شکستگی ترکه تری

بافت استخوانی در کودکان قدرت ارتجاعی بیشتری نسبت به بزرگسالان دارد. همچنین محتوای آب استخوان بچه ها از بزرگسالان بیشتر است.

 

در بزگسالان رفتار استخوان در مقابل نیروهایی که بر آن وارد میشود مانند رفتار شاخه خشک درختی است که قصد خم کردن آنرا داریم. وقتی دو طرف شاخه خشک درختی را میگیریم و آنرا خم میکنیم شاخه در ابتدا قوس برداشته و خم میشود.

 

اگر در این حال شاخه را رها کنیم شکل آن دوباره به حالت اول برمیگردد. اگر نیرویی که به دو طرف شاخه چوب وارد میکنیم از حد تحمل چوب فراتر رود چوب به ناگهان شکسته شده و به دو قطعه کاملا جدا از هم تبدیل میشود.

 

 در بچه ها اما رفتار استخوان قدری متفاوت بوده و شبیه خم کردن یک شاخه زنده و تر و تازه درخت است. شما به سختی میتوانید این شاخه را بشکنید. شاخه در ابتدا خم میشود.

 

با اعمال نیروی بیشتر ممکن است طرف محدب شاخه شکسته شده و فیبرهای تشکیل دهنده آن از هم جدا شوند ولی در طرف مقعر تداوم فیبرهای شاخه درخت باقی میماند .

 

پس در این موارد شکستگی کامل نیست. شکستگی در استخوان های بلند کودکان مثل استخوان های ساعد و ساق هم معمولا به این الگو شبیه است به همین خاطر به این توع شکستگی ترکه تری یا گرین استیک Green stick میگویند.

 

 تفاوت دیگر بچه ها با بزرگسالان اینست که پریوست یا ضریع استخوان ( پرده بافتی که دورتادور استخوان ها را میپوشاند) در بچه ها کلفت تر و محکم تر از بزرگسالان است

.

 

بنابر این در هنگام شکسته شدن استخوان بچه ها این پرده کمتر پاره شده و چون دور استخوان را گرفته از جابجا شدن قطعات استخوان جلوگیری میکند ( مانند وقتی که یک استوانه چوبی را در داخل یک شلنگ آب قرار دهیم و سپس چوب را با ضربه از بیرون از وسط بشکنیم. شلنگ آب سالم مانده و مانع از جابجا شدن دو قطعه شکسته شده چوب میشود).

 

شکستگی های ترکه تری هم نیاز به جااندازی دارند. بعضی از پزشکان معتقدند برای اینکه بتوان دو استخوان شکسته شده را بطور صحیح در امتداد هم قرار داد باید ابتدا شکستگی ترکه تری را به یک شکستگی کامل تبدیل کرده و سپس جااندازی انجام شود

 

 

                                 

 

.

شکستگی بالای آرنج بچه

شکستگی سوپراکندیلر آرنج بچه ها در پایین ترین قسمت استخوان بازو و درست بالای مفصل آرنج است. این شکستگی شایع ترین شکستگی آرنج اطفال بوده و معمولاً در بچه های با سن کمتر از ۸ سال دیده میشود.

 

این شکستگی یکی از خطرناک ترین شکستگی های مفصل آرنج هم هست چون میتواند موجب آسیب عروقی شود. علت ایجاد این شکستگی زمین خوردن بچه با دست است.

 

اگر بچه با کف دست زمین بخورد، قطعه پایینی به خلف (پشت) میرود. این نوع شکستگی را Extension type میگویند. اگر بچه با آرنج زمین بخورد قطعه پایینی شکستگی به جلو جابجا میشود. این نوع شکستگی را Flexion type میگویند.

شکستگی Extension آرنج

شکستگی Flexion آرنج 

 

 

                                 

 

تشخیص شکستگی

تشخیص شکستگی

 

تشخیص شکستگی ها در بچه ها گاهی بسیار مشکل میشود. شکستگی ها در بسیاری اوقات بدون جابجایی یا با جابجایی اندک هستند. در این مواقع تغییر شکل اندام، حرکت قطعات یا خونمردگی وجود ندارد.

