جراحی تنگی کانال نخاع کمری چیست

 

 در افرادی که به درمان های غیر جراحی جواب کافی نمیدهند و درد و علائم حسی زندگی روزمره آنها را مختل کرده است استفاده میشود. دو نوع درمان جراحی برای این بیماران استفاده میشود.

 

    لامینکتومی Laminectomy : در این روش قسمتی از استخوان های طبیعی مهره، استخوان های اضافی تشکیل شده و لیگامان های کلفت شده خارج میشوند. این جراحی را دکمپرشن Decompression هم میگویند چون موجب رفع فشار و کمپرشن از روی اعصاب میشود.

 

    جوش دادن با فیوژن مهره ها Spinal fusion : در کسانی انجام میشود که در آنها سائیدگی مفاصل بین مهره ای موجب ناپایداری مهره ها شده است. در این روش جراحی بعد از دکمپرشن و برداشتن فشار از روی اعصاب، مهره های مجاور به هم جوش داده میشوند. در این روش از پیوند استخوان و از وسایل فلزی مانند پیچ و میله ممکن است استفاده شود تا مهره ها زودتر و بهتر جوش بخورند.

 

 

مراقبت های بعد از جراحی تنگی کانال نخاعی کمری

 

بیمار بعد از چند روز از بیمارستان مرخص میشود. بیمارانی که برای آنها فقط عمل دکمپرشن انجام شده است معمولاً زودتر از بیمارستان مرخص میشوند. ممکن است پزشک ارتوپد برای شما کمربند طبی ( بریس یا کرست) تجویز کند تا از آن در دوران بعد از جراحی استفاده کنید. پزشک شما را تشویق میکند تا هرچه زودتر راه بروید. ممکن است در این دوران نیاز به فیزیوتراپی داشته باشید.

 

فیزیوتراپ به شما کمک میکند تا نرمش هایی را نجام دهید که به کمک آنها قابلیت انعطاف ستون مهره را بیشتر کرده و قدرت عضلات اطراف ستون مهره و شکم خود را افزایش دهید. اغلب افراد بعد از چند روز تا چند هفته میتوانند به کار خود اگر پشت میز باشد برگردند ولی توانایی انجام فعالیت های روزمره نیاز به گذشت 3-2 ماه دارد.

 

 عوارض احتمالی جراحی چیست

 

 مانند هر جراحی دیگر احتمال خونریزی، عفونت، لخته شدن خون در ساق ها، و مشکلات بدنبال بیهوشی وجود دارد. احتمال این عارض کم است. بیماران مسن تر، چاق تر، دیابتیک، آنها که سیگار میکشند و بیمارانی که سابقه بیماری های داخلی دارند بیشتر در معرض خطر عوارض جراحی هستند. بعد از جراحی ممکن است عوارض دیگری هم رخ دهد مثل :

 

• پارگی پرده دور نخاع

 

• جوش نخوردن مهره ها

 

• جابجا شدن پیچ ها و میله ها

 

• آسیب عصبی

 

• نیاز به جراحی مجدد

 

• کم نشدن درد

 

• برگشت درد و دیگر علائم

 

نتایج جراحی چیست

 

حدود 80 درصد بیماران از جراحی نتیجه مطلوب میگیرند. جراحی بیشتر درد اندام تحتانی را کاهش میدهد تا درد کمر را و باید به یاد داشت که در این بیماران عمل جراحی ممکن است نتواند درد را بطور کامل از بین ببرد همچنین ممکن است مشکلات ناشی از فشار به اعصاب در بیمار با عمل جراحی بهبود نیابد

 

 

                                 

.

درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع کمری چیست

گرچه این درمان ها فضای مورد نیاز عصب را برای آن بیشتر نمیکنند ولی بسیاری از بیماران با این درمان ها احساس راحتی بیشتر میکنند. مهمترین آنها عبارتند از :

 

    فیزیوتراپی : شامل انجام نرمش هایی برای افزایش قدرت انعطاف ستون مهره و افزایش قدرت عضلات شکم و عضلات اطراف ستون مهره

 

    کشش ستون مهره : تاثیر آن در افراد مختلف متفاوت است و همه به آن عقیده ندارند

 

    دارو های ضد التهاب : مثل بروفن یا سلکسیب با کاهش التهاب در اطراف عصب میتوانند شدت علائم را کاهش دند.

 

    تزریق کورتیکوستروئید : با تزریق این داروها در اطراف نخاع به توسط پزشک معالج ممکن است التهاب کاهش پیدا کرده و درد و علائم حسی کمتر شوند.

