آیا خشک کردن مچ دست همه مشکلات را حل میکند

انجام جراحی خشک کردن مچ دست گرچه درد بیمار را از بین برده و تغییر شکل مچ دست را اصلاح میکند با این حال به علت جوش دادن استخوان های مچ دست حرکات این مفصل در بعضی جهات از بین میرود.

 

بعد از انجام جراحی خشک کردن مچ دست بیمار دیگر قادر به خم و راست کردن مچ دست و منحرف کردن آن به چپ و راست نخواهد بود ولی میتواند مچ دست خود را بچرخاند ( سوپیناسیون و پروناسیون را انجام دهد).

 

عمل جراحی خشک کردن یا فیوژن مچ دست در واقع نوعی مبادله است. مبادله درد با حرکت. با انجام این نوع درمان درد بیمار از وی گرفته میشود ولی در عوض حرکات مچ دست او هم تا حدود زیادی از وی گرفته خواهد شد.

 

این نوع جراحی بخصوص در افراد جوانی که دچار تخریب شدید مفصل مچ دست شده اند مفید است. در این افراد جراحی موجب بهبود درد و بهبود شکل ظاهری مچ دست و افزایش قدرت آن شده و بیمار دارای یک مچ دست پایدار و محکم خواهد شد.

 

در بیماران مسن که نیازی به قدرت زیادی در مچ دست ندارند بجای جراحی خشک کردن مچ دست از روش آرتروپلاستی مچ دست یعنی بکار بردن مفصل مصنوعی استفاده میشود.

 

 

                                 

 

جراحی خشک کردن مچ دست چگونه انجام میشود

برای انجام جراحی فیوژن یا خشک کردن مچ دست پزشک جراح با شکافی که در پشت مچ دست میدهد غضروف باقیمانده در بین استخوان رادیوس و استخوانچه های مچ دست و استخوان های متاکارپ را تراشیده و برمیدارد.

 

ممکن است از پیوند استخوان استفاده کند و استخوان های پیوندی را در کنار استخوان هایی که باید جوش بخورند قرار دهد تا روند جوش خوردن تسریع یافته و بهتر انجام شود.

رادیوگرافی مچ دست بعد از انجام عمل جراحی خشک کردن 

سپس یک پلاک بلند را در پشت مچ دست قرا میدهد بطوریک از استخوان رادیوس تا متاکارپ سوم در کف دست امتداد میابد. این پلاک به چند پیچ به استخوان های رادیوس و متاکارپ متصل شده و موجب میشود تا این استخوان ها محکم در کنار هم باقی بمانند.

این بیحرکتی لازم است تا بدن بتواند در عرض چند ماه استخوان ها را به هم جوش داده و متصل کند. البته بعد از جوش خوردن استخوان ها به هم نیازی به خارج کردن پلاک نیست مگر اینکه برای بیمار مشکلی ایجاد کند.

بعد از جراحی مچ دست بیمار برای مدتی در یک آتل یا اسپلیت باقی میماند تا روند جوش خوردن بهتر صورت گیرد.

 

 

                                 

 

علائم آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست چیست

مهمترین علامت ساییدگی مفصل مچ دست درد آن است. این در در ابتدا فقط در موقع انجام فعالیت های سنگین بدنی مانند بلند کردن اشیاء سنگین ایجاد میشود. با شدت یافتن بیماری، درد حتی در حین انجام فعالیت های سبک هم ایجاد میشود.

 

این درد معمولا در شروع انجام فعالیت بدنی است و بعد از گذشت چند دقیقه کاهش یافته یا کاملا از بین میرود. با اتمام فعالیت بدنی و سرد شدن بدن درد دوباره شروع میشود. در حالات شدیدتر بیماری درد حتی در حالت استراحت هم احساس میشود.

تصویر رادیوگرافی آرتروز مچ دست کاهش فاصله مفصلی، افزایش تراکم استخوان و ایجاد استخوان اضافه را نشان میدهد

از دیگر علائم ساییدگی مفصل مچ دست تورم آن است. خشک شدن و محدودیت حرکتی در مچ دست و صدا دادن آن در حین حرکت هم در موارد شدیدتر شدن بیماری ایجاد میشود.