 

در بچه های کوچک صحبت کردن با بچه مشکل بوده و گاهی به علت گریه بچه معاینه وی بسیار مشکل میشود. در بسیاری اوقات یک سابقه درست از ضربه وارده را نمیتوان از زبان بچه یا والدین او شنید. گاهی حتی والدین بچه ضربه خوردن بچه را کتمان میکنند ( در مواقعی که بچه را کتک زده اند).

 

گاهی حتی دیدن خط شکستگی در رادیوگرافی بچه بسیار مشکل میشود و گاهی اوقات صفحات رشد با شکستگی اشتباه میشوند.

 

کال زیادی که ممکن است بعد از شکستگی های بچه ها ایجاد شود ممکن است به اشتباه عفونت استخوان یا حتی تومور استخوان تشخیص داده شود.

 

با تمام این اوضاع همیشه وقتی بچه ای تمایلی به حرکت دادن اندامش ندارد یا کارکرد اندام وی کاهش پیدا کرده است باید به شکستگی آن اندام شک کرد.

 

 

                                 

 

رشد استخوان پس از شکستگی

شکستگی در بچه ها موجب تحریک و تشدید رشد استخوان شکسته شده میشود. این پدیده را مربوط به افزایش جریان خون صفحه رشد بدنبال شکستگی و در نتیجه افزایش فعالیت آن میدانند.

 

با این حال افزایش طولی که بر اثر این پدیده در استخوان ایجاد میشود معمولا کم و قابل اغماض است. در طرف مقابل، شکستگی همچنین میتواند با آسیب به صفحه رشد موجب کندی و یا حتی توقف رشد استخوان شود.

 

اگر تمام صفحه رشد در جریان یک شکستگی تخریب شود رشد استخوان در آن ناحیه متوقف میشود.

 

در این موارد هر چه سن بچه کمتر باشد چون سالهای بیشتری تا بلوغ وی باقیمانده است، اختلاف طول و کوتاهی اندام آسیب دیده در مقابل اندان سالم در زمان بلوغ بیشتر خواهد بود. وقتی قسمتی از صفحه رشد آسیب میبیند ولی قسمت دیگر سالم است.

 

رشد قسمت آسیب دیده متوقف شده ولی قسمت سالم به رشد خود ادامه میدهد. نتیجه آنست که بعد از مدتی استخوان به یک طرف منحرق میشود. این اتفاق در استخوان های دوتایی یا جفت هم ایجاد میشود.

 

بطور مثال وقتی که صفحه رشد انتهای پایینی استخوان فیبولا در بالای مچ پا کاملا آسیب میبیند ولی صفحه رشد انتهای پایینی استخوان تیبیا در بالای مچ پا سالم است، بعد از مدتی مچ پای بیمار به یک سمت منحرف میشود.

 

 

                                 

 

بهبود شکستگی ها

قدرت ریمودلینگ Remodelling در بچه ها بسیار بهتر، بیشتر و قویتر از بالغین است. ریمودلینگ به توانایی اطلاق میشود که به توسط آن بدن فرد استخوان بد جوش خورده را بتدریج به همان شکل اولیه ای که قبل از شکستگی داشت نزدیک کند. با این حال شکل استخوان ممکن است کاملا شبیه قبل از شکستگی نشود.

 

قدرت ریمودلینگ در شکستگی هایی که به مفصل نزدیک ترند بیشتر است ولی در شکستگی های داخل مفصلی کم است.

 

قدرت ریمودلینگ در تصحیح چرخش نامناسب قطعات شکسته شده نسبت به هم کم است ولی هنگامی که قطعات شکسته شده با هم زاویه پیدا میکنند یا بر روی یکدیگر سوار میشوند بیشتر است. هر چه سن بچه کمتر باشد توانایی ریمودلینگ استخوان های او هم بیشتر است.