 

    طب سوزنی : ممکن است در بعضی افراد درد و علائم را کاهش دهد.

 

    مانیپولاسیون : ممکن است در بعضی افراد بتواند درد را کاهش دهد

 

 

                                 

تشخیص تنگی کانال نخاعی کمری

بعد از اینکه پزشک با بیمار در مورد مشکلاتش صحبت کرده و اطلاعات لازم را کسب میکند وی را دقیقاً معاینه کرده و در صورت مشکوک شدن به تنگی کانال نخاعی بررسی های پاراکلینیکی را برای بررسی بیشتر انجام میدهد. رادیوگرافی ساده میتواند تغییرات کلی را در ستون مهره نشان دهد ولی برای بررسی نخاع و ریشه های عصبی باید از روش های تصویر برداری دیگری استفاده کرد.

 

استفاده از میلوگرافی بصورت تزریق دارو در اطراف نخاع و سپس عکس برداری از آن یکی از روش های تشخیصی است. امروزه این روش تا حد زیادی جای خود را به ام آر آی داده است.

 

گاهی اوقات پزشک معالج با استفاده از الکترومیوگرافی یا تست نوار عصب و عضله وضعیت ریشه های عصبی نخاع را بررسی میکند. برای درمان تنگی کانال نخاعی هم از روش های غیر جراحی و هم از روش های جراحی استفاده میشود.

 

 

                                 

علائم تنگی کانال نخاعی کمر

مهمترین علائم عبارتند از

 

    *کمردرد ممکن است باشد و ممکن است وجود نداشته باشد.

 

  *  درد سوزاننده در باسن و اندام های تحتانی. این احساس درد و سوزش بر اثر همان فشاری است که روی ریشه های عصبی وارد میشود. وقتی اعصابی که در حال خروج از نخاع و رفتن به اندام تحتانی هستند فشرده میشوند درد در محلی احساس میشود که آن اعصاب باید در نهایت به آنجا بروند. بطور مثال اگر عصبی که باید به پشت ساق رفته و حس آنجا را تامین کند تحت فشار قرار گیرد درد در پشت ساق احساس میشود.

 

  *  احساس بیحسی یا گزگز و سوزن سوزن شدن در باسن و ران و ساق پا. این مشکل هم بر اثر فشار به اعصاب ایجاد میشود

 

 *   ضعیف شدن عضلات ران و ساق. وقتی فشار به عصب بیشتر میشود کارکرد حرکتی عصب هم مختل میشود. عضلاتی که آن عصب به آنها میرسد ضعیف میشوند و فرد احساس ضعف و سنگینی در هر دو اندام تحتانی میکند. ممکن است بیمار کلاً توانایی بالا آوردن مچ پایش را از دست بدهد و موقع راه رفتن پایش را روی زمین بکشد.

   * درد در نشستن و خم شدن به جلو کمتر میشود. در خم شدن به جلو و نشستن فضای بین مهره ای یعنی همان دهانه ای که ذکر کردیم باز تر شده فشار روی عصب کمتر میشود پس علائم بیمار در این حالات کاهش پیدا میکند

 

 

                                 

.

تنگی کانال نخاعی کمری چگونه ایجاد میشود

تنگ شدن کانال نخاع به علت رشد استخوان و بافت های دیگر به داخل این کانال است و این رشد بافت های اضافی جزئی از روند پیری و مسن شدن است. در حقیقت این بیماری معمولاً در افراد بالای ۶۰-۵۰ سال دیده میشود. در مرد و زن شیوع یکسانی دارد ولی معمولاً در خانم ها با علائم بیشتری بروز کرده و بیشتر نیاز به درمان پیدا میکند.

 

 شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند.

یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند. پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آنهم به نوبه خود موجب آرتروز و سائیدگی مفصل میشود.

 

 هر مفصلی که سائیده میشود شروع به ساختن استخوان های اضافه در اطراف خود میکند. همچنین لیگامان های اطراف مفصل هم کلفت تر میشوند. مفاصل بین مهره ای هم همین کار را میکنند. این استخوان های اضافی و لیگامان های کلفت شده هم دهانه بین مهره ای و هم کانال نخاع را تنگ تر میکند.

 

مجموعه این عوامل موجب افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی میشوند که در حال خروج از نخاع هستند. در بعضی افراد کانال نخاعی بصورت مادرزادی تنگ است. این وضعیت در مردان بیشتر دیده میشود و علائم آن معمولاً در سنین ۵۰-۳۰ سالگی بروز میکند.

