علائم در رفتگی مادرزادی سر استخوان رادیوس چیست

در معاینه سر استخوان رادیوس بسته به نوع دررفتگی در جلو یا پشت آرنج لمس میشود. ممکن است محدودیت حرکتی در آرنج هم وجود داشته باشد. در رادیوگرافی نه تنها دررفتگی سر استخوان رادیوس در مفصل آرنج دیده میشود بلکه استخوان اولنا یا زند زیرین انحنای بیش از حد معمول دارد.

 

بیماران ممکن است محدودیت در چرخش ساعد و مچ دست هم داشته باشند. تشخیص این بیماری معمولا با معاینه و با استفاده از رادیوگرافی ساعد و آرنج است.

 

این بیماری را باید از دررفتگی سر استخوان رادیوس که بدنبال ضربه و تروما ایجاد میشود جدا کرد و تشخیص آنها نباید با هم اشتباه شود. همراه بودن بیماری با دیگر ناهنجاری های مادرزادی، محدب بودن سر استخوان رادیوس و کوچک بودن زائده کاپیتلوم میتواند نشانه مادرزادی بودن در رفتگی باشد.

 

 

 

                                 

 

روش جراحی تعویض مفصل در دررفتگی مادرزادی مفصل ران

در این بیماران سر استخوان ران با یک سر فلزی مصنوعی جایگزین میشود و درون حفره استابولوم نارس بیمار هم یک کاسه فلزی گذاشته میشود و سپس با قرار گرفتن سر مصنوعی در این کاسه مصنوعی یک مفصل مصنوعی کارا و فعال و یک تکیه گاه مطمئن برای حرکت بوجود خواهد آمد.

    تعویض مفصل ران در بیمار مبتلا به دررفتگی کامل مفصل

همانطور که گفته شد در دررفتگی مادرزادی کامل مفصل ران سر استخوان ران به سمت بالای لگن رفته و قابل پایین آمدن نیست ولی سر مصنوعی فلزی که جایگزین سر استخوانی شده است هم در همان جا قرار گرفته و بنابراین در مقابل حفره استابولوم قرار نمیگیرد. پس چاره چیست.

 

بهترین راه برای پایین کشیدن سر، خارج کردن قسمتی از تنه استخوان ران است. بنابراین برای انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران در دررفتگی کامل مادرزادی باید تنه استخوان ران در دو قسمت قطع یا استئوتومی شده و تکه ای چند سانتیمتری از آن خارج شود.

 

بعد از انجام این مرحله سر استخوان ران را میتوان به پایین کشید تا حدی که در مقابل حفره استابولوم قرار گیرد. حالا میتوان سر و استابولوم را با اجزاء مصنوعی تعویض کرده و در درون هم قرار داد.

 

بنابراین عمل تعویض مفصل در این بیماران به سادگی انجام آن در یک تعویض مفصل معمولی نیست. حدود ۵-۳ ماه طول میکشد تا محل استئوتومی  جوش بخورد. در این چند ماه بیمار نباید فشار وزن را بر روی اندام جراحی شده وارد کند وگرنه قطعات استئوتومی شده جابجا شده و مفصل مصنوعی هم جابجا میشود.

 

پس بیماران برای چند ماه اولا بعد از جراحی باید با کمک عصای زیر بغل یا واکر راه بروند. پس از جوش خوردن محل استئوتومی بیمار میتواند عصا را کنار گذاشته و بدون آن راه برود.

 

 

 

                                 

 

 

درمان در رفتگی انگشتان دست

درمان این دررفتگی ها در غالب موارد جااندازی بسته است. پزشک معالج با کشش انگشت و فشار موضعی بر روی بند دررفته آنرا جااندازی میکند. اگر کشش بدون فشار موضعی باشد ممکن است نه تنها جااندازی انجام نشود بلکه موجب شود کپسول مفصلی بین استخوان ها برود که در این حال ممکن است راهی بجز جراحی برای جااندازی باقی نماند.

گاهی اوقات به علت گیر کردن سر بند انگشت در درون کپسول مفصلی جااندازی بسته امکانپذیر نیست. در این موارد جااندازی نیازمند عمل جراحی است. بعد از جراحی معمولا نیازی به بیحرکتی نیست و باید حرکات انگشت برای جلوگیری از خشک شدن آن شروع شود

                                 

.

تشخیص در رفتگی انگشت دست

بدنبال در رفتگی انگشت متورم و دردناک میشود. حرکت مفصل بشدت محدود شده و هر گونه اقدام در جهت حرکت دادن انگشت شدت درد را بیشتر میکند

.

گاهی ممکن است دررفتگی بصورت باز باشد یعنی پوست پاره شده و استخوان از پوست بیرون بزند. در بیمارانی که دچار دررفتگی انگشت شده اند حتما باید رادیوگرافی انجام شود. رادیوگرافی میتواند آسیب های دیگر انگشت مانند شکستگی های همراه را نشان بدهد

                                 

.

در رفتگی مفصل انگشت دست و جااندازی آن

اکثر دررفتگی های انگشتان دست به علت برگشتن انگشتان به پشت ایجاد میشود. در این دررفتگی ها معمولا استخوان دیستال ( آنکه به نوک انگشت نزدیکتر است) به پشت استخوان پرگزیمال ( آنکه به مچ دست نزدیکتر است) جابجا میشود پس این در رفتگی ها را در رفتگی خلفی یا پشتی انگشت مینامند.هر انگشت سه مفصل دارد و این دررفتگی ها میتواند در هر کدام از این سه بند ایجاد شود.

                                 

.