 

 

                                 

 

جوش خوردن شکستگی ها

شکستگی استخوان ها در بچه ها بسیار سریعتر ار بالغین جوش میخورد و هرچه بچه کم سن و سال تر باشد سرعت جوش خوردن شکستگی در وی بیشتر است. شدید ترین شکستگی ها در شیرخواران در عرض ۳-۲ هفته جوش میخورد.

 

این سرعت جوش خوردن شکستگی در بچه ها دو نتیجه مهم دارد. یکی اینکه درمان بچه ها را باید خیلی زود و قبل از اینکه استخوان شروع به جوش خوردن بکند شروع کرد.

 

شروع درمان شکستگی استخوان ها در بچه ها باید در ۵ روز اول بعد از شکستگی باشد. دوم اینکه برای جوش خوردن شکستگی ها در بچه ها نیاز نیست تا اندام شکسته شده مدت زیادی بیحرکت باقی بماند. پس طول مدت گچ گیری در بچه ها کمتر از بزرگسالان است.

توزیع شیوع شکستگی ها

 

در بچه شیوع شکستگی اسکافویید و شکستگی گردن استخوان ران کم دیده میشود. برعکس، در بچه ها شکستگی های ناحیه آرنج شایعتر از بزرکسالان بوده و درمان آن مشکل است

 

 

                                 

 

سست بودن اتصال پریوست به استخوان

پریوست Periosteum یا ضریع پرده یا لایه ای مانند پارچه است که روی استخوان های بدن کشیده شده و به آن چسبیده است.

 

اتصال این لایه پریوستی به دیافیز ( قسمت وسط استخوان های بلند) در بچه ها شل و سست است و بدنبال شکستگی استخوان، خون ناشی از شکستگی بسرعت بین پریوست و استخوان جمع شده و ایندو را براحتی از هم دور میکند.

 

این خون بسرعت تبدیل به کال استخوانی میشود. به همین علت کال استخوانی در شکستگی های بچه ها حتی در شکستگی های بدون جابجایی وجود داشته و بزرگتر از بالغین است

 

 

                                 

 

انعطاف پذیری استخوان بچه ها

انعطاف پذیری از دیگر خصوصیات مهم استخوان های بچه ها است. وقتی ضربه ای به استخوان بچه وارد میشود استخوان مانند فنر خم و راست شده و شکسته نمیشود.

 

استخوان بچه ها در مقایسه با بزرگسالان میتواند نیروهای بیشتری را بدون اینکه شکسته شود تحمل کند که به خاطر قدرت انعطاف پذیری آن است.

 

به خاطر همین انعطاف پذیری بالا دو نوع تغییر شکل در استخوان های بچه ها بدنبال ضربه ایجاد میشود که در بزرگسالان نادر است. شکستگی گرین استیگ Greenstick که در فارسی به ترکه تری ترجمه شده است بر اثر همین خاصیت استخوان ایجاد میشود.

 

در این نوع شکستگی رفتار استخوان در مقابل نیروی وارده بر آن مانند یک ترکه تر درخت است. کاملا شکسته نمیشود بلکه دو قطعه همچنان به هم متصل هستند ولی در محل ضربه تغییر شکل میدهند.

 

نوع دیگر شکستگی بچه ها “پلاستیک دفرمیتی” Plastic deformity است. استخوان بدنبال ضربه ای که به آن وارد میشود مانند یک کمان در تمام طولش خم شده و همان طور میماند.

 

شکستگی یک نقطه واحد نداشته و تغییر شکل استخوان در تمام طول آن است. مثل این است که استخوان مثل خمیر یا پلاستیک تغییر شکل داده است

 

 

                                 

.

علل شکستگی استابولوم چیست

همانطور که گفته شد شکستگی های استابولوم معمولا به دنبال تصادف اتومبیل و دیگر وسایل نقلیه ایجاد میشوند. سقوط از ارتفاع و یا حوادث حین کار هم از دیگر علل این نوع شکستگی ها هستند.

