تشخیص درد دنبالچه

اصطلاح درد استخوان دنبالچه اشاره به وجود درد و سایر مشکلات مربوط به آن در ناحیه دنبالچه دارد. هر چند ایجاد این مشکل می تواند از سن افراد و با جنسیت های مختلف تاثیر پذیرد، اما معمولاً این مشکل در سنین 40 سالگی مشاهده می شود و امکان مشاهده آن در زنان 5 برابر بیشتر از مردان است.

 

دنبالچه آخرین بخش ستون فقرات است و درست زیر استخوان خاجی قرار دارد. دنبالچه از 3 تا 5 استخوان کوچک تشکیل شده که به جز اولین استخوان آن، معمولاً به یکدیگر جوش خورده اند. بخش جلوی دنبالچه کمی انحنا دارد و بخش عقب آن کمی کوژ یا محدب می باشد. عصب پنجم نیز می تواند در بخش دنبالچه وجود داشته باشد و این ناحیه می تواند ماهیچه سرینی بزرگ و عضلات دنبالچه و نیز عضلات مقعد را به یکدیگر متصل کند.

 

تشخیص

 

یکی از اهداف اولیه بررسی علت ایجاد درد دنبالچه، تشخیص ابتلای احتمالی فرد به بیماری هایی مثل سرطان است که می تواند باعث ناراحتی وی شده باشد. با وجود نادر بودن این شرایط، لازم است بطور دقیق این وضعیت بررسی شود. به این منظور می توان از عکس برداری رادیولوژی، اسکن CAT، اسکن MRI و کولونوسکوپی استفاده کرد.هنگام تصمیم گیری درباره روش درمان درد دنبالچه ، مهم است که درد ناحیه دنبالچه بطور دقیق از درد ناحیه کمر یا سایر مواردی که ممکن است ارتباطی به دنبالچه نداشته باشند، مجزا گردد.

 

در این حالت، همواره احتمال دارد سایر مشکلات باعث ایجاد ناراحتی برای فرد در زمان نشستن شده باشد، اما بر طرف کردن این مشکلات به روش های درمانی دیگر غیر از روش های مورد استفاده برای درمان درد دنبالچه نیاز دارد.در اکثر موارد آزمایش های عادی نمی توانند علت درد دنبالچه را مشخص کنند. به این منظور برای تشخیص علت درد باید از سایر آزمایش ها استفاده کرد. به این ترتیب برای تشخیص علت درد از تزریق به ناحیه دنبالچه بیمار استفاده می شود.

                                 

روش‌های درمان درد دنبالچه

درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.

 

راه‌ها و روش‌های درمان درد دنبالچه

 

روش های غیر جراحی موجود برای درد دنبالچه شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) شامل ایبوپروفن و سایر داروهای مسکن مانند آن، حداقل کردن زمان نشستن، نرم کردن مدفوع، استفاده از بالش دنبالچه و نیز ایجاد تغییر در وضعیت قرارگیری بدن، یخ درمانی در مراحل اولیه درمان و سپس استفاده از گرما درمانی مرطوب در روزهای بعد، درمان با استفاده از امواج مافوق صوت و نیز استفاده از روش های درمان دستی مثل ماساژ است.

 

دارو درمانی

 

تزریق مواد بی حسی به دنبالچه می تواند باعث کاهش درد دنبالچه برای چند هفته شود. در این حالت می تواند از بعضی داروهای ضد افسردگی و ضد صرع استفاده کرد.

 

فیزیوتراپی

 

متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما تکنیک های ریلکس کردن عضلات کف لگن را آموزش دهد که برای مثال از این روش ها می توان از نفس کشیدن عمیق و ریلکس کردن کامل عضلات کف لگن در هنگام ادرار و مدفوع نام برد.

 

امواج مافوق صوت

 

فیزیوتراپی با امواج مافوق صوت می تواند نقش مفید در کاهش درد دنبالچه داشته باشد.

 

حرکات کششی

 

کشیدن آرام رباط های متصل به دنبالچه می تواند برای کاهش درد دنبالچه مفید باشد. برای انجام این کار می توان از خدمات یک متخصص فیزیوتراپی یا متخصص درمان دستی یا سایر افراد متخصص در این زمینه استفاده کرد و نکات و دستورالعمل های مربوط به نحوه انجام صحیح این حرکت ها را فرا گرفت.

 

تزریق

 

تزریق به استخوان دنبالچه شامل وارد کردن یک داروی استروئیدی (داروی ضد التهاب قوی) با هدایت عکس رادیولوژی (فلوئورسکوپی) به استخوان برای کاهش التهاب ایجاد شده است. برای بیمارانی که نمی توانند از تزریق های استروئید استفاده کنند، تزریق پلاسمای غنی شده (PRP) می تواند مفید باشد یا می توان از روش های هدایت عصبی استفاده کرد. به هر حال تزریق به دنبالچه می تواند برای تشخیص علت مشکل نیز انجام شود. در این حالت اگر مقدار کمی از داروی بی حسی در دنبالچه با داروی استروئیدی تزریق شود و درد بیمار در نتیجه آن از بین برود، آنگاه می توان متوجه شد درد مربوط به اعصاب عقب دنبالچه است. به این ترتیب می توان با استفاده از روش های مناسب، کاهش درد بلند مدت تری را برای بیمار ایجاد کرد.

                                 

علائم درد پایین کمر

در ستون فقرات کمری شبکه پیچیده و به‌هم‌ پیوسته‌‌ای از عضلات، عصب‌ها، استخوان‌ها، دیسک‌ها و تاندون‌ها وجود دارد، که ایجاد اشکال در هر یک از این ساختارها باعث بروز درد پایین کمر می‌شود. منابع اصلی درد پایین کمر عبارتند از:

•    تحریک شدن ریشه‌های عصبی بزرگ موجود در پایین کمر که به پاها می‌روند.

•    تحریک شدن عصب‌های کوچکتری که حس و حرکت پایین کمر را تأمین می‌کنند.

•    کشیدگیِ جفت عضلات بزرگ پایین کمر  (عضلات راست کننده ستون فقرات)

•    آسیب‌دیدگی استخوان‌ها، رباط‌ها یا مفاصل

•    تخریب یک دیسک بین مهره‌ای

 

تحریک یا بروز اشکال در هر یک از این ساختارها می‌تواند باعث بروز درد پایین ستون فقرات و یا دردی شود که به سایر بخش‌های بدن منتشر شده یا در آن‌ها احساس می‌شود. بسیاری از مشکلات پایین کمر باعث اسپاسم عضلات کمر نیز می‌شوند که می‌تواند درد و ناتوانی شدیدی ایجاد کند. درد در پایین کمر عارضه بسیار شایعی بوده و از نظر علائم و شدت بسیار متنوع است. یک کشیدگی ساده عضلات پایین کمر می‌تواند آن‌قدر دردناک باشد که شخص را به اورژانس بکشاند، در حالی که ممکن است تخریب دیسک  تنها باعث یک ناراحتی مقطعی و ملایم شود. اولین گام برای کاهش مؤثر درد، شناسایی علائم و انجام یک تشخیص طبی است که بتواند دلایل زمینه‌ای درد را نیز دقیقاً مشخص کند.

 

علائم درد پایین کمر

 

درد پایین کمر یکی از دردهای شایع بین افراد بزرگسال است. علائم شدید و یا درد معمولا پس از فعالیت، حرکت ناگهانی و یا بلند کردن یک جسم سنگین شروع می شود. این علائم درد کمر شامل ترکیبی از موارد زیر است:

 

·         اختلال در حرکت که می تواند به اندازه ای شدید باشد که از راه رفتن یا ایستادن جلوگیری کند.

·         درد در اطراف کشاله ران، باسن و یا قسمت بالایی ران احساس می شود، اما به ندرت تا زیر زانو امتداد دارد.

·         درد پایین کمر معمولا به سمت دردهای تیر کشنده و خسته کننده تمایل دارد.

·         این درد قادر است به اسپاسم های عضلانی که می تواند شدید باشد، منجر شود.

·         درد با لمس شدید می شود.

                                 

آرتریت (ورم مفاصل)

آرتریت التهاب یک مفصل یا تعدادی مفصل است. اغلب، مفاصل انگشتان دست، پا، مچ، قوزک، آرنج، زانو، شانه، لگن، فک و مهره‌ها را درگیر می‌کند. شش نوع آرتریت ممکن است در کودکی به‌وجود بیایند: آرتریت روماتوئید، آرتریت همراه با تب رماتیسمی حاد، آرتریت عفونی، آرتریت آلرژیک، آرتریت به دنبال عفونت ویروسی و آرتریت ناشی از سرخجه

ـ آرتریت عفونی یا چرکی:

التهاب مفصل به وسیلهٔ باکتری‌های مختلف (شامل استافیلوکوک، استرپتوکوک، پنوموکوک و سالمونلا) می‌باشد. این نوع آرتریت بیشتر در نوزادان زیر یکسال به‌وجود می‌آید. در کودکان بزرگ‌تر ممکن است در اثر زخم‌های سوراخی نزدیک مفصل به‌وجود بیاید. در این نوع آرتریت، مفصل متورم، دردناک و قرمز می‌شود. و معمولاً کودک مبتلا به آن، تب دارد.

ـ آرتریت آلرژیک:

مفاصل سخت، متورم و قرمز هستند، ولی درد خفیف است. آرتریت این نوع در اثر یک واکنش آلرژیک نسبت به نیش حشرات، داروها، غذاها یا ذرات کوچکی که از هوا استنشاق می‌شوند به‌وجود می‌آید. در این حالت معمولاً کهیر وجود دارد.

ـ آرتریت ویروسی:

بعد از یک بیماری ویروسی ایجاد می‌شود. علائم، مشابه دیگر انواع آرتریت به‌ویژه آرتریت روماتوئید می‌باشد. آرتریت بعد از بیماری ویروسی بدون درمان خودبه‌خود، خوب می‌شود.

ـ آرتریت سرخجه:

یکی از عوارض سرخجه است؛ یا این‌که به صورت واکنش نسبت به واکسن سرخجه به‌ویژه در کودکان بزرگ‌تر به‌وجود می‌آید. آرتریت سرخجه نیاز به درمان ندارد.

ـ علائم و نشانه‌ها:

در تمام مواردی که درد و محدودیت حرکات مفصلی وجود دارد، آرتریت باید در نظر گرفته شود. مگر مواردی که آسیب فیزیکی به مفصل وارد آمده باشد. تشخیص آرتریت باید به‌عهده پزشک گذاشته شود.

ـ مراقبت خانگی:

هیچ درمان خانگی تا هنگامی‌که پزشک تشخیص نداده است قابل قبول نیست. تلاش در درمان خانگی فقط می‌تواند منجر به تأخیر درمان اساسی شود. همچنین درمان خانگی ممکن است تشخیص را مشکل‌تر کند. اگر پزشک در دسترس نیست مواد ضد درد مانند آسپرین یا استامینوفن، می‌تواند موقتاً ناراحتی را کاهش دهد. مفاصل درگیر را استراحت داده یا بی‌حرکت کنید.

ـ موارد احتیاط:

۱. آرتریت عفونی یک اورژانس است و تأخیر درمان برای ۲۴ ساعت می‌تواند موجب صدمه دائمی به مفصل شود.

۲. آرتریت روماتوئید یا تب روماتیسمی نیازمند درمان سریع برای به حداقل رساندن آسیب دارند. ولی اورژانس تلقی نمی‌شوند.

۳. آرتریت روماتوئید، می‌تواند تنها به‌صورت تب طول کشیده غیر قابل توجیه و بدون هیچ علامت دیگر آرتریت (مانند قرمزی، درد یا بادکردگی) وجود داشته باشد.

ـ درمان پزشکی:

برای ارزیابی آرتریت، تست‌های زیادی لازم هستند. این تست‌ها می‌توانند شامل آزمایش‌های اشعه X، تعداد زیادی تست‌های خونی، کشت خون، الکتروکاردیوگرام، تجزیهٔ مایع مفصلی و کشت مدفوع باشد. درمان می‌تواند شامل آنتی‌بیوتیک، تخلیهٔ مفصل، دوزهای زیاد آسپیرین (جایگزین‌های آسپیرین‌ همان اثر را ندارند) یا استروئید‌های خوراکی باشد. اگر آسپیرین تجویز شده است و باید به مدت طولانی مصرف شود، سطح خونی آسپیرین باید اندازه‌گیری شود. اگر تشخیص آرتریت حساسیتی باشد، پزشک می‌تواند آنتی‌هیستامین‌های خوراکی را برای برطرف کردن علائم تجویز کند. اگر تشخیص، آرتریت سرخجه یا ویروسی باشد، هیچ درمانی لازم نیست.

 

                                 

علل شایع کمردرد

تعریف: درد عضلات یا فقرات ناحیه تحتانی کمر را اصطلاحا Low B.P یاکمر درد می نامند.

کمردرد معمولادراثراسپاسم عضلات بزرگ حمایتی ستون فقرات پدید می آید. هرگونه آسیب به کمرمی تواند باعث پیدایش این اسپاسم شود. درد ناشی ازکشیدگی عضلات معمولا درمحدوده کمر است اما بعضا به باسن وبالای ران منتشر می شود.

شروع درد میتواند ناگهانی باشد ویاطی چند ساعت بعد از فعالیت یاآسیب پدید آید. اغلب علت مشخص مشاهده نمی شود.

اغلب کمردرد ها خود به خود خوب خواهند شد.

علل شایع:

۱) کشیدگی عضلانی

۲) درد مبهم عضلات ناشی از عفونتهای ویروسی

۳) قاعدگی یاسندرم قبل از قاعدگی

۴) نشستن طولانی مدت در فردی که مستعد کمردرد میباشد.

۵) آرتریت (التهابات مفصلی)

۶) وضعیت بد بدن

۷) انحنای غیر طبیعی ستون فقرات

۸) درد های غیر اختصاصی کمر

علل کم شایع اما خطرناک:

۱) عفونت مثانه

۲) اندومتریوز

۳) کانسر تخمدان

۴) کیستهای تخمدانی

۵) فشار روی ریشه های عصبی ناشی از تنگی کانال نخاعی یا دیسک کمری

۶) پارگی دیسک بین مهره ای

 

 

 

                                 

 

علائم آسیب وکشیدگی در ناحیه مچ پا

مچ پای آسیب دیده دردناک، متورم، واحتمالا دچارخونمردگی یا کبودی است وممکن است هنگام لمس ،گرم باشد. ممکن است مچ پای آسیب دیده را نتوان  به اسانی حرکت داد ویا حتی در ابتدای آسیب، امکان ایستادن وجود نداشته باشد.

 ممکن است در  هنگام پیچ خوردن مچ پا، احساس پارگی و برامدگی به طرف بیرون داشته باشید. این بدان معنی است که رباطها بطور کامل شکاف برداشته یا پاره شده اند. این نوع کشیدگی و آسیب شدیدترین نوع است و اگر مچ پا ورم زیادی دارد و توانائی ایستادن مشکل شده باید به پزشک مراجعه شود.

پزشک  متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در معاینه، به ارامی پا را لمس کرده و حساسیت استخوانها را بررسی مینماید. از دیگر مواردی که در معاینه به ان توجه می شود، توانائی ایستادن است. پس از بررسی کامل ،پزشک ممکن است که گرافی(عکس ساده) x-ray  یا سایر عکسبرداری ها درخواست نماید.

 

                                 

چه موقع دیسک کمر را باید عمل کرد

اکثر کمردرد ها با در مانهای غیر جراحی بهبود می یابند.  تنها % 2 موارد کمردرد نیاز به جراحی دارند. جراحی نا بجا باعث افزایش ایجاد احتمال مزمن شدن و ناتوانی بیمار می شود. اگر بیمار در یک برنامه طب فیزیکی و توانبخشی بهبود نیابد جراحی توصیه می شود. در مطالعات متعدد دیده شده اگر تنگی کانال نخاعی با تاخیر عمل شود تفاوتی با عمل زودرس آن ندارد.

این مطلب که بیرون زدگی شدید دیسک باید عمل شود رد شده است و بستگی به شدت فشار روی عصب دارد.

در موارد خاصی نیاز به عمل جراحی برای درمان کمردرد وجود دارد این موارد شامل حالات زیر است:

1. درد شدید که حداقل سه هفته به درمانهای غیر جراحی (طب فیزیکی و توانبخشی) پاسخ ندهد.

2. ضعف عضلانی یا بی حسی که پیشرفت نماید یا در نوار عصب و عضله بد تر شود

3. وجود علائم ارداری مثل گیر کردن ادرار یا بی حسی و گزگز در ناحیه دستگاه تناسلی.

 

علائم ام آر آی به تشخیص بیماری و ارزیابی وضعیت و... کمک می کنند اما در تصمیم گیری برای نقش اساسی ندارند.

غیر از موارد فوق نیازی به جراحی دیسک نیست. متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی در مورد درمانهای غیر جراحی دیسک گردن و کمر تجربه و تبحر دارند. فقط در صورت لزوم بیمار را برای جراحی به متخصصین مربوطه ارجاع می کنند.

 

                                 

درمان فیزیوتراپی اختلالات کف لگن

اختلال عملکرد عضلات کف لگن به دو صورت ضعف عضلانی و یا سفتی بیش از حد عضله و عدم توانایی شل کردن آن بروز می نماید.

تعریف بی اختیاری: خروج غیر ارادی ادرار و مدفوع یا هر دو تحت عنوان بی اختیاری شناخته می شود. این عارضه در درصد بالایی از افراد جامعه شیوع دارد.

یکی از اختلالات شایع ناشی از ضعف عضلات کف لگن بی اختیاری ادرار می باشد. در مجموع 5 نوع بی اختیاری ادرار تعریف شده است.

1- بی اختیاری استرسی ادرار: این نوی بی اختیاری ناشی از بروز اختلال در سیستم انقباض عضلات غالبا به دلیل عدم تمرین یا کشیدگی بیش از حد عضلات کف لگن حین زایمان می باشد. در این نوع بی اختیاری خروج غیرارادی درار به دنبال فعالیت های فیزیکی مثل عطسه کردن وخندیدن و بلند کردن اجسام سنگین اتفاق می افتد.

2- بی اختیاری اور‍‍ژانسی ادرار: در این بیماری ضرورت خروج ادرار زمانی احساس می شود که میزان اندکی از ادرار در مثانه وجود دارد که این امر به خروج زود هنگام ادرار از مثانه منتهی می گردد. عامل ایجاد این نوع بی اختیاری فعالیت بیش از حد عضلات مثانه می باشد.

3- بی اختیاری ادرار ترکیبی: در این بیماران مجموعه علائم بی اختیاری استرسی و بی اختیاری اورژانسی دیده می شود.

4- بی اختیاری سرریز: این نوع بی اختیاری ادرار به دلیل عدم خروج ادرار و تجمع ادرار رخ می دهد.

5- بی اختیاری انعکاسی غیر ارادی: این بیماری به علت عدم کنترل مثانه به دنبال آسیب های شبکه عصبی رخ می دهد.

شایع ترین انواع و دلایل ایجاد بی اختیاری های دفع

بی اختیاری دفع به دلایلی نظیر بروز اختلال در سیستم انقباض عضلات کف لگن پس از زایمان و پارگی ناحیه پرینه و همچنین اعمال جراحی عضلات انقباضی کف لگن و افزایش سن ایجاد می شود. عملکرد نادرست حسگر ها که اغلب توام بت عدم ارسال اطلاعات مربوط به پر شدن و سفتی مواد دفعی است می تواند موجب بی اختیاری شود. دلایلی همچون اعمال جراحی هموروئید و یا صدمات وارده به سیستم عصبی در این امر دخیل هستند.

بی اختیاری های دفع نیز بر اساس میزان و شدت آن در سه گروه طبقه بندی می شوند:

گروه یک: خروج غیر ارادی گاز

گروه دو: خروج غیر ارادی گاز و مدفوع آبکی

گروه سه: خروج غیر ارادی مدفوع سفت

یبوست عملکردی

یکی از اختلالات عضلات کف لگن که به علت عدم زمان بندی مناسب عضلات هنگام دفع رخ می دهد یبوست عملکردی می باشد. در این اختلال بیمار نمی تواند عضلات خود را هنگام دفع ریلکس نماید.

درمان بی اختیاری ادرار

شیوه درمان بی اختیاری به دلایل ایجاد این بیماری بستگی دارد. که می تواند با دارو و فیزیوتراپی از طریق تمرین عضلات کف لگن تحریک الکتریکی و یا اعمال جراحی صورت گیرد. قبل از شروع درمان در انواع معاینات پزشک امری ضروری.

درمان فیزیوتراپی اختلالات کف لگن

یکی از درمان های بی خطر بی اختیاری ها درمان فیزیوتراپی با استفاده از تحریکات الکتریکی و ورزش درمانی می باشد. در این روش با استفاده از الکترودهایی که روی سطح پوست یا درون مقعد یا واژن قرار می گیرند جریان الکتریکی با هدف تقویت عضلات به بدن وارد می شود. همچنین ورزش های تقویتی و ریلکسیشن نیز به بهبود این عوارض کمک می نماید. یکی دیگر از درمان های جدید اختلالات عضلات کف لگن بیوفیدبک تراپی می باشد که توسط ابزار و دستگاه های مخصوص قابل انجام می باشد.

 

                                 

درد پایین کمر و علت آن

اکثریت قریب به اتفاق درد پایین کمر ناشی از علل مکانیکی است. در بسیاری از موارد درد پایین کمر با اسپوندیلوز (آرتروز ستون فقرات) در ارتباط است؛ اسپوندیلوز اصطلاحی است که به انحطاط کلی ستون فقرات اشاره دارد. انحطاط ستون فقرات به معنی سائیدگی و استهلاک است که در مفاصل، دیسک‎‌ها و استخوان‌های ستون فقرات افراد مسن رخ می‌دهد. برخی از نمونه‌های علل مکانیکی درد در پایین کمر عبارتند از:

 

رگ به رگ شدن و ضربه دیدن: علت حادترین موارد کمر درد، رگ به رگ شدن و ضربه دیدن آن است. رگ به رگ شدن به دلیل کشیده شدن بیش از حد یا پاره شدن رباط‌ها رخ می‌دهد. ضربه دیدن نیز باعث پارگی تاندون‌ها یا عضلات می‌شود.

 

فتق یا گسستگی دیسک‌ها(دیسک کمر): این عارضه زمانی رخ می‌دهد که دیسک‌های بین مهره‌ای تحت فشار قرار می‌گیرند و در نتیجه بیرون می‌زنند و یا گسیخته می‌شوند؛ این فتق یا گسستگی باعث درد پایین کمر می‌شود.

 

سیاتیک: سیاتیک نوعی رادیکولوپاتی است که به دلیل تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک رخ می‌دهد. سیاتیک عصب بزرگی است که از باسن شروع می‌شود و تا پایین ساق پا کشیده شده است. این فشار باعث دردی مانند وارد آمدن یک شوک و یا سوزش قسمت پایین کمر می‌شود که با درد باسن و ساق پا نیز همراه است و گاهی اوقات پا را نیز درگیر می‌کند.

 

اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره‌ها: وضعیتی است که در آن یکی از مهره‌های پایین ستون فقرات از جای خود می‌لغزد و به عصب‌هایی که در خارج از ستون فقرات قرار دارند فشار وارد می‌کند.

 

وارد آمدن یک ضربه:‌ ضربه می‌تواند ناشی از ورزش کردن، تصادف با اتومبیل و یا افتادن روی زمین باشد؛ ضربه به تاندون‌ها، رباط‌ها و یا عضلات آسیب وارد می‌کند و منجر به درد پایین کمر می‌شود.

 

تنگی کانال نخاعی: عارضه‌ای است که در آن ستون فقرات باریک است؛ این باریک بودن به نخاع و عصب‌ها فشار وارد می‌کند که می‌تواند در هنگام راه رفتن باعث درد یا بی‌حسی کمر، و در درازمدت منجر به ضعف ساق پا و اختلال حس شود.

 

اختلالات اسکلتی: ازجمله این اختلالات عبارتند از: اسکولیوز (یک نوع کجی ستون فقرات است که معمولاً تا زمان میان‌سالی باعث کمر درد نمی‌شود)؛ گودی کمر (یک قوس غیرطبیعی برجسته در پشت کمر)؛ و سایر ناهنجاری‌های مادرزادی ستون فقرات.

 

دیگر علل اساسی که افراد را مستعد درد پایین کمر می‌کند عبارتند از:

 

بیماری‌های التهابی مفاصل: بیماری‌هایی مانند آرتریت شامل آرتروز، آرتریت روماتوئید و همچنین اسپوندیلیت (التهاب مهره‌های ستون فقرات) نیز می‌توانند علت درد پایین کمر باشند. به اسپوندیلیت، اسپوندیلوآرتریت یا آرتروز ستون فقرات (اسپوندیلوآرتروپاتی) نیز گفته می‌شود.

 

پوکی استخوان: پوکی استخوان یک بیماری متابولیک استخوان است که با یک کاهش پیش‌رونده در تراکم و قدرت استخوان شناخته می‌شود و می‌تواند منجر به شکستگی‌های دردناک مهره‌های ستون فقرات شود.

 

اندومتریوز: بیماری است که باعث ایجاد بافت رحمی در خارج از محیط رحم می‌شود.

 

فیبرومیالژیا: یک سندروم درد مزمن است که شامل درد گسترده عضلات و خستگی است.

                                 

درمان درد پایین کمر

 

 

درد در قسمت پایینی کمر عبارت است درد در قسمت پایینی کمر معمولاً ناشی از گرفتگی عضلانی . این درد اغلب با سیاتیک (دردی که از کمر به باسن و از آنجا به پا تیر می کشد) همراه است . شروع درد ممکن است بلافاصله پس از یک فعالیت سنگین یا وارد شدن ضربه باشد، یا اینکه چند ساعت بعد باشد. علایم به صورت یک چرخه یکدیگر را تشدید می کنند. اول اسپاسم عضلانی رخ می دهد که ایجاد درد می کند، و درد نیز باعث بیشتر شدن اسپاسم عضلانی می شود.

 

درمان درد پایین کمر

 

استراحت

 

برای مقابله با درد کمر، استراحت کنید. بسته به شدت علائم درد، ممکن است صرفاً کاهش سطح فعالیت به مدت چند روز کافی باشد. برای درمان کمر درد، استراحت در رختخواب به جز برای مدت زمان کوتاهی توصیه نمی‌شود.

 

گرما یا سرمادرمانی

 

با استفاده از پد گرماساز و یک بسته یخ می‌توانید تحرک کمر خود را افزایش داده و درد کمر خود را کاهش دهید. برای کاهش التهاب می‌توانید یک کیسه یخ را بر روی مناطق حساس کمر خود قرار دهید. پس از چند روز سرمادرمانی، گرمادرمانی را با پد گرماساز و یا حمام آب گرم شروع کنید. گرما موجب شل شدن عضلات سفتی می‌شود که علت درد پایین کمر شما می باشند.

 

دارودرمانی

 

تعدادی از داروها، التهاب را که غالباً علت درد پایین کمر است، کاهش می‌دهند. در حالی که سایر داروها از انتقال سیگنال‌های درد به مغز جلوگیری می‌کنند.

 

تزریق کورتیکواستروئیدها

 

کورتیکواستروئیدها و داروهای بی‌حسی برای کاهش التهاب تزریق می‌شوند. بیمار ممکن است به صورت تزریق داخل عضلانی، به صورت خوراکی یا تزریق فلوروسکوپی (تزریق اپیدورال آستروئید -ESI)، داروهای کورتیکواستروئید را دریافت کند.

 

کشش دستی

 

در روش کشش دستی، برای همتراز کردن مهره‌های ستون فقرات و جا انداختن دیسک در محل اصلی خود، از یک سیستم وزنی استفاده می‌شود.

 

اولتراسوند تراپی

 

اولتراسوند تراپی شامل ماساژ بافت‌های نرم اطراف محل آسیب‌دیدگی کمر با استفاده از امواج صوتی است که با گرما بخشی به عضلات، باعث آرامش و التیام سریع‌تر آنها می‌شود.

 

تحریک الکتریکی عصب (TENS)

 

روش TENS تحریک الکتریکی اعصاب از طریق الکترودهایی است که بر روی پوست شما قرار داده می‌شود. الکتریسته باعث مسدود شدن سیگنال‌های دردی می‌شود که از طریق مسیرهای عصبی به مغز منتقل می‌شوند.

 

درمان کایروپراکتیک

 

روش کایروپراکتیک یک درمان دستی برای همترازی مجدد ستون فقرات و سایر مناطق ضعیف و یا آسیب دیده سیستم اسکلتی عضلانی می‌باشد. در این روش، یک بار تزریق گاز مخلوط با ذرات هوا برای تسکین درد کمر انجام می‌شود.

 

روش پی آر پی (PRP)

 

روش پی آر پی (در صورت وجود مقاله، پی آر پی) زمانی برای بیماران مبتلا به درد مزمن کمر توصیه می‌شود که گزینه‌های درمان محافظه ‌کارانه مانند کاهش فعالیت، مصرف دارو، درمان فیزیکی، درمان کایروپراکتیک و تزریق آستروئید، با شکست مواجه شده باشد و یا تنها گزینه باقی‌مانده، انجام عمل جراحی باشد.

 

تمرینات ورزشی مفید برای درد کمر

 

فعالیت بدنی یک راه مؤثر برای بهبود سریع‌تر درد و درد کمر است. تمرینات عضلات پایین کمر مانند حرکات چرخشی لگن و حرکت پل، عضلات شکم و کمر را که از ستون فقرات حمایت می‌کنند، تقویت می‌کند. هر چه این عضلات قوی‌تر باشند، احتمال کمتری وجود دارد که مبتلا به درد پایین کمر شوید.

 

عمل جراحی

 

تعداد نسبتاً کمی از افراد برای درمان درد مزمن و شدید کمر نیاز به عمل جراحی دارند. با این حال، در صورت عدم موفقیت سایر روش‌ها، عمل جراحی گزینه نهایی خواهد بود.