 

 

                                 

 

آرتروز مچ پا چگونه ایجاد میشود؟

شروع آرتروز با خراب شدن غضروف مفصلی است. آتروز در بعضی موارد زمینه ژنتیکی داشته و در بعضی خانواده ها کارکرد غضروف زودتر از دیگر افراد و با بالا رفتن سن دستخوش تغییراتی بصورت خراب شدن میشود.

 

در موارد دیگر آسیب هایی که بدنبال ضربه به غضروف وارد میشود موجب شروع خرابی آن میشود. شکستگی های سطح مفصلی مچ پا میتواند موجب تخریب غضروف در محل شکستگی شود.

 

حتی اگر بدنبال ضربه شکستگی ایجاد نشود ضربه به خودی خود میتواند چنان شدید باشد که موجب له شدن موضعی غضروف و خراب شدن سلول های آن شود.

تخریب غضروف و ایجاد آرتروز

متاسفانه غضروف مانند استخوان قدرت خود ترمیمی نداشته و بعد از آسیب بجای ایجاد غضروف جدید در محل، بافت دیگری جایگزین غضروف آسیب دیده میشود که خصوصیات اصلی غضروف مانند لغزندگی و قدرت ارتجاعی و جذب ضربه خوبی ندارد. این موضوع در دراز مدت موجب آسیب و اختلال بیشتر در لایه غضروفی مفصل مچ پا میشود.

 

گاهی اوقات بدنبال ضربه آسیب هایی به رباط های اطراف مچ پا وارد میشد که موجب اختلال در بیومکانیک و حرکت مفصل میشود. این حرکات ناهماهنگ و نامناسب در مچ پا موجب اعمال فشار زیاد به غضروف و در نتیجه زود خراب شدن آن میگردد.

 

متاسفانه غضروف مانند استخوان قدرت خود ترمیمی نداشته و بعد از آسیب بجای ایجاد غضروف جدید در محل، بافت دیگری جایگزین غضروف آسیب دیده میشود که خصوصیات اصلی غضروف مانند لغزندگی و قدرت ارتجاعی و جذب ضربه خوبی ندارد. این موضوع در دراز مدت موجب آسیب و اختلال بیشتر در لایه غضروفی مفصل مچ پا میشود.

 

گاهی اوقات بدنبال ضربه آسیب هایی به رباط های اطراف مچ پا وارد میشد که موجب اختلال در بیومکانیک و حرکت مفصل میشود. این حرکات ناهماهنگ و نامناسب در مچ پا موجب اعمال فشار زیاد به غضروف و در نتیجه زود خراب شدن آن میگردد.

 

متاسفانه غضروف مانند استخوان قدرت خود ترمیمی نداشته و بعد از آسیب بجای ایجاد غضروف جدید در محل، بافت دیگری جایگزین غضروف آسیب دیده میشود که خصوصیات اصلی غضروف مانند لغزندگی و قدرت ارتجاعی و جذب ضربه خوبی ندارد. این موضوع در دراز مدت موجب آسیب و اختلال بیشتر در لایه غضروفی مفصل مچ پا میشود.

 

گاهی اوقات بدنبال ضربه آسیب هایی به رباط های اطراف مچ پا وارد میشد که موجب اختلال در بیومکانیک و حرکت مفصل میشود. این حرکات ناهماهنگ و نامناسب در مچ پا موجب اعمال فشار زیاد به غضروف و در نتیجه زود خراب شدن آن میگردد.

 

 

 

                                 

 

 

 

بیماری بلانت چیست و چگونه موجب زانوی پرانتزی در بچه ها میشود

بیماری بلانت Blount’s disease بیماری است که در اثر بروز مشکلاتی در قسمت میانی صفحه رشد بالایی استخوان تیبیا یا درشت نی بچه ها ایجاد میشود. این اختلال رشد موجب انحراف شدید و کمانی شدن استخوان ساق شده و نتیجه آن زانوی پرانتزی شدید است.