 

 معمولا در حین حوادثی که گفته شد، سر استخوان ران بر اثر نیروهایی که به آن وارد میشود بشدت به استابولوم ضربه زده و این ضربه شدید موجب شکسته شدن حفره استابولوم میشود.

 

گاهی اوقات در حین حادثه و در اثر نیروهایی که گفته شد، ممکن است سر استخوان ران از حفره استابولوم که حالا شکسته شده است خارج شود که به آن دررفتگی مفصل ران میگویند. پس در بسیاری اوقات، شکستگی استابولوم همراه با دررفتگی مفصل ران است

.

 

تصادف اتومبیل و سقوط از ارتفاع از شایعترین علل شکستگی های استابولوم هستند

بر اثر شکستگی های استابولوم سطح بسیار صاف و یکنواخت آن شکسته و ناهموار شده و دیگر نمیتواند بستر مناسبی برای حرکت یکنواخت و نرم سر استخوان ران در آن باشد.

اگر اجازه داده شود تا شکستگی در همین وضعیت جابجا شده جوش بخورد، سطح مفصلی سر استخوان ران به سطح ناهموار استابولوم ساییده شده و این سایش میتواند بتدریج موجب از بین رفتن پوشش غضروفی سر فمور و استابولوم شود.

 

بعد از مدتی تمام غضروف روی سر فمور و داخل استابولوم از بین رفته و استخوان هم شروع به ساییده شدن و از بین رفتن میکند. این روند را آرتروز یا ساییدگی مفصل میگویند.

 

فعالیت روزمره بیماری که دچار ساییدگی مفصل میشود به علت ایجاد درد و محدودیت حرکت مفصل، بشدت کاهش میابد.

 

 شکستگی استابولوم میتواند موجب خونریزی شدید داخلی شود. این خونریزی ها اکثرا به علت شکسته شدن استخوان و خونریزی از سطح شکسته شده استخوان ایجاد میشوند ولی میتوانند به علل دیگری مثل پاره شدن بافتهای اطراف استخوانهای شکسته شده نیز بوجود آیند.

 

ندرتا به علت فشار لبه تیز شکستگی، عروق بزرگی که از مجاورت استابولوم عبور میکنند پاره شده که میتوانند خونریزی های شدیدی را ایجاد کنند.

 

شکستگی های استابولوم میتوانند با آسیب احشاء داخلی مثل روده و یا مثانه همراه باشند. گاهی اوقات در حین حادثه، اعصاب مجاور استابولوم بر اثر شکستگی آسیب میبینند.

 

این آسیب ها میتوانند موجب عوارضی مانند اختلال در حس و حرکت اندام تحتانی یا اختلال درعملکرد روده یا مثانه و یا عملکرد جنسی شوند

 

 

                                 

.

عمل جراحی شکستگی استابولوم چگونه انجام میشود. از ابتدا تا انتها

درمان بیمار با شکستگی استابولوم در چند مرحله صورت میگیرد. در اولین مرحله و بعد از مراجعه بیمار صدمه دیده به بیمارستان، پزشک معالج اولیه در صورتیکه بیمار هوشیار باشد از وی سوالاتی راجع به مشکل وی و بخصوص محل درد میکند.

معاینه بیمار با دقت انجام میشود. در صورتیکه بیمار نیاز به اقدامات فوری و اورژانسی داشته باشد ابتدا این اقدامات انجام میشود.

اقدامات اورژانس

یکی از مواردی که جان بیمار را در خطر قرار میدهد و نیاز به اقدام سریع و اورژانس دارد کاهش فشار خون در بیمار است که دچار شکستگی استابولوم شده است.

مثلا بیماری که به علت خونریزی شدید بعد از شکستگی دچار کاهش شدید فشار خون و شوک شده است نیاز به درمان سریع کاهش فشار خون دارد.