 

 

                                 

تنگی کانال نخاعی در ستون مهره کمری. علائم و درمان و مراقبت

یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است.

 

میدانیم که نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد میشود. این فشار همچنین به اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی میرود وارد گشته که موجب بروز علائم بیماری میشود.

کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود میتواند تنگ شود. این تنگی در ستون فقرات گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد

 

 

                                 

.

درمان فتق دیسک ستون فقرات سینه ای چیست

 

شروع درمان در غالب موارد دیسک بین مهره ای سینه با انجام اقدامات غیر جراحی است و در صورتیکه پس از انجام این اقدامات مشکلات بیمار رفع نشد ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد.

 

با این حال در مواردی که علائم فشار بر روی نخاع وجود داشته باشد و یا مشکلات بیمار بسرعت در حال بدتر شدن باشد بیمار باید فورا تحت درمان جراحی قرار گیرد. مهمترین اقدامات غیر جراحی در درمان این بیماری عبارتند از

 

    یکی دو روز استراحت در بستر

 

    استفاده از بریس کمر برای یک هفته

 

    استفاده از داروهای ضد التهاب و شل کننده عضلانی و ندرتا استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی در موارد انتشار درد به اندام های فوقانی یا تحتانی

 

    فیزیوتراپی

 

در مواردی که علائم بیمار پیشرونده باشد و یا علائم فشار بر روی نخاع مانند ضعف اندام فوقانی یا تحتانی، دردی وجود داشته باشد که کم نمیشود و یا مشکلاتی در ادرار یا مدفوع کردن وجود داشته باشد عمل جراحی فوری ضروری است و در مواردی هم که علائم بیمار پاسخ درمانی مناسبی به اقدامات غیر جراحی ندهد هم بیمار میتواند تحت عمل جراحی قرار گیرد.

 

انواع اعمال جراحی که در درمان این بیماری بکار میروند عبارتند از

 

 

کوستوترانسورسکتومی

 

کوستو costo به معنای دنده است و منظور از ترانسورس، زائده عرضی مهره بوده و اکتومی ectomy به معنای بیرون آوردن است. در عمل کوستوترانسورسکتومی Costotransversectomy جراحی از پشت قفسه سینه انجام میشود.

 

جراح قسمتی از دنده در محل اتصال به مهره و همچنین زائده عرضی مهره را در دو یا چنده مهره مجاور از بدن خارج کرده تا به دیسک بین مهره ای دسترسی پیدا کند. سپس دیسک بین مهره ای آسیب دیده را خارج میکند. Discectomy

دکمپرشن ترانس توراسیک

 

ترانس به معنی از میان است و توراسیک به معنای قفسه سینه است. در این عمل از طریق پهلوی بیمار جراح شکافی در بین دنده ها ایجاد کرده و راهی به درون قفسه سینه باز میکند سپس به کنار و جلوی دیسک بین مهره ای دسترسی پیدا کرده و آن را خارج میکند و به این ترتیب فشار را از روی نخاع برمیدارد. برداشتن فشار را دکمپرشن Decompression میگویند.

 

 

توراکوسکوپی

 

در این روش یک ابزار به نام توراکوسکوپ Thoracoscope از شکاف کوچکی که در کنار قفسه سینه ایجاد شده به درون آن فرستاده شده و جراح با استفاده از آن کنار و جلوی مهره ها و دیسک بین مهره ای را میبیند و سپس از طریق ابزارهای دیگر که از طریق آن شکاف وارد قفسه سینه میشود دیسک مبتلا خارج میگردد

 

 

خشک کردن

 

وقتی که در اعمال جراحی بالا مقدار زیادی از دیسک بین مهره ای خارج میشود مهره ها ناپایدار میشوند. در این حالت پزشک سعی میکند مهره هایی را که دیسک بین آنها را خارج کرده به هم جوش بدهد. برای این کار گرافت یا پیوند استخوانی را بین مهره ها قرار میدهد و آنها را به کمک پیچ و پلاک و سیم به هم متصل میکند

 

 

                                 

.

علائم هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای سینه ای چیست

علائم این بیماری بسته به محل فشار به نخاع و شدت فشار و اینکه آیا نخاع صدمه دیده یا خیر متغیر است. در غالب اوقات درد اولین علامت بیمار است. این درد میتواند در پشت قفسه سینه (در وسط و دو طرف) و در جلو قفسه سینه احساس شود.

