کیفوپلاستی چگونه انجام میشود

 

برای انجام عمل کیفوپلاستی بیمار بیهوش شده و به شکم بر روی تخت جراحی خوابانده میشود. سپس جراح با کمک فلوروسکوپ (نوعی دستگاه تصویربرداری کامپیوتری در اطاق عمل که تصاویر تهیه شده را بر روی مانیتور نشان میدهد) و از طریق شکاف پوستی کوچکی در پشت کمر سرمته بلندی را به درون جسم مهره میفرستد.

 

پس از خارج کردن سرمته لوله خاصی که روی آن بالون کوچکی قرار دارد را از طریق سوراخ ایجاد شده به درون جسم مهره فرستاده و بالون را با هوا باد میکند. با اتساع بالون جسم مهره دوباره شکل اولیه خود را بدست میاورد.

پس از آن جراح باد بالون را خالی کرده و آن را از مهره خارج میکند و از طریق همان سوراخ ایجاد شده، ماده خاصی به نام سیمان استخوانی را که به شکل خمیر است به درون حفره ای که با اتساع بالون در جسم مهره ایجاد شده میفرستد. این سیمان استخوانی در عرض چند دقیقه سفت و سخت شده و موجب میشود شکل مهره در حالت تصحیح شده باقی بماند.

بیمار بعد از بهوش آمدن میتواند از بیمارستان مرخص شود. بعد از جراحی نیازی به پوشیدن بریس یا کمربند طبی خاصی نیست. بیمار بعد از جراحی میتواند فعالیت های معمولی روزمره را انجام دهد ولی به وی توصیه میشود تا مدتی حرکات شدیدی انجام ندهد.

 

 

                                 

کیفوپلاستی چه نوع جراحی ستون مهره است

افراد مبتلا به پوکی استخوان یا استئوپوروز همیشه در خطر شکستگی های مرضی یا پاتولوژیک در ستون مهره هستند. مهره های ستون فقرات که بر اثر پوکی استخوان ترد و شکننده شده اند زیر فشار وزن قسمت های بالایی خرد شده و در خودشان فرو میروند.

 

این خرد شدگی مهره ها موجب میشود ستون فقرات بتدریج به سمت جلو قوس بردارد و شکل معروف قد خمیده ای که بعضی از افراد مسن دارند به علت همین روند ایجاد میشود.

 

 

این قد خمیده اکثرا ما را به یاد کوهی از حکمت در بزرگسالان ما بخصوص مادربزرگ های ما میندازد و مانند هر چیز دیگر آنها دوست داشتنی است ولی میتواند مشکلات عدیده ای را هم مانند کمردرد، اختلال در خوابیدن، اشکال در کارآیی ریه و دستگاه گوارش برای آنها ایجاد کند.

 

کیفوپلاستی یا کایفوپلاستی Kyphoplasty میتواند شکل مهره کلاپس شده و تغییر شکل یافته را تا حدی به حالت قبل برگرداند.

 

 

آناتومی کاربردی

 

مهمترین قسمت مهره که به آن جسم مهره Vertebral body میگویند به شکل استوانه ای کم ارتفاع است. در پوکی استخوان جسم مهره بیش از ساختمان های پشتی آن ترد و شکننده میشود.

 

بنابراین مفاصل فاست معمولا بدون مشکل باقی میمانند ولی به علت اینکه جسم مهره پوک تر میشود شکستگی های مکرر و متعدد در آن موجب میشود زیر بار فشار قسمت های بالایی، در خود فرو رفته و کلاپس کند.

 

چون قسمت های پشتی مهره و مفاصل فاست سالم میمانند این کلاپس حول محور مفاصل فاست صورت گرفته و در نتیجه قدام یا جلوی جسم مهره بیشتر در خود فرو رفته و ارتفاع کم میکند. همین امر موجب میشود ستون فقرات بتدریج بصورت خمیده به جلو و گوژ درآید

 

 

                                 

.

فیوژن یا خشک کردن ستون مهره چیست

فیوژن یا خشک کردن مهره ها در ستون فقرات به معنی اتصال مهره ها به هم است. در این نوع از عمل جراحی ممکن است دو و یا چند مهره به هم متصل شوند. هدف از این عمل جراحی از بین بردن درد، ناپایداری و یا دیگر علائم بیماری به وسیله از بین بردن حرکت بین مهره ها است.