بعد از اینکه پزشک مطمئن شد خطر فوری جان بیمار را تهدید نمیکند اقدام به بررسی های تکمیلی میکند. یکی از این اقدامات عکسبرداری از ناحیه لگن است. این عکسبرداری میتواند شکستگی های استابولوم را مشخص کند.

در صورتیکه شکستگی استابولوم همراه با دررفتگی مفصل لگن باشد، این دررفتگی به توسط پزشک ارتوپد به روشهای خاصی جااندازی میشود.

ممکن است برای جااندازی اولیه دررفتگی نیاز به بیهوش شدن بیمار در اطاق عمل باشد. برای جااندازی معمولا نیازی به جراحی باز نیست و این کار با انجام مانورهای خاصی و بصورت بسته انجام میشود.

در صورتیکه دررفتگی مفصل ران بیمار بصورت بسته جااندازی شود، پس از جااندازی معمولا بطور موقت یک پین در زیر زانو یا بالای آن و در درون استخوان گذاشته میشود تا به توسط آن بیمار تحت کشش اسکلتی قرار بگیرد.

ین کشش در مدتی که بیمار برای جراحی اصلی ( یعنی جراحی برای جااندازی شکستگی استابولوم) آماده میشود استابولوم را از سر استخوان ران دور نگه میدارد تا سر استخوان ران به توسط استابولوم شکسته شده خراشیده نشود.

ممکن است شکستگی استابولوم بدون دررفتگی باشد که مسلما نیازی به جااندازی اولیه هم ندارد. در این صورت برای بیمار پین گذاشته شده و تحت کشش اسکلتی قرار میگیرد تا بعد از چند روز که آماده جراحی شد عمل وی انجام شود.

 بعد از انجام اقدامات اولیه لازم، بیمار به بخش ارتوپدی منتقل میشود تا بعد از آماده شدن، تحت عمل جراحی برای شکستگی استابولوم قرار بگیرد

عمل جراحی دررفتگی همراه شکستگی استابولوم

 گاهی اوقات دررفتگی مفصل ران در ناحیه لگن بصورت بسته جا نمی افتد. در این صورت مفصل باید با عمل جراحی جااندازی شود.

به این معنی که بعد از بیهوش شدن بیمار پوست شکافته شده، عضلات ناحیه لگن کنار زده شده و مفصل ران زیر دید مستقیم پزشک جراح جااندازی میشود.

در این جراحی پزشک ارتوپد بافتی را که مانع جااندازی بسته دررفتگی بوده کنار زده و سر استخوان ران را در درون حفره استابولوم قرار میدهد.

اگر همراه با دررفتگی شکستگی استابولوم هم وجود داشت در همین مرحله شکستگی هم جااندازی شده و قطعات شکسته شده به توسط پیچ و پلاک در سر جای خود محکم میشوند.

اقدامات اولیه در بخش ارتوپدی

 

شکستگی استابولوم جزء شدیدترین و پرعارضه ترین شکستگی های بدن است که درمان آن نیازمند دقت و تبحر زیادی است.

بیمارانی که دچار این شکستگی میشوند ممکن است همزمان دچار آسیب های دیگری در بدن هم باشند. این بیماران قبل از جراحی نیازمند مراقبت های خاصی هستند.

در بخش ارتوپدی و  قبل از عمل جراحی برای بیماری که شکستگی استابولوم دارد اقداماتی صورت میگیرد تا بیمار به اصطلاح برای عمل جراحی آماده شود.

تهیه عکس های تکمیلی و سی تی اسکن از ناحیه لگن و استابولوم از جمله این اقدامات است. این اطلاعات تصویری، به پزشک جراح کمک میکند تا شکل و تعداد قطعات شکسته شده و مقدار و جهت جابجایی آنها را با دقت بیشتری مطالعه کرده و روش جراحی و نوع وسایلی را که برای جراحی نیاز دارد مشخص کند.