هرنی در مهره های بالایی سینه ای میتواند موجب احساس درد در یک یا هر دو اندام فوقانی شود. هرنی در مهره های وسط میتواند موجب احساس درد در شکم و قفسه سینه شده و بیمار یا حتی پزشک فکر کنند بیمار مشکل قلبی دارد. هرنی در مهره های پایینی سینه ای میتواند موجب بروز درد در پشت کمر شده و دردی شبیه به درد کلیه ایجاد کند و یا ممکن است درد در کشاله ران یا اندام تحتانی احساس شود.

 

گاهی اوقات احساس گزگز و بیحسی در محدوده درد وجود دارد. گاهی اوقات ممکن است بیمار در عضلات اندام تحتانی یا فوقانی احساس ضعف کند. ممکن است اختلالاتی در دفع ادرار و مدفوع نیز وجود داشته باشد.

 

تشخیص هرنی دیسک بین مهره ای سینه ای معمولا با توجه پزشک به اظهارات بیمار و سپس معاینه وی امکانپذیر میشود. پزشک برای تشخیص از روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی ساده، سی تی اسکن و ام آر آی و همچنین از نوار عصب و عضله استفاده میکند.

 

 

                                 

علت هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای سینه ای چیست

دیسک بین مهره ای در طول زندگی در معرض فشارهای زیادی قرار دارد. این فشارها و ضربات موجب بروز آسیب ها و پارگی هایی در قسمت آنولوس یعنی دورادور دیسک میشود.

 

هر بار که دیسک آسیب میبیند خودبخود ترمیم میشود ولی این خراب شدن و ترمیم شدن ها بتدریج موجب ضعیف شدن قسمت آنولوس شده و بعد از مدتی بدنبال یک فشار ناگهانی به دیسک، قسمت آنولوس دچار چنان پارگی وسیعی میشود که قسمت مرکزی یا نوکلئوس از درون آن پارگی راه خود را به بیرون باز میکند. این بیرون زدگی هسته ژلاتینی دیسک از ورای حاشیه مدور آن را فتق یا هرنی دیسک بین مهره ای میگویند.

 

مسلما این آسیب ها بیشتر در نقاطی ایجاد میشود که فشار بیشتری بر روی دیسک ایجاد میشود و در ستون مهره ای سینه ای این فشار بیشتر از همه در قسمتی است که بیشترین مقدار حرکت را دارد.

 

مهره های پایینی دیسک سینه ای بخصوص مهره دوازدهم سینه های که در محل اتصال ستون مهره سینه ای کمری قرار دارد تحت بیشترین فشار است پس احتمال هرنی دیسک در این مهره بیشتر است.

 

هرنی دیسک میتواند بطور ناگهانی و بر اثر تصادف اتومبیل و یا سقوط از ارتفاع یا انجام حرکاتی مانند چرخش ناگهانی ستون مهره ایجاد شود. احتمال هرنی دیسک ستون مهره سینه ای در مبتلایان به بیماری شوئرمن بیشتر است.

بیرون زدگی دیسک معمولا به سمت پشت است و میتواند بطور مستقیم به نخاع فشار وارد کند. در محدوده مهره های ۹-۴ ستون مهره سینه ای فشار دیسک بر روی تنها شریان تغذیه کننده ستون مهره در این ناحیه میتواند موجب اختلال جریان خون نخاع و مرگ سلول های آن شود.

 

 

                                 

 

فتق و هرنی دیسک ستون مهره سینه ای چیست. علائم و درمان

افزایش استفاده از ام آر آی به عنوان یک روش تشخیصی منجر به کشف این واقعیت شد که حدود ۱۵ درصد از مردم دچار هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای Disc hernia در ناحیه ستون مهره ای سینه ای هستند. دیدن یک هرنی دیسک بین مهره ای سینه ای معمولا یک یافته اتفاقی است. به این معنی که بیمار به علت دیگری ام آر آی شده و در تصاویر آن هرنی مشاهده شده است.

درصد کمی از بیماران مبتلا به هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای سینه ای مشکلی در مورد آن دارند. با این حال در درصدی از افراد، این هرنی میتواند به نخاع فشار آورده و موجب بروز علائمی شود. هرنی دیسک بین مهر ای سینه ای بیشتر در افراد با سن ۶۰-۴۰ سال دیده میشود

 

 

                                 

.