از فیوژن یا جوش دادن مهره ها در درمان بیماری های زیر استفاده میشود

 

  *  خراب شدن دیسک بین مهره ای

 

 *   اسپوندیلولیستزی

 

  *  اسکولیوز

 

  *  شکستگی

 

   * عفونت

 

   * تومور

 

   * هرنی یا فتق دیسک بین مهرای در گردن

 

بعد از انجام این عمل جراحی حرکتی که بطور طبیعی در بین مهره ها وجود دارد از بین میرود. وقتی که حرکت مهره ها منشا درد باشد این عمل جراحی میتواند درد را از بین ببرد. در تئوری وقتی مهرها به هم متصل میشوند باید توانایی انعطاف ستون فقرات کم شود.

 

البته چون در عمل فیوژن معمولا تعداد مهره های کمی به هم متصل میشوند حرکات ستون مهره و قابلیت انعطاف آن تغییر زیادی نمیکند. وقتی تنها دو مهره به هم جوش داده میشوند حرکات ستون مهره تقریبا بدون تغییر باقی میماند.

 

با این حال جوش دادن تعداد بیشتری مهره میتوان حرکات ستون فقرات را محدود کند. مسلما هرچه تعداد مهره های بیشتری به هم جوش داده شوند محدودیت حرکتی ایجاد شده در ستون فقرات بیشتر میشود.

 

برای انجام عمل جراحی فیوژن یا خشک کردن مهره ها جراح ممکن است از راه شکم بیمار وارد شده و جلوی مهره را ببیند و سپس دو یا چند مهره مجاور را از جلو به هم متصل کند.

 

این کار را میتوان از پشت انجام داد بطوریکه بیمار به شکم خوابیده و سپس جراح با شکافی که به پشت ستون مهره میدهد سطح پشتی مهره ها را دیده و آنها را به یکدیگر متصل میکند. راه دیگر وارد شدن از کنار قفسه سینه و دیدن مهره از کنار و سپس اتصال آنها از سطح کناری و جانبی است.

 

برای اتصال مهره های مجاور پزشک از گرافت یا پیوند استخوان استفاده میکند. برای این کار تکه هایی از استخوان را از ناحیه لگن بیمار (از استخوان ایلیاک وی) برداشته و پس از برداشتن دیسک بین مهره ای آن را بصورت یک تکه بزرگ بجای دیسک قرار میدهند.

 

بعد از مدتی این استخوان از دو طرف بالا و پایین به مهره ها چسبیده و انها را به هم متصل میکند. راه دیگر خرد کردن این استخوان و گذاشتن خرده های ریز استخوان در بین و در کنار مهره ها است. این کار هم میتواند موجب جوش خورده مهره های مجاور شود.

 

ممکن است پزشک برای جوش دادن استخوان ها از گرافت یا پیوند استخوان آلوگرافت استفاده کند. آلوگرافت استخوانی است که از یک فرد متوفی گرفته شده است. راه های دیگر استفاده از پیوند استخوان مصنوعی و یا پروتئین های خاصی است که از استخوان افراد دیگر گرفته شده و در محل گذاشته میشود.

 

در انتهای عمل جراحی باید مهره ها به طریقی برای چند ماه بیحرکت بمانند تا بتوانند به هم جوش بخورند. برای این کار معمولا مهره ها را به توسط پیچ یا پلاک یا میله هایی به هم متصل میکنند.

 

بعد از جراحی ممکن است پزشک معالج از کمربند ها یا بریس های مخصوصی برای بیحرکت کردن بیشتر ستون مهره استفاده کند. گاهی این بیحرکتی برای بهتر کردن جوش خوردن مهره ها لازم است.

 

طول درمان و مراقبت های بعد از جراحی های فیوژن معمولا بیش از دیگر اعمال جراحی ستون فقرات است. معمولا ۴-۳ ماه بعد از جراحی طول میکشد تا مهره ها به هم متصل شده و جوش بخورند.

 

در این مدت بیمار نمیتواند فعالی بدنی زیادی داشته باشد. بعد از این زمان نرمش ها خاصی به بیمار داده میشود تا بتدریج عضلات اطراف ستون مهره تقویت شده و قابلیت انعطاف آن افزایش پیدا کند.

 

 

 

                                 

درمان شکستگی قوزک خلفی در ناحیه مچ پا

قوزک خلفی یا پشتی Posterior malleole در واقع قسمت پشتی پایین ترین ناحیه درشت نی است که سطح پشتی مفصل مچ پا را تشکیل میدهد. این شکستگی بندرت بصورت تنها و ایزوله دیده میشود و معمولا همراه با شکستگی قوزک خارجی یا داخلی است.