قبل از جراحی شکستگی استابولوم، آزمایشاتی نیز برای بیمار انجام میشود و در صورت لزوم، متخصصین دیگری مثل متخصصین داخلی و قلب و عروق و بیهوشی بیمار را معاینه کرده و با انجام اقدامات لازم او را برای عمل جراحی آماده میکنند.

معمولا انجام اقدامات ذکر شده چند روز طول میکشد ولی به تاخیر افتادن عمل جراحی بیش از یک هفته از زمان شکستگی، برای بیمار مضر بوده و بعد از این مدت هرچه جراحی دیرتر انجام شود به همان نسبت هم بدست آوردن نتایج خوب مشکل تر میشود. در مدت بستری در بخش و تا زمان انجام عمل جراحی توجه به چند نکته برای بیمار مهم است

     بیمار نباید به هیچ وجه بدون اجازه پرستار به وزنه هایی که به اندام تحتانی وی متصل شده است دست زده و یا آنها را جابجا کند. این کار میتواند موجب دررفتگی مجدد مفصل ران شده و یا ممکن است موجب آسیب بیشتر به استخوان های شکسته شود.

     کمان فلزی که به پین متصل شده است نباید به پوست پای بیمار فشار وارد کند. در مدت زمانی که بیمار تحت کشش قرار گرفته است تنها جسم فلزی که میتواند با پوست بیمار تماس داشته باشد پین است.

    گاهی لغزش کمان فلزی که به پین متصل شده است موجب میشود کناره کمان به پوست فشار آورد و اگر این فشار مدتی ادامه یابد موجب زخم و عفونت میشود.

     تا قبل از انجام تمامی اعمال جراحی لازم، بیمار نباید در تخت بنشینید و فقط در موقع غذا خوردن میتواند با گذاشتن چند بالشت در پشت خود یا با کمی بالا آوردن پشت تخت، به حالت نیمه نشسته قرار بگیرد. نشستن کامل در تخت موجب میشود کشش به درستی اعمال نشود که نتیجه آن آسیب بیشتر به استابولوم و سر فمور و یا احتمال دررفتگی مجدد مفصل ران است.

     چون لازم است بیمار مدتی به پشت بخوابد، احتمال بوجود آمدن زخم بستر وجود دارد.

 

    این زخمها معمولا به علت فشار مداوم به یک قسمت از بدن بوجود میاید و بیشتر در پوست روی استخوان دنبالچه یعنی در ناحیه ای کمی بالاتر از باسن ها است و یا میتواند در پوست زیر پاشنه پا بوجود بیاید. برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر باید نکات لازم رعایت شوند.

در اطاق عمل

شکستگی استابولوم در غالب موارد نیاز به درمان جراحی دارد. جااندازی باز این شکستگی ها باید بسیار دقیق باشد تا از بد جوش خوردن شکستگی و ایجاد عوارض احتمالی بعدی پیشگیری کند.

این نوع اعمال جراحی به توسط دسته ای از متخصصین ارتوپدی که در مورد شکستگی های استابوولم تجربه و مهارت کافی دارند انجام میشود.

در اطاق عمل بر حسب نوع شکستگی استابولوم، پزشک جراح از راه ( اپروچ  Approach) های متفاوتی برای کنار زدن بافت نرم ( پوست و عضلات ) و نمایان کردن استخوانهای شکسته شده استفاده میکند که عبارتند از

     راه ( اپروچ ) پشتی : در این روش، بیمار در حین جراحی به پهلو خوابانده شده و شکاف جراحی در روی پوست کنار و پشت باسن داده میشود

      راه ( اپروچ ) جلویی : در این روش، بیمار بصورت طاق باز روی تخت جراحی قرار گرفته و شکاف جراحی در پایین شکم داده میشود

     راه ( اپروچ ) وسیع : در این روش بیمار در حین جراحی به پهلو خوابانده شده و شکاف جراحی در روی پوست کنار و پشت باسن داده میشود ولی شکاف جراحی نسبت به راه ( اپروچ) پشتی بزرگتر و وسیع تر است

 

 

جااندازی و فیکس کردن شکستگی استابولوم

به روند درمان جراحی این شکستگی ها جااندازی باز و فیکس کردن شکستگی میگویند. کلمه باز به این معنی است که جراح با شکاف دادن پوست و عضلات زیر آن، استخوانهای شکسته شده را برای جااندازی نمایان میکند.

