تا سه هفته رانندگی کنند. از داروهایی برای کاهش درد بعد از عمل استفاده میشود و ممکن است داروهایی برای کاهش احتمال لخته شدن خون برای بیمار تجویز شود.

یکی از مهمترین قسمت های بازپروری بعد از آرتروسکوپی زانو تقویت عضلات اطراف زانو و بدست آوردن دامنه حرکات زانو است که با انجام نرمش های بخصوصی باید زیر نظر فیزیتراپ انجام شود.

 

عوارض احتمالی پس از آرتروسکوپی زانو :

 آتروسکوپی زانو مانند هر عمل جراحی دیگر ممکن است با عوارضی همراه باشد مثل عفونت یا لخته شدن خون در ساق یا جمع شدن خون در زانو.

در صورت بروز علائم زیر باید بیمار به پزشک معالج مراجعه کند : تب، لرز، قرمزی یا گرمای دائم در اطراف زانو، افزایش شدت درد زانو، تورم زیاد زانو و ایجاد درد یا تورم در عضلات پشت ساق

 

نتایج درمان با آرتروسکوپی زانو

بعد از جراحی های آرتروسکوپی زانو معمولا بیمار میتواند بعد از شش تا هشت هفته به فعالیت های بدنی عادی برگردد مگر در بازسازی های ACL که این مدت ممکن است قدری طولانی تر باشد. برای انجام فعالیت های بدنی شدیدتر مثل ورزش های پرفعالیت بیمار باید مدت بیشتر صبر کرده و بازپروری زانو را با دقت و پشتکار بیشتری ادامه دهد. نتایج کلی درمان البته بستگی مستقیم به نوع بیماری دارد که به بخاطر آن آرتروسکوپی زانو انجام شده است    .