فلج مغزی همانطور که از اسمش پیدا است به علت خوب کار نکردن مغز بوجود میاید. علائم آن ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد. علائم بیماری ممکن است به اشکال متفاوتی بروز کند مثلا
عضلات سفت میشوند. به این معنی که حتی وقتی بچه دراز کشیده و حرکتی نمیکند عضلاتش در حالت انقباض و اسپاسم هستند. ب همین خاطر وقتی مخواهید آرنج یا زانوی بچه را خم و راست کنید با مقاومت روبرو میشوید. احساس میکنید بچه در مقابل خم و راست کردن مفاصلش عضلات اندام را سفت نگه داشته و مقاومت میکند.
عضلات کاملاً شل میشوند. شما به راحتی و بدون هیچ مقاومتی از طرف بچه میتوانید مفاصل وی را خم و راست کنید. اندام ها ضعیف و لاغر و شل هستند
.
حفظ تعادل و بالانس، در حرکات اندام ها دچار اختلال میشود. بچه در حین راه رفتن میلنگد.
بعضی بیماران ممکن است دچار عقب ماندگی ذهنی و مشکلات یادگیری، تشنج یا مشکلات بینایی باشند. اندام های کوتاه، انحراف جانبی ستون فقرات ( اسکولیوز) مشکلات دندانی، مشکلات شنوایی یا خشکی مفاصل از دیگر علائمی است که ممکن است در یک بیمار با فلج مغزی وجود داشته باشد.
سابقه تولد نارس یا زودتر از ترم بدنیا آمدن، زایمان سخت، ریزش بزاق زیاد از دهان بچه یا اشکال در مکیدن سینه مادر یا پستانک ممکن است نشانه هایی از وجود فلج مغزی باشند.
دیر بالا نگه داشتن سر (معمولا بچه ها تا سه ماهگی میتوانند سرشان را بالا نگه دارند)، دیر نشستن (بعد از شش ماهگی)، دیر راه رفتن (بعد از یک سالگی) ممکن است علائمی از فلج مغزی باشند.
حدود بیست درصد مبتلایان به فلج مغزی هوش طبیعی دارند. با این حال دیر حرف زدن و عدم توجه به محیط ممکن است نشانه های از عقب افتادگی ذهنی بچه باشد.
باید در نظر داشت که تشخیص فلج مغزی قبل از یکسالگی مشکل است. بسیاری از مبتلایان به فلج مغزی ممکن است علائم واضح بیماری خود را بعد از یکسالگی نشان دهند و یا برعکس، بسیاری از علائمی که ممکن است مادر یا پزشک را مشکوک به وجود فلج مغزی کند ممکن است علل دیگری داشته باشند.