جااندازی به این معنا است که جراح با استفاده از وسایل جراحی، قطعات شکسته شده را گرفته و آنها را جابجا کرده و در کنار یکدیگر یعنی در وضعیتی که قبل از شکستگی بودند قرار میدهد.

فیکس کردن به این معنا است که جراح با استفاده از پیچ و پلاک، قطعات شکسته شده را به یکدیگر و به قسمتهای سالم لگن متصل میکند.

پلاک ها در واقع نوارهای باریک فلزی هستند که سوراخهایی در طول آنها تعبیه شده است. از طریق این سوراخها پیچ هایی عبور کرده و به استخوان وارد میشوند.

جنس این پیچ و پلاک ها از آلیاژهای خاصی مثل فولاد ضد زنگ یا تیتانیوم است تا با بافتهای بدن واکنش ندهد.

جراحی شکستگی استابولوم مانند هر عمل جراحی دیگر با خونریزی همراه است. مقدار این خونریزی میتواند از چند صد سی سی تا حد لیتر باشد.

 

قبل از شروع عمل جراحی، مقداری خون برای بیمار آماده میشود تا در صورت زیاد بودن خونریزی در حین عمل جراحی مصرف شود.

بیهوشی

لازمه عمل جراحی از بین بردن درد ناشی از جراحی است و این کار توسط متخصص بیهوشی انجام میشود. پزشک متخصص بیهوشی برای از بین بردن درد حین جراحی از روشهای مختلفی استفاده میکند.

این روشها در مورد جراحی شکستگی استابولوم شامل بیهوشی عمومی و یا بیحسی منطقه ای است. تصمیم گیری در مورد اینکه کدامیک از این روشها به نفع بیمار بوده و برای وی خطر کمتری دارد به عهده متخصص بیهوشی است.

در هر دو این روشها کنترل فشار خون اهمیت زیادی دارد. کنترل دقیق فشار خون با تنظیم دقیق مقدار سرم و خونی که در موقع عمل جراحی به بیمار داده میشود میسر است.

دانستن اینکه بدن بیمار برای حفظ فشار خون به چه مقدار سرم و خون در حین عمل جراحی نیاز دارد مستلزم دانستن مقدار خروجی مایعات بدن یعنی مقدار ادرار است.

اندازه گیری مقدار ادرار بیمار برای محاسبه مقدار سرم مورد نیاز بسیار مهم است. برای این کار ادرار بیمار باید توسط لوله ادراری که به آن سوند ادراری گفته میشود به یک کیسه پلاستیکی که به آن کیسه ادراری گفته میشود هدایت و جمع آوری و سپس اندازه گیری میشود.

پس در بسیاری از اعمال جراحی شکستگی استابولوم ممکن ات قبل از شروع جراحی برای بیمار سوند ادراری گذاشته شود.

ناشتا بودن

معده بیماری که برای انجام عمل جراحی آماده میشود باید خالی باشد چون بر اثر داروهای بیهوشی و یا لوله ای که پزشک متخصص بیهوشی برای تنفس مصنوعی در نای بیمار میگذارد ممکن است بیمار اغ زده و استفراغ کند.

اگر معده حاوی مواد غذایی باشد این مواد در موقع استفراغ  میتوانند به دستگاه تنفس بیمار وارد شده و موجب خفگی او شوند.

پس لازمه یک بیهوشی موفق، خالی بودن معده است. برای این منظور بیمار باید از حدود هشت ساعت قبل از جراحی از خوردن و آشامیدن اجتناب کند.