 

بیماری بلانت در ۶۰ درصد موارد دوطرفه است و هر دو ساق را درگیر میکند. سن ابتلا معمولا در بچه های کوچکتر از ۳ سال است. کسی به درستی علت ایجاد آن را نمیداند ولی میدانیم که در نژاد آفریقایی یا یا کسی که یکی از اعقاب آنها به این نژاد برمیگردد بیشتر دیده میشود.

اختلال در صفحه رشد بالای تیبیا و بدنبال آن انحراف مفصل زانو در بیماری بلانت

در بیماری بلانت بر اثر توقف رشد در قسمت میانی صفحه رشد بالایی استخوان تیبیا و ادامه رشد در قسمت خارجی صفحه رشد، استخوان تیبیا به سمت داخل منحرف میشود. این مشکل نه تنها موجب انحراف زانوها میشود بلکه آرتروز زودرسی را هم برای بچه به دنبال دارد.

 

درمان این بیماری در موارد شدید استئوتومی استخوان تیبیا برای تصحیح امتداد آن است.

 

 

                                 

 

پوکی استخوان چه ارتباطی با بیماری های دیگر دارد

پوکی استخوان یا استئوپوروز ممکن است بدنبال ابتلا به بیماری های دیگری ایجاد شده باشد. مهمترین این بیماری ها عبارتند از

 

آسم

بیماران مبتلا به آسم در خطر ابتلا به پوکی استخوان بخصوص در ستون مهره هستند. این پوکی استخوان چند علت دارد

 

    مصرف کورتون در این بیماران میتواند منجر به پوکی استخوان شود

 

    بسیاری از مبتلایان به آسم از ترس داشتن آلرژی به شیر و دیگر لبنیات از مصرف این موارد امتناع میکنند و مصرف کم لبنیات منجر به پوکی استخوان میشود

 

    در بعضی از مبتلایان به آسم فعالیت های بدنی و ورزشی موجب بروز حمله آسمی و افزایش تنگی نفس میشود. به همین علت بسیاری از مبتلایان به آسم فعالیت های بدنی محدودی دارند و همین موضوع میتواند منجر به کاهش تراکم استخوان ها و بروز پوکی استخوان شود

 

 

دیابت

 

در مبتلایان به دیابت نوع یک احتمال پوکی استخوان یا استئوپروز بیشتر است. به نظر میرسد این کاهش تراکم استخوان به علت کم بودن سطح انسولین در این بیماران است. انسولین یک نوع هورمون رشد محسوب شده و موجب افزایش تراکم استخوان میشود.

 

مبتلایان به دیابت نوع دو هم معمولا فعالیت بدنی اندکی دارند و این کاهش در سطح فعالیت های بدنی و ورزشی میتواند منجر به بروز پوکی استخوان شود

تصویر سمت چپ یک استخوان با بافت سالم و تصویر سمت راست استخوان پوک و مبتلا به استئوپروز را نشان میدهد

روماتیسم

 

در مبتلایان به روماتیسم بخصوص آرتریت روماتوئید احتمال پوکی استخوان بیشتر است. مهمترین علل آن عبارتند از

 

    در بسیاری از این بیماران مصرف کورتون جزئی از درمان است و این دارو میتواند موجب بروز پوکی استخوان شود

 

    بسیاری از بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی فعالیت های بدنی و ورزشی کمی دارند و این کاهش در سطح فعالیت های بدنی میتواند منجر به پوکی استخوان شود

 

    خود روماتیسم مفصلی میتواند موجب کاهش تراکم استخوان ها بخصوص در اطراف مفاصل شود

 

 

                                 

 

علائم پوکی استخوان یا استئوپروز چیست؟

پوکی استخوان یا استئوپروز در شروع تا سالها بدون هیچ علامتی است.

 

مهمترین علامت پوکی استخوان درد است و این درد وقتی ایجاد میشود که استخوان دچار شکستگی میگردد. البته شکستگی های ناشی از پوکی استخوان معمولا بصورت شکستگی های ریز و بدون جابجایی و خفیفی هستند که بدون وارد شدن ضربه شدیدی به اندام ایجاد میشود.

