درمان این بیماری در ابتدا غیر جراحی است. مهمترین اقدامات درمانی در
این بیماری عبارتند از:
* کاهش فعالیت های
سنگین بدنی و ورزشی
* تغییر روش انجام
دادن فعالیت ها بصورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود
* انجام نرمش های
کششی تقویتی برای مفصل مچ دست
* استفاده از بریس
* داروهای ضد التهابی
غیر استروئیدی مانند بروفن و یا سلکوکسیب یا ناپروکسن
* گرم کردن موضع
درد
* تزریق کورتیکوستروئید
در درون مفصل به توسط پزشک معالج
انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد میتواند درد بیمار را کاهش دهد. در
صورتیکه چند ماه درمان غیر جراحی تاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد پزشک معالج ممکن
است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد
.
آرترودز مچ دست با استفاده از پلاک که استخوان رادیوس ساعد را به استخوانچه
های مچ دست و متاکارپ متصل میکند
معمول ترین این اعمال جراحی خشک کردن مفصل مچ دست یا آرتردز Arthrodesis است. در این نوع جراحی بزشک ارتوپد غضروف
آسیب دیده را از سطح استخوان های مفصل خارج کرده و آن استوان ها را به یکدیگر متصل
کرده و جوش میدهد.
این اتصال استخوان های ممکن است در بین تعداد معدودی از استخوانچه های
مچ دست باشد و یا ممکن است تمام آنها به یکدیگر و به استخوان های ساعد متصل شده و جوش
داده شوند. این عمل جراحی درد بیمار را از بین میبرد ولی در ازا موجب از بین رفتن حرکات
مچ دست هم میگردد.
در روماتیسم مفصلی که هر دو مچ دست بیمار ممکن است دچار آرتریت و تخریب
شوند پزشک معالج معمولا یک مچ دست را خشک کرده و برای مچ دست دیگر از مفصل مصنوعی استفاده
میکند.
در این موارد بیمار با مچ دستی که خشک شده است حرکات قدرتی و کارهایی
را که نیاز به نیروی زیاد و پایداری زیاد مچ دارند انجام میدهد و با مچ دست دیگر حرکاتی
را انجام میدهد که نیازمند دامنه حرکتی بیشتر است
.