حتی در مواردی هم که تصمیم به عمل جراحی شکستگی استابولوم با بیحسی موضعی یا منطقه ای است به علت اینکه ممکن است در حین جراحی نیاز شود تا بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار گیرد، باید اقدامات ذکر شده انجام شود.

 

عمل جراحی معمولا بین دو تا چهار ساعت طول میکشد. بعد از انجام جراحی، پزشک جراح لوله هایی را در محل عمل قرار میدهد تا به توسط آنها خونهای اضافی که در محل جراحی مانده اند یا ممکن است در چند ساعت اولیه بعد از عمل جراحی در محل عمل جمع شوند را به بیرون از بدن هدایت کند.

 

ماندن این خون در محل جراحی موجب بالا رفتن احتمال عفونت بعد از جراحی میشود و باید از بدن خارج شود.

 

بعد از جراحی شکستگی استابولوم

 

بعد از انجام عمل جراحی، بیمار مدتی در محلی در کنار اطاق عمل به نام ریکاوری میماند.

 

در این مدت بیمار توسط پرستاران خبره تحت نظر بوده و بعد از اینکه هوشیاری خود را بطور کامل بدست آورد به بخش منتقل میشود. در بخش بیمار ممکن است تا مدتی حالت گیجی داشته باشد که به تدریج بهبود میابد.

اگر جراحی شکستگی استابولوم با بیهوشی عمومی انجام شده است، تا چند ساعت نباید چیزی برای خوردن به او داده شود. بعد از چند ساعت، میتوان پس از کسب اجازه از پرستار ابتدا چند قاشق آب به وی داد و اگر تحمل کرد و دچار ناراحتی نشد میتوان بتدریج به او مایعات بیشتری داد.

اگر بیمار با بیحسی منطقه ای عمل شده، تا ۲۴ ساعت نباید پشت تخت او را بالا آورد و سر بیمار باید کاملا پایین باشد وگرنه دچار سردرد شدیدی میشود که ممکن است تا چند روز ادامه یابد.

در مدتی که بیمار در بخش میماند تا وقتی که از بیمارستان مرخص میشود اقداماتی برای بیمار انجام میشود که عبارتند از:

 

     در چند روز اول بعد از عمل، درد بعد از جراحی که در همه بیماران البته با شدت و ضعف متفاوت وجود دارد با مسکن های قوی و بعد از آن با مسکن های معمولی کاهش پیدا میکند. مصرف مسکن تزریقی نباید زیاد باشد چون موجب مسمومیت میشود.

 

     در چند روز بعد از عمل جراحی، به بیمار آنتی بیوتیک تزریقی داده میشود تا احتمال عفونت بعد از عمل جراحی کاهش پیدا کند.

 

     به بیمار داروهایی داده میشود تا از لخته شدن خون در پاها جلوگیری شود. لخته شدن خون در اندامهای تحتانی بسیار خطرناک بوده و ممکن است موجب آمبولی ریوی و اختلال در عملکرد قلب و ریه شود.

 

     داروهایی به بیمار داده میشود تا از ایجاد استخوان اضافه در اطراف شکستگی استابولوم جلوگیری کند. این استخوانها در بعضی بیماران در عضلات اطراف محل شکستگی تشکیل شده و موجب محدود شدن حرکات مفصل میشوند.

 

     از بیمار مجددا عکسبرداری میشود تا وضعیت استخوانهای شکسته شده بعد از جااندازی و فیکس شدن توسط پیچ و پلاک مشخص شود

 

 

                                 

.

 

     لوله هایی که در محل جراحی گذاشته شده است و به آنها درن میگویند بعد از چند روز از زخم خارج شده و پانسمان زخم هم بعد از گذشت چند روز از عمل جراحی تعویض میشود.

 

     توسط یک فیزیوتراپ به بیمار آموزش داده میشود تا چطور بتواند در تخت یا روی صندلی بنشیند و چطور توسط عصای زیر بغل یا واکر راه برود یا چطور اندامها و مفاصل خود را حرکت دهد تا از خشکی آنها جلوگیری شود.