 

پس بیمار بدنبال یک حرکت بدنی که ممکن است قدری متفاوت از حرکات معمول وی باشد دچار شکستگی ریز و بدون جابجایی یا با جابجایی اندک در استخوان میشود.

 

استخوان پوک شده ضعیف است پس برای شکسته شدن نیازی به نیروی زیادی ندارد. خم شدن بر روی زمین برای بلند کردن یک وسیله یا چرخش ناگهانی کمر میتواند در یک فرد دچار استئوپوروز موجب شکستگی خفیف شود. از طرف دیگر این شکستگی ها موجب تورم یا تغییر شکل استخوان هم نمیشوند. پس تنها علامت آن درد است.

بیمار میبیند که بدنبال یک فعالیت بدنی دچار درد کمر یا لگن یا دنده شده است و هیچ علامت دیگری هم ندارد. بسیار طبیعی است که فکر کند درد مختصری است که به علت ناپرهیزی و یا سرما خوردگی و یا کهولت سن و یا هر علت دیگری که به ذهنش میرسد ایجاد شده است. اصلا باور نمیکند علت درد شکستگی است. البته این شکستگی معمولا در عرض چند هفته خودبخود خوب شده و درد بیمار هم خوب میشود.

 

به مروز زمان که سن بیمار بالاتر رفته و استخوان وی پوک تر میشود تعداد و تکرر این شکستگی ها بیشتر میشوند. هر بار بیمار میبیند که درچار درد کمر یا لگن یا دنده یا مچ دست شده و بعد از چند هفته خوب میشود. ممکن است به پزشک های متفاوتی هم مراجعه کند ولی ممکن است چیزی بیش از مسکن و یا چند داروی تقویتی دریافت نکند.

در ستون فقرات این شکستگی های مکرر در مهره ها موجب تغییر شکل مهره میشوند. بتدریج و با هر بار شکستگی، ارتفاع مهره کم شده و مهره بجای استوانه ای بودن شکل گوه پیدا میکند.

این تغییر ارتفاع مهره ها موجب میشوند تا بتدریج ارتفاع ستون مهره کم شده و قد فرد کوتاه شود. از طرف دیگر تغییر شکل مهره موجب میشود تا ستون فقرات انحنا پیدا کرده و گوژپشتی ایجاد شود.

 

 

                                 

 

پوکی استخوان یا استئوپروز چه اهمیتی دارد؟

مهمترین اهمیت پوکی استخوان در عارضه اصلی آن یعنی شکستگی است.

پوکی استخوان در بیش از نیمی از افراد بالای ۵۰ سال وجود دارد. نیمی از زنان در طول عمر خود دچار شکستگی های ناشی از پوکی استخوان میشوند.

از هر دو خانم با سن بالای ۶۵ سال یکی دچار شکستگی ناشی از پوکی استخوان میشود. این نسبت در مردان با همین سن یک به پنج است.

شکستگی های ناشی از پوکی استخوان یا استئوپروز بیشتر در ستون مهره، لگن، مچ دست و معمولاٌ بدنبال زمین خوردن ایجاد میشوند. این شکستگی ها هر ساله مقادیر بسیار زیادی هزینه اقتصادی و اجتماعی بر دوش دولت و مردم میگذارد.

افزایش انحنای ستون مهره در استئوپروز به علت شکسته شدن مهره

مهمترین عارضه پوکی استخوان که بیشترین مشکلات را برای بیمار ایجاد میکنند شکستگی های لگن است. افراد با شکستگی لگن اکثراً کسانی هستند که تا قبل از شکستگی بطور مستقل زندگی میکرده اند ولی بسیاری از آنها بعد از شکستگی برای زندگی نیاز به کمک پیدا میکنند.

این بیماران تا ماهها بعد از شکستگی برای راه رفتن نیاز به عصای زیر بغل یا واکر دارند و تقریباً یک سوم از آنها تا آخر عمر باید از واکر یا عصای زیر بغل استفاده کنند. جدای از این مشکلات، شکستگی های ناحیه لگن بدنبال پوکی استخوان سالانه مبالغ هنگفتی را به بودجه بهداشتی کشورها تحمیل میکند.

در توضیح اهمیت پوکی استخوان یا استئوپروز دانستن همین نکته کافی است که حدود یک سوم کسانی که به علت این بیماری دچار شکستگی لگن میشوند در یک سال اول بعد از شکستگی میمیرند. و حدود یک سوم آنها که زنده میمانند توانایی زندگی مستقل خود را از دست میدهند. تنها یک سوم باقیمانده میتوانند به زندگی معمولی بازگردند.

در موارد پیشرفته پوکی استخوان، انحنای کمر افزایش یافته و بیمار قوز میکند.

شکستگی با جابجایی در گردن استخوان ران

 

 

                                 

 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir

 

 

                                 

 

 

شکستگی با جابجایی در گردن استخوان ران

 

 

                                 

 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir

شکستگی با جابجایی در گردن استخوان ران

 

 

                                 

 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir

شکستگی با جابجایی در گردن استخوان ران

 

 

                                 

 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir.

قسمت رانی یا فمورال مفصل مصنوعی

جزء اصلی قسمت رانی یک گوی یا کره فلزی است که به جای سر استخوان ران گذاشته میشود. برای اتصال این گوی فلزی به استخوان ران به آن یک دم یا ادامه متصل میکنند که به آن استم Stem یا دسته میگویند.

 

وقتی جراح سر خراب شده استخوان ران را خارج میکند استم یا دسته را درون کانال مدولری استخوان ران قرار میدهد و بدین ترتیب ران به سر و استم فلزی متصل میشود.

 

در مفاصل مصنوعی قدیمی سر و دسته یک تکه بودند ولی امروزه دو جزء جداگانه هستند. که موقع عمل جراحی به هم متصل میشوند.

 

اندازه استخوان های ران و لگن انسان ها با هم متفاوت است. پس مفاصل مصنوعی هم اندازه های مختلفی دارند. کاسه فلزی حدود 20 اندازه مختلف با قطرهای متفاوت دارد. لایه پلی اتیلنی هم حدود 20 اندازه مختلف دارد.

 

سر فلزی و استم هم اندازه های مختلف دارند. جراح موقع عمل جراحی برحسب اندازه بیمار، اندازه مناسب از هر جزء را انتخاب کرده و با آنها یک مفصل مصنوعی لگن را مونتاژ و درست میکند.

 

این روش را مدولر یا ماجولر میگویند. یعنی مفصل مصنوعی از اجزائی ساخته شده که میتوان بطور مستقل اندازه مناسب را انتخاب کرد

یک مفصل مصنوعی ران

 

 

                                 

 

انواع شکستگی های اطراف مفصل ران (هیپ) کدامند؟

برحسب اینکه شکستگی مفصل ران در کدام ناحیه از قسمت های بالایی استخوان ران باشد این شکستگی ها را به سه دسته کلی تقسیم میکنند:

 

     شکستگی های گردن ران : این شکستگی ها در ناحیه گردن استخوان ران و بین سر و ناحیه تروکانتر بوجود میایند. این شکستگی ها میتوانند دقیقا در زیر سر استخوان ران، در وسط گردن استخوان ران و یا در محل اتصال گردن و ناحیه تروکانتر باشند

 

     شکستگی های اینترتروکانتریک : این شکستگی ها در ناحیه تروکانتر اتفاق میفتند. به زبان دیگر خط شکستگی معمولا بین تروکانتر بزرگ و کوچک قرار گرفته است

 

     شکستگی های ساب تروکانتریک : این شکستگی ها در محدوده ای زیر تروکانتر کوچک تا حداکثر پنج سانتیمتر پایینتر از آن ایجاد میشوند. شکستگی های پائینتر از این محدوده جزو شکستگی های تنه استخوان ران تقسیم بندی میشوند

 

    شکستگی تروکانتر کوچک یا بزرگ که معمولا بصورت کنده شدن این برجستگی ها از تنه اصلی استخوان ران است

 

تقسیم بندی شکستگی های بالای استخوان ران در ناحیه لگن

تقسیم بندی شکستگی های بالای استخوان ران در ناحیه لگن