 

اگر قطعه شکسته و کنده شده قوزک خلفی بزرگ بوده و سطحی بیش از یک چهارم سطح مفصلی را از مچ پا کنده باشد، مفصل ناپایدار بوده و درمان باید به توسط عمل جراحی انجام شود. درمان های غیر جراحی و جراحی این شکستگی مانند شکستگی قوزک داخلی است.

شکستگی قوزک خلفی

 

 

                                 

 

درمان شکستگی های قوزک داخلی در ناحیه مچ پا

اگر شکستگی قوزک داخلی Medial malleole جابجایی نداشته و پایدار باشد یا قطعه شکسته شده خیلی کوچک باشد درمان معمولا غیر جراحی است. ممکن است از یک رادیوگرافی استرسی برای بررسی پایداری مفصل استفاده شود.

برای درمان این نوع از شکستگی های قوزک داخلی معمولا مچ پا بمدت شش هفته به توسط یک آتل یا گچ بیحرکت میشود. در این مدت بیمار باید از وزن گذاشتن روی پا اجتناب کند.

همچنین در این مدت پزشک معالج بطور مکرر از مچ پا عکس برداری میکند تا مطمئن شود که شکستگی جابجا یی بعدی پیدا نکرده است.

 

اگر قطعات شکسته شده جابجا شده باشند یا مفصل مچ پا ناپایدار باشد باید برای درمان از جراحی استفاده کرد. گاهی حتی برای درمان شکستگی های بدون جابجایی نیز از جراحی استفاده میشود. ( به علت احتمال بالای جابجا شدن شکستگی در چند هفته اول بعد از شکستگی).

 

برای تثبیت استخوان های شکسته شده در این ناحیه از پیچ به تنهایی یا همراه با پلاک یا پین و وایر استفاده میشود.

شکستگی قوزک داخلی

یک شکستگی قوزک داخلی

درمان شکستگی قوزک داخلی مچ پا با دو عدد پیچ

 

 

                                 

 

آناتومی کاربردی مچ پا

مفصل مچ پا از کنار هم قرار گرفتن سه استخوان درشت نی Tibia و نازک نی Fibula و تالوس یا قاپ Talus به وجود میاید. استخوان های درشت نی و نازک نی همراه یکدیگر یک گودی را در بالای مفصل درست میکنند که استخوان تالوس (قاپ) در زیر آن قرار میگیرد. این دو استخوان ،سه ناحیه یا قسمت را در بالای استخوان درست میکنند که عبارتند از :

 

     قوزک داخلی ( مالئول داخلی) Medial malleolus که در واقع پایین ترین قسمت درشت نی است که در قسمت داخل مچ پا قرار گرفته و هنگامی که پاها را جفت میکنیم به یکدیگر برخورد میکنند.

 

     قوزک خارجی ( مالئول لترال) Lateral malleolus که پایینترین قسمت نازک نی بوده و در قسمت خارجی مچ پا است.

 

     قوزک پشتی یا خلفی ( مالئول خلفی) Posterior malleolus که پایینترین قسمت درشت نی در ناحیه پشت مچ پا است.

 

در هر شکستگی مچ پا به غیر از درگیر شدن مفصل مچ پا معمولا مفصل دیگری هم درگیر میشود. این مفصل سندسموز Syndesmosis نام دارد. این مفصل در واقع محل اتصال پایینترین قسمت درشت نی و نازک نی است. این دو استخوان در ناحیه سندسموز به توسط لیگامان محکمی به یکدیگر متصل میشوند.

تصویر رادیوگرافی یک مچ پای طبیعی

تصویر رادیوگرافی آسیب سندسموز و فاصله گرفتن درشت نی و نازک نی از یکدیگر

یک شکستگی دو قوزکی مچ پا که در آن هم قوزک داخلی و هم قوزک خارجی شکسته و جابجا شده است

 

 

                                 

 

علت در رفتگی مکرر کشکک چیست

مهمترین علت دررفتگی مکرر کشکک ناپایداری آن است.

 

وقتی عضله چهارسر که به کشکک متصل است منقبض میشود کشکک را در شیاری که بستر آن است و در آن قرار گرفته به بالا میکشد. با بالا آمدن کشکک زانو هم به حالت مستقیم قرار میگیرد.

 

بعضی از عوامل میتوانند شرایطی را ایجاد کنند که کشکک در حین حرکت در شیار خود به راحتی به طرفین هم حرکت کرده و احتمالا دچار دررفتگی شود. مهمترین این عوامل عبارتند از

 

    در بعضی افراد این شیار از عمق کافی برخوردار نیست و کشکک ممکن است به راحتی به چپ یا راست بلغزد و از جای خود خارج شود.

    کم بودن ارتفاع کندیل خارجی استخوان ران

    والگوس زانو یا ژنو واروم یا زانوی پرانتزی – به این معنی که ساق نسبت به ران از خط محوری وسط بدن دور شده باشد

    بلند بودن تاندون کشکک و بالا قرار گرفتن استخوان کشکک در شیار زیر خود

    چرخش غیر طبیعی استخوان درشت نی به طرف خارج

    اتصال غیر طبیعی تاندون کشکک به توبرکل تیبیا

    کوچک بودن استخوان کشکک

    بالا قرار گرفتن استخوان کشکک در جلوی زانو

    عدم تعادل در عضلات چهارسر ران

    شلی کلی رباط های بدن

 

وقتی کشکک برای اولین بار در میرود بافت پرده مانندی که در سمت داخل کشکک قرار داشته و واستوس مدیالس را از سمت داخل به کشکک متصل میکند (رتیناکولوم داخلی) پاره میشود.

 

بعد از جااندازی کشکک این بافت خودبخود ترمیم میشود ولی معمولا این ترمیم ناقص بوده و رتیناکولوم شل باقی میماند. این شلی موجب میشود در آینده کشکک ناپایدار شده و با نیروهای کمتری هم دچار دررفتگی مکرر شود.

 

با هر بار دررفتگی کشکک غضروف آن صدمه دیده و این روند در دراز مدت میتواند موجب استئوآرتریت یا ساییدگی مفصل بین کشکک و ران یا مفصل پاتلوفمورال شود.

 

 

درمان در رفتگی کشکک چیست

برای جااندازی پزشک معالج به قسمت خارجی کشکک فشار آورده و آنرا به سمت داخل هل میدهد. جااندازی معمولا نیازی به بیهوشی یا بیحسی ندارد.

 

پس از جااندازی درد بیمار از بین رفته و وی میتواند زانو را خم و راست کند. بعد از جااندازی، زانو به توسط گچ بلند اندام تحتانی بمدت یک ماه بیحرکت میشود.

 

در این مدت بیمار باید مرتبا انقباضات ایزومتریک عضله چهارسر را انجام دهد تا این عضله دچار ضعف نشود. پس از خروج گچ انجام نرمش ها برای بدست آوردن دامنه حرکتی زانو و تقویت عضلات انجام میشود.

 

در بعضی بیماران ممکن است در رفتگی کشکک بعدا عود کند. این بیماران ممکن است بار ها بدنبال ضربات خفیف به زانو دچار دررفتگی مکرر شوند. این وضعیت معمولا به علت شل بودن بافت های نگهدارنده کشکک ایجاد شده و نیاز به عمل جراحی دارد.

جابجایی کشکک به طرف خارج

 

 

                                 

 

علائم در رفتگی استخوان کشکک چیست

در این بیماران وقتی به زانو نگاه میکنیم استخوان کشکک را در جای اصلی خود در جلوی زانو نمیبینیم. کشکک در این بیماران به سمت بیرون جابجا شده است.

 

ممکن است زانو متورم شده و در آن خون جمع شده باشد. کناره داخلی زانو حساس بوده و لمس آن ممکن است دردناک باشد. بیمار نمیتواند زانوی خود را حرکت دهد و در برابر هر گونه اقدام پزشک برای حرکت دادن زانو هم مقاومت میکند

رادیوگرافی طبیعی کشکک

در رفتگی کشکک

در رفتگی کشکک به سمت خارجی زانو

 

 

                                 

 

عوارض احتمالی دیسککتومی چیست

دیسککتومی چگونه انجام میشود

دیسککتومی هم مانند دیگر اعمال جراحی میتواند با عوارض احتمالی همراه باشد که مهمترین آنها عبارتند از

 

  *  مشکلات بیهوشی یا بیحسی

 

   * لخته شدن خون در وریدهای عمقی اندام تحتانی

 

  *  عفونت محل جراحی

 

   * آسیب به اعصاب : این آسیب میتواند به علت کشیده شدن ریشه عصبی یا قطع آن در حین جراحی و یا به علت تورم اطراف عصب و یا ایجاد بافت اضافه در اطراف عصب و فشار به آن بعد از جراحی باشد. در صورتیکه این عارضه ایجاد شود ممکن است مشکلات حسی و حرکتی بصورت اختلال در حس پوست قسمتی از بدون و یا ضعف عضلانی ایجاد شود و در صورتیکه این مشکلات قبل از جراحی وجود داشته اند ممکن است پس ار جراحی بیشتر شوند

 

   * ادامه یافتن درد بیمار پس